เมืองฝนแปด แดดสี่ ....
...ทิวา ราตรี ที่สายฝนกระแทกลงมาจากฟ้า ราวกับว่าจะละลายภูเขาทั้งลูกไปต่อหน้าผม..
...สายหมอกที่ไม่รู้ต้นสาย และมองไม่เห็นปลายทางก้อนนั่น ราวกับจะกลืนกินป่าทั้งป่าด้วยความหิวโซ..
...ลมโชยที่เคยแผ่วเบา กลับกระชากโหมอย่างเกรี้ยวกราด ราวกลับจะยกแผ่นดินทั้งผืนให้พลิกกลับ...
...แสงอุ่นของแดดแรกรุ่น ที่เคยมาเหยียบย่ำทักทายถึงขอบหน้าต่างในทุกๆเช้า กลับเงียบหายราวกับคนไม่เคยรู้จักกัน...
จงบอกใจให้เข็มแข็ง ในวันที่ดูเศร้าและเงียบเหงา
.....ธรรมชาตินั่นกัดเซาะได้ทุกสรรพสิ่ง....แต่ความคิดตนนั่นจะกัดเซาะไปจนถึง "จิตวิญญาณ" /JPW
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
