#สู่เส้นทางรัก ep5
อลิสาเดินไปถามกับประชาสัมพันธ์ ทราบว่ามารดายังอยู่ในห้องฉุกเฉิน จึงเดินไปหา
"พ่อ..น้องล่ะ หนึ่งไม่เห็นเลย"
"รองมาส่งแล้วรีบกลับไปบอกว่าวันนี้มีสอบ บ่ายจะมาหาใหม่"
"ทำไมน้องเลือกที่นี่มันแพงมาก"
"ไม่เป็นไรครับ ผมเป็นฝ่ายผิด ค่าใช้จ่ายผมรับผิดชอบทั้งหมด ผมสำรองจ่ายไว้บางส่วนถ้าไม่พอ ทางโรงพยาบาลจะเรียกเก็บที่ผมเอง ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ นี่เบอร์โทรของผม มีอะไรคุณอาโทรติดต่อกับผมได้ตลอดเวลา ผมจัดรถให้ลูกสาวคุณอาไว้ใช้แล้ว ผมขอตัวไปทำงานก่อน แล้วผมจะมาเยี่ยมใหม่"
"หนึ่งเฝ้าแม่ได้ไหม พ่อต้องรีบกลับ เพราะมีงานด่วนรออยู่"
"คุณอาจะไปสนามบินผมไปส่งให้ได้ครับ"
"ขอบคุณพ่อหนุ่ม"
"พ่อกระเป๋าเสื้อผ้าจะเอาไปไหม"
"ไม่ต้องเก็บไว้ให้แม่ได้ใช้คงต้องอยู่พักฟื้นกับเราไปอีกนาน"
ตอนบ่าย อธิปสอบเสร็จก็กลับมาดูมารดาที่โรงพยาบาล
"พี่หนึ่ง พ่อกลับไปแล้วหรือ ใครไปส่ง"
"คนที่เขามาชนเราไปส่งให้"
"เขาชื่ออะไรหรือ"
"ไม่ได้ถาม เขาก็ไม่ได้บอก เห็นเขาคุยกับพ่อส่งเบอร์ให้ไว้ที่พ่อ"
"ทำไมเขาไม่ให้กับพี่หนึ่ง "
"รถเป็นชื่อพ่อ เขาเลยคุยกัน"
"ค่าใช้จ่ายแม่คงเป็นแสน พี่หนึ่งมีเงินพอจ่ายไหม"
"คู่กรณีเขาสำรองจ่ายให้ไว้ กับโรงพยาบาลแล้ว เห็นบอกว่าไม่พอให้ทางโรงพยาบาลเรียกเก็บที่เขาได้เลย"
"โชคดีนะที่คู่กรณีเป็นเศรษฐีคุยกันง่าย แล้วพี่หนึ่งมีรถใช้ไหม"
มีแล้วเขาเอารถมาให้พี่ใช้ช่วงรถเราเข้าซ่อม สงสัยนานเป็นเดือน เขาชนอย่างแรงกลางคันรถเราเป็นรถญี่ปุ่น ยุบเข้าไปครึ่งคัน ของเขารถยุโรปยุบไม่มาก"
"แสดงว่าคงรวยมาก ถึงใช้รถราคาแพง อย่างเราแค่รถญี่ปุ่นก็ดีแล้ว
เมื่อไรพ่อจะซื้อรถให้รองใช้บ้าง"
"รีบร้อนไปทำไม เมื่อเรียนจบพ่อก็จะส่งรองไปเรียนต่อเลยนี่นา ไว้เรียนจบโทกลับมาค่อยซื้อ ตอนนั้นถ้าพี่พอมีสตางค์จะซื้อให้รองใช้เอง"
"พี่หนึ่งสัญญาแล้วนะ"
"เรื่องรถอีกไกล เราไปหาอะไรกินกันก่อนดีกว่า พี่เห็นชั้นล่างมีร้านอาหาร แม่ยังหลับ รอได้ห้องตอนบ่าย"
"พี่หนึ่งขนาดโรงพยาบาลแพงมาก ๆ ห้องยังเต็ม คนเอาเงินที่ไหนมานอนป่วยกัน"
"เป็นเรื่องของคนมีเงิน ไปหาอะไรกินก่อนตั้งแต่เช้าพี่มัวแต่ตกใจจนลืมกินอะไรเลย"
ขณะสองพี่น้องนั่งกินอาหาร เสียงโทรศัพท์ของอธิปก็ดังขึ้น
"ครับลูกพี่ อะไรนะครับ ผมไปตอนเย็น ๆ ได้ไหมครับ ตอนนี้ผมมีธุระอยู่ครับ"
"ใครโทรมา"
"ลูกพี่ที่ผมไปฝึกงาน โทรตามผมบอกว่าอยากให้ไปดูระบบเครื่องจักรตัวใหม่เพิ่งติดตั้งเสร็จ จะลองเดินเครื่องก่อนคณะช่างของ
บริษัทเขาจะเดินทางกลับ"
"เราแค่ฝึกงานทำไมเรียกใช้ยิ่งกว่าพนักงาน"
"ไม่ใช่ พี่หนึ่งเข้าใจผิด ลูกพี่ใจดีไม่หวงวิชา ให้ฝึกงานจริงลงมือทำเอง แก้ปัญหาเอง มาช่วยสอนเวลาแก้ไขปัญหาเครื่องจักร ผมว่าคนแบบลูกพี่หายาก เพื่อน ๆ ไปฝึกหลายแห่งบอกว่าไม่โชคดีอย่างของผม"
" กินให้อิ่ม แวะไปดูแม่อีกรอบ ค่อยไป อยู่เฝ้าแทนก่อน พี่จะไปเอาเสื้อผ้า"
"อย่านานนะ เดี๋ยวผมไปไม่ทัน"
"ไปไม่นาน ถ้ารีบมากฝากพยาบาลไว้ก็ได้ บ่ายใกล้เลิกงานรถติดด้วย"
"อธิปก้มดูเวลา สีหน้าหงุดหวิด ตะโกนบอกพี่สาว ผมอยู่ไม่ได้ไม่ทันแล้วต้องรีบไป ฝากแม่ไว้กับพยาบาลดีกว่า"
"ติดรถไปกับพี่ไหมแวะลงกลางทาง"
"ไม่ต้อง ผมยืมรถเครื่องของเพื่อนมาไปไวกว่า ผมไปก่อนนะ ไปช้าอดได้ความรู้"
ธ กฤตยา
สิงหาคม 2568
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
