เมื่อวาน เวลา 04:35
ถ้าเราเป็นมนุษย์ถ้ำ
ที่ยังไม่มีภาษาเราจะ
ไม่มีการปรุงแต่งเราร้อน
เราก็แสดงออกมาทางภาษากาย
มีเสียงไว้ส่งเสียงดังๆโดยไร้ความหมาย
เราไปหยิบของของใครก็ไม่ถูกเรียกว่าขโมย
มีแค่อาการอย่างนั้นอย่างนั้น
1
แต่พอเรามีภาษาเราก็มีบัญญัติมีชื่อเรียก
เพื่อสื่อสารให้เข้าใจตรงกันเราหาเหตุผล
มารองรับการโกรธเกลียดกันเราทุกคน
อยู่ในมิติของสมมุติที่ทุกอย่างมีชื่อเอาไว้เรียก
มีตัวกูเพื่อรองรับทุกอย่างและนี่จึงเป็นเหตุ
ให้เรากลับมาที่มิติปรุงแต่งที่เป็นสมมุติ
และวนกันอยู่ในนี้มาเนิ่นนานมันเป็นมิติ
ของสังขารแต่หากอยากวนออกจากที่นี่
ต้องทำความเข้าใจในเรื่องภาษาสมมุติ
ที่ครอบงำเราไว้ให้ไหลไปตามการปรุงแต่ง
1
ทั้งที่ความจริงของฝั่งวิสังขาร
ไม่เคยมีไม่เคยเป็นอะไรทั้งนั้น
ออกจากตัวกูออกจากความยึดมั่นถือมั่น
ก็จะพบเจอสภาวะความจริงแท้ที่อยู่
ในธรรมชาติรู้ แต่การมีตัวกูเป็นธรรมชาติ
ของความคิดเมื่อพบเจอตัวรู้ก็ออกจากตัวคิดได้
2
โฆษณา