ถ้าอ้างอิงจากคำตอบของพี่ออมสิน มันทำให้ผมคิดว่า ถ้าคนที่เราควรกตัญญูถูกตัดสินประหารชีวิต แล้วเราคือเพชฌฆาต… คุณจะทำอย่างไร
นี่ไม่ใช่คำถามสมมุติที่เล่นลิ้นเพื่อความตื่นเต้น แต่มันคือคำถามที่พาเราเดินเข้าไปกลางใจของความขัดแย้งในชีวิตจริง ระหว่าง ความกตัญญู กับ ความยุติธรรม
ลองนึกภาพดู...
คุณเป็นเพชฌฆาต
อาชีพของคุณคือการปลิดชีพผู้กระทำผิด ตามคำตัดสินของกระบวนการยุติธรรม มือของคุณคือจุดจบของประโยคในคำพิพากษา วันแล้ววันเล่าคุณทำหน้าที่นี้ด้วยใจที่เย็นเฉียบและมือที่หนักแน่น
แต่วันหนึ่ง
มีคนคนหนึ่งถูกส่งเข้ามาในห้องประหาร
เขาเดินช้าๆ ด้วยสีหน้าเรียบเฉย สายตาสงบนิ่ง
เขาคือ “ผู้มีพระคุณ” ของคุณ
คนที่เคยช่วยเหลือคุณจากจุดตกต่ำที่สุดในชีวิต
คนที่เคยป้อนข้าวคุณยามไม่มีใครเหลียวแล
คนที่คุณบอกกับตัวเองเสมอว่า จะไม่มีวันลืมบุญคุณเขา
แล้วคุณก็หยิบปืนขึ้นมา
ในมือคุณไม่ใช่อาวุธอีกต่อไป
มันกลายเป็น “คำถาม” ที่คุณยังตอบไม่ได้
ความกตัญญูควรมีเส้นเขตไหม
หลายคนบอกว่า
ความกตัญญูคือสิ่งที่ยิ่งใหญ่
คือรากฐานของความเป็นมนุษย์
แต่หากความกตัญญูนั้นทำให้เราหลับตา
มองไม่เห็นความผิด
ไม่เห็นความเสียหายที่เขาสร้าง
หรือไม่อาจแยกแยะได้ว่า คนดีของเราก็อาจเป็นคนเลวของใครอีกหลายคน
เรายังควรเรียกมันว่า “ความดี” อยู่หรือไม่
ความกตัญญูที่ทำให้เราปฏิเสธความยุติธรรม
ที่ทำให้เรากลายเป็นคนที่ “ไม่กล้ามองความจริง”
มันคือความดี หรือมันคือ “จุดอ่อนของหัวใจ” ที่ถูกเรียกด้วยคำสวยหรู
ถ้าเป็นคุณ… จะเหนี่ยวไกหรือวางปืน
จะเป็นคนซื่อสัตย์ต่อความดีที่เขาเคยทำกับคุณ
หรือจะเป็นคนซื่อตรงต่อความถูกต้องที่สังคมต้องยืนอยู่
จะยอมแบกความเจ็บปวดในใจของลูกกตัญญู
หรือจะผลักภาระนั้นให้คนอื่นเป็นเพชฌฆาตแทน
เพื่อที่คุณจะได้ไม่ต้องเลือกระหว่างความดี 2 แบบที่กำลังชนกันเอง
บางครั้งความดีชนิดหนึ่ง
อาจต้องเสียสละ เพื่อให้ความดีอีกชนิดได้ดำรงอยู่
และนั่นอาจเป็นชั่วขณะเดียวที่คุณจะได้เห็นว่า
การเป็นมนุษย์ที่ดี ไม่ได้วัดกันที่หัวใจอ่อนโยนเพียงอย่างเดียว แต่วัดกันที่ว่า เราจะหนักแน่นแค่ไหนในวันที่ต้องเลือกระหว่างความถูก กับความรัก
ฝากคำถามไว้ในใจคุณ...
ถ้าคนที่คุณกตัญญูทำผิดจริง และคุณคือเพชฌฆาต
คุณจะเหนี่ยวไก... หรือคุณจะวางปืน
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
