29 ส.ค. เวลา 22:40 • นิยาย เรื่องสั้น

#สู่เส้นทางรัก ep4

อริสาขับรถมาส่งพ่อแม่ที่โรงแรม แล้วย้ำ
"พรุ่งนี้หนึ่งมารับตอนตีห้านะจ๊ะ เที่ยวเช้าวันจันทร์ผู้โดยสารแยะ ต้องรีบไป พ่อตื่นไหวไหม"
"เอ็งไม่ต้องห่วง ตีห้าพ่อจะลงมารอ"
"หนึ่งกลับไปก่อน ที่ต้องให้พ่อพักโรงแรมเพราะตอนนี้ที่ตึกก็ยังไม่สะดวก และบ้านที่ซื้อเขาขอเวลาอีกเดือนรอตกแต่งภายใน พ่อแม่ยังไม่สะดวก ไว้รอเปิดสำนักงานพ่อแม่ได้มาพักบ้านใหม่ก็จะสบาย
พ่อ หนึ่งลืมให้พ่อดูแบบตัวอักษรทำป้ายชื่อ บริษัท ว่าพ่อแม่จะเลือกแบบไหน"
"แม่ว่าหนึ่งเลือกเองดีกว่าแบบไหนก็ได้"
"แม่ หนึ่งเอารูปพ่อแม่เป็นโลโก้บริษัทนะจ๊ะ จะได้เป็นสิริมงคลกับหนึ่ง"
"หนึ่ง พ่อว่าเลือกแบบอื่นดีกว่าไหม เลือกแบบสวย ๆ จ้างเขาออกแบบ"
"ไม่เอาหรอก หนึ่งจะใช้รูปพ่อแม่ คุยกับน้องก็เห็นดีด้วย หนึ่งจ้างเขาทำแล้ว เลือกรูปพ่อแม่ตอนหนุ่มสาวมาใช้ หนึ่งว่าสวยดี"
บุญช่วยหันไปกอดลูกสาวแล้วหอมแก้ม
"แค่นี้พ่อแม่ก็ชื่นใจมากแล้ว ให้กิจการลูกเจริญ นะลูก พ่อแม่จะมาอีกทีตอนเปิดบริษัท ติดขัดเรื่องอะไรให้บอก พ่อยังมีกำลังช่วยลูกได้"
อลิสาเข้าไปกอดพ่อแม่อีกรอบ แล้วหอมแก้มทั้งสองคน
"พรุ่งนี้ ตีห้านะจ๊ะหนึ่งมารอรับ"
"รีบกลับไปเถอะ เดี๋ยวดึกมาก แม่เป็นห่วง"
"พรุ่งนี้เช้า ตีห้าหนึ่งมารอรีบพ่อแม่นะจ๊ะ ถ้าจัดการเรื่องเปิดบริษัทเสร็จเรียบร้อยก่อนแล้ว หนึ่งคงได้ไปหาพ่อแม่บ่อย ๆ
"สายกว่านั้นก็ได้ หนึ่งจะได้ไม่ต้องตื่นแต่เช้า รีบกลับไปนอนเถอะ"
เช้าวันรุ่งขึ้นอลิสา ได้มาจอดรถหน้าโรงแรมก่อนเวลานัด เพียงชั่วครู่ บุญช่วยและอนงค์ก็เดินมาที่รถลูกสาว
"หนึ่งมาจอดรอพ่อหน้าประตูเลยหรือนี่ เขาไม่ว่าหรือ"
ช่วงนี้ยังไม่มีรถมาจอด เขาไม่ว่าหรอก หนึ่งมารอพระเอก นางเอกของหนึ่ง ใครมาว่าหนึ่งก็จะจอด พ่อแม่จะได้ไม่ต้องเดินไกล"
บุญช่วยเปิดประตูขึ้นไปนั่งคู่กับลูกสาว เอื้อมมือยีผมลูกด้วยความรัก
"เวลามันผ่านไว เห็นลูกตัวเล็ก ๆ ไม่นานเลยก็โตเป็นสาวมีธุรกิจของตัวเอง พ่อแม่ก็แก่ลงไปทุกที"
"พ่อแม่ยังหนุ่มหล่อ สาวสวยอยู่เลย หนึ่งออกทางลัดนะจ๊ะ พ่อจะได้ถึงไวหนีรถติด"
อลิสาขับรถวกวนไปตามซอยจนผ่านสู่ถนนใหญ่ และกำลังเลี้ยวออกจากซอยก็มีรถพุ่งตรงมาชน
กลางคันรถ กระแทกโดนมารดาเต็มที่
อลิสาเปิดประตูรถออกไปเล่นงานคนขับรถที่พุ่งมาชนอย่างเอาเรื่อง
"ขับรถภาษาอะไร ฉันขับเลี้ยวซ้ายออกมาจะพ้นซอยแล้ว คุณมองไม่เห็นหรือ"
"ผมมาทางตรง ไม่เห็นรถของคุณ"
"ตาถั่วหรือ ถึงไม่เห็น ตอนฉันเลี้ยวออกมาไม่มีรถทางขวาวิ่งมาเลย คุณขับมาเร็วมาก ชนรถฉันยุบไปเลย"
" รถผมก็พังเหมือนกัน"
"คุณจะไม่รับผิดชอบหรือ"
"ผมเรียกประกันแล้ว รอสักครู่"
"คุณทำให้พ่อแม่ฉันไปขึ้นเครื่องไม่ทันจะว่าอย่างไร"
"หนึ่งไม่ต้องเถียงกัน แม่บาดเจ็บเรียกรถให้พ่อพาแม่ไปโรงพยาบาลก่อน หนึ่งคุยกับเขาดี ๆ "
"แม่เป็นไรบ้าง หนึ่งไปด้วย"
บุญช่วยพยุงอนงค์ขึ้นรถรับจ้าง อลิสาหันไปคว้ามือถือคู่กรณีแล้วกระโดดขึ้นรถออกไปทันที
"อย่าทำให้รถฉันหายไปนะ ฉันพาแม่ไปส่งโรงพยาบาลก่อนเดี๋ยวจะกลับมา ฉันยึดมือถือคุณไปก่อน"
"นี่คุณเอามือถือผมไปไม่ได้..!!!"
อลิสาไม่ฟังเสียงเร่งรถให้ออกไปทันที ตามด้วยเสียงคู่กรณีโวกเวกไล่หลัง
"หนึ่งไปยึดมือถือเขามาไม่ถูกนะลูก พ่อพาแม่มาเองก็ได้ คงแค่ระบมก็ได้"
" พ่อแม่เลยตกเครื่องเลย"
"หนึ่งกลับไปดูรถเถอะ พ่อเรียกเจ้ารองมาแล้ว ได้เรื่องอย่างไรเดี๋ยวพ่อโทรหา"
"หนึ่งโทรหาประกันแล้วให้เขาคุยกัน"
"แต่เราไปยึดมือถือเขามา รีบเอาไปคืน"
"คุยกันรู้เรื่องเดี๋ยวหนึ่งมาหานะจ๊ะ"
อลิสาเรียกรถกลับไปจุดเดิมปรากฎว่ารถถูกเคลื่อนออกมาจอดข้างทาง คู่กรณียืนคุยกับประกันและตำรวจจราจร
เมื่อมาถึงอลิสาส่งคืนมือถือ
"ฉันขอโทษที่ยึดมือถือของคุณไป เพราะกลัวคุณหนีตอนฉันพาแม่ไปโรงพยาบาล"
"ขอบคุณที่เอามาคืน ผมจะหนีไปทำไมรถผมเป็นรถยุโรปราคาแพงกว่ารถคุณหลายเท่า"
เสียงมือถือดังขึ้น อลิสารับสาย
"พี่หนึ่งแม่ซี่โครงหักต้องแอดมิท กำลังย้ายโรงพยาบาลที่นี่เขาไม่มีหมอด้านนี้"
"รองหาโรงพยาบาลใหม่ได้หรือยัง"
"ได้แล้วพี่ ผมส่งที่ตั้ง โรงพยาบาลไปให้"
"โอ้โฮ .. โรงพยาบาลไฮโซ แพงน่าดู"
"ไม่เป็นไรผมรับผิดชอบค่ารักษา คุณมีรถใช้ไหมผมจะส่งรถมาให้คุณใช้ชั่วคราว"
"ก็ดี แต่ไม่เอารถกะบะนะ ขอเป็นรถเก๋ง"
"ได้เลยเดี๋ยวรถมาถึงถ้าไม่ชอบผมเปลี่ยนคันใหม่ให้"
อลิสานึกในใจ
"ถ้าจะรวยมากแบบนี้ต้องเรียกให้แพง ๆ"
อลิสายืนรอไม่นาน พนักงานขับรถมาส่งให้ พอเห็นรถ เธอปฏิเสธทันที
"รถแบบนี้ขับไม่ถนัด ฉันไม่ใช่ลูกเศรษฐี ขอรถยี่ห้อที่ฉันใช้ก็ได้"
"จู้จี้ไปไหม ผมไม่มีรถที่คุณขอ นั้นผมเช่ารถให้คุณใช้ก็แล้วกัน เดี๋ยวคุณไปเลือกรถ ผมพาไป ส่วนรถคุณผมบอกประกันแล้วให้ซ่อมด่วน จะซ่อมให้อย่างดี คุณมีเงื่อนไขอะไรอีกไหม"
"ไม่มีแล้ว ฉันจะรีบไปดูแม่ คุณจะไปเลือกรถก่อนไหม จะได้มีรถใช้"
"ช้าไหม ฉันเป็นห่วงแม่ "
"ไม่ช้า ไปรับรถได้เลย หรือว่าจะให้ส่งไปให้คุณที่โรงพยาบาลก็ได้"
"ส่งไปให้ฉันที่โรงพยาบาลดีกว่าฉันจะรีบไปดูแม่"
"ก็ได้ผมไปส่ง เชิญขึ้นรถ"
่อลิสายังไม่ทันไปถึงโรงพยาบาล รถคันใหม่ที่จะให้ใช้มาจอดรอที่โรงพยาบาล
"นี่คุณเอารถใหม่เอี่ยมมาให้ฉันใช้เลยหรือ ถ้าฉันขับรถไปชน หรือสีถลอกจะทำอย่างไร"
"คุณใช้ไปเถอะ ผมไม่ติดใจ รับกุญแจรถไปและช่วยพาผมไปเยี่ยมคุณแม่คุณ
ธ กฤตยา
สิงหาคม 2568"
โฆษณา