ตีหนึ่งที่ชั้นสาม
หลังจากผมไปอยู่วัดต่างจังหวัดนานครึ่งปี ความกลัวผีที่เคยเกาะกินหัวใจก็เหมือนจะหายไปหมด
แต่เมื่อกลับมาที่ทาวน์เฮ้าส์หลังเดิมในกรุงเทพ…ความเงียบวังเวงของมันก็ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน
บ้านหลังนี้ไม่ค่อยมีใครอยู่ นานๆ ทีน้าถึงจะมานอน เพราะแกก็กลัวอยู่เหมือนกัน
คืนนั้นเป็นคืนที่ผมอยู่คนเดียวทั้งหลัง
ประมาณห้าทุ่ม ขณะที่กำลังเดินขึ้นไปห้องนอนชั้นสาม กลิ่นเหม็นประหลาดก็ลอยมาตามบานเกล็ดหน้าต่าง
กลิ่นนั้น…ไม่เหม็นเหมือนซากสัตว์ ไม่หอมเหมือนน้ำหอม แต่เป็นกลิ่นที่ทำให้รู้สึกเย็นวาบในอก
ในใจผมคิดขึ้นมาทันที — วันนี้กูคงได้เจอแน่…
พอตีหนึ่งกว่า ผมเปิดเพลงจากมือถือ นอนฟังทั้งที่ยังลืมตา ไม่ได้ง่วงแม้แต่น้อย
แล้วจู่ๆ กลุ่มควันสีเทาเข้มก็ค่อยๆ ลอยเข้ามาจากมุมห้อง ก่อนจะก่อตัวเป็นร่างผู้ชายตัวสูงใหญ่ ยืนอยู่ข้างเตียง
ทันใดนั้น ผมรู้สึกตัวขยับไม่ได้ หายใจแทบไม่ออก
มือของมัน…กำลังบีบคอผมแน่น
นี่ไม่ใช่ผีอำ — เพราะเพลงในมือถือยังดัง ไฟห้องน้ำยังเปิด และผมยังลืมตาเห็นมันชัดเจน
แต่ผมกลับพูดไม่ได้ ได้แค่กลืนน้ำลายและมองมันอยู่ตรงหน้า
หัวใจเต้นแรงเหมือนจะหลุดออกมา ผมจึงหลับตาแล้วท่องคาถามงกุฏพระพุทธเจ้าในใจ
ไม่กี่อึดใจ กลุ่มควันนั้นเริ่มสลาย ลอยพุ่งหายเข้าไปในห้องน้ำ
ผมรีบลุกขึ้นเดินตามไป ทั้งตัวขนลุกซู่ เหมือนมันยังอยู่ใกล้ๆ
ผมสวดคาถาต่อไปเรื่อยๆ จนความเย็นยะเยือกและอาการขนลุกหายไปในที่สุด
หลังจากคืนนั้น ผมก็ไม่อยู่ทาวน์เฮ้าส์หลังนี้อีกนานนัก…และตัดสินใจย้ายออกไปอย่างถาวร
#ผีไทย #เรื่องผี #เล่าเรื่องหลอน #ควันปริศนา #ทาวน์เฮ้าส์หลอน #ประสบการณ์ขนลุก #ตีหนึ่ง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
