เริ่มจาก
- 1.การมี "จิตละเอียด" รับรู้ได้ว่าคนอื่นเค้าดีกับเรา
- 2.นำไปสู่การมีสำนึกขอบคุณ ระลึกนึกถึงสิ่งดีๆที่เขาทำกับเรา มอบให้เรา
- 3.เกิดเป็นความรู้สึกว่าอยากตอบแทน อยากมอบคืน
- 4.ในที่สุดจึงตอบแทน หรือหาโอกาสตอบแทน
- 5.มีใจที่ยังระลึกนึกถึงอยู่เสมอ (แม้ยังไม่มีโอกาสตอบแทน หรือหมดโอกาสจะตอบแทนอีกแล้ว) นี้ต่างหากที่เป็นผลของการมีจิตละเอียด
หรือแม้ว่าคนๆนั้นอาจดีบ้าง-ไม่ดีบ้างกับเรา การรู้แยกแยะ มองเห็นสิ่งดี มองข้ามสิ่งที่ไม่ดี ให้อภัยในสิ่งที่ผิดพลาด ปล่อยวางในสิ่งผ่านไปแล้ว-จบไปแล้ว ฯลฯ
ในภาพรวมแล้วถ้าใจเรายังสำนึกขอบคุณในสิ่งดีที่เคยได้รับจากคนๆนั้น + ยังมีความรู้สึกว่าอยากตอบแทน + ยังคงประพฤติปฏิบัติต่อคนๆนั้นด้วยสำนึกฝ่ายดี นี่จึงจะเรียกได้ว่าเป็นความกตัญญูโดยแท้
– มิใช่มุ่งแต่จะตอบแทนไปโดยที่ใจไม่ได้สำนึกอะไร
– มิใช่กตัญญูเพื่อให้เราตัวมีความสุขความเจริญ สมบูรณ์แบบหรือเลิศเลอเพอร์เฟกซ์อะไรทั้งนั้น
– มิใช่เพียงเพราะได้ยินเขาพูดต่อๆกันมาว่า ความกตัญญูคือความดีงาม
คำว่า "ความกตัญญูเป็นเครื่องหมายของคนดี"
แต่หากขาดองค์ประกอบดังกล่าวข้างต้น
เอาแต่ประพฤติกตัญญูไปทั้งๆที่ไม่ได้รู้สึกสำนึก
ไม่ได้มาจากสำนึกที่แท้จริง
แล้วมันจะเป็นเครื่องหมายของคนดีได้ยังไง!!
แถม:
ขอนำเสนอคำว่า โซ่ตรวนความกตัญญู & กตัญญูเฉียบพลัน
- ★โซ่ตรวนความกตัญญู
คือกตัญญูตามๆกันไปเพราะมันเป็นนอร์ม เป็นค่านิยมของสังคม ประพฤติแต่เปลือก แต่ในใจว่างเปล่า หรือในกรณีที่เลวร้ายกว่านั้นคือ ต้องกตัญญูไปทั้งๆที่มันค้านกับใจ ถ้าไม่กตัญญูก็จะถูกตราหน้าว่าเอาได้
หรือกลัวว่าตัวเองจะรู้สึกผิดในภายหลัง กลัวกรรมตามสนอง พวกนี้ยิ่งเลอะเทอะ!!
- ★กตัญญูเฉียบพลัน
พ่อแม่ใกล้ตุย กำลัง count down ลูกบางคนเกิดภาวะกตัญญูเฉียบพลัน อันนี้เลวร้ายมาก!!
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
