คำถามน่าสนใจมากครับ
พุทธแท้ไม่มีชนชั้น ไม่มีใครเข้าถึงยาก
ศาสนาพุทธในแก่นแท้ ไม่เคยมีชนชั้นหรือกำแพงกั้นระหว่างพระกับญาติโยม ไม่มีการยกใครขึ้นสูงจนต้องผ่านขั้นตอนหลายชั้นถึงจะได้พบ และยิ่งไม่มีคำว่าเข้าถึงยาก เพราะธรรมะเป็นของทุกคน ไม่ใช่ของคนบางกลุ่ม
ในสมัยพุทธกาลมีเรื่องเล่าที่สะท้อนความจริงนี้ได้อย่างชัดเจน เป็นเรื่องของชายผู้หนึ่งที่คนทั้งเมืองรังเกียจ เขามีอาชีพเผาศพ จัดการกับร่างไร้ญาติที่ไม่มีใครเหลียวแล ชีวิตเขาจมอยู่กับซากเน่า น้ำเหลือง และแมลงวัน วันแล้ววันเล่าจนเขาเชื่อไปเองว่าตัวเขาเหม็นเน่า ไม่ต่างอะไรจากศพ
วันหนึ่ง พระพุทธเจ้าเสด็จไปยังป่าช้าชานเมือง
ทอดพระเนตรเห็นชายผู้นั้นนั่งอยู่ลำพัง ใบหน้าหม่นหมอง ดวงตาเต็มไปด้วยความเศร้าและสิ้นหวัง พระองค์จึงเสด็จเข้าไปหาด้วยท่าทีเรียบง่ายและเปี่ยมเมตตา
ชายผู้นั้นตกใจสุดขีด
เพราะไม่เคยมีพระ หรือแม้แต่คนที่เขามองว่าสูงส่ง เข้ามาหาเขาเช่นนี้ เขากล่าวทั้งน้ำเสียงเศร้าและสั่นเครือ ว่า..
ข้าแต่พระคุณเจ้า ท่านไม่รังเกียจกลิ่นเหม็นจากข้าหรือ ตลอดชีวิตของข้าอยู่กับซากศพ ไม่มีใครอยากแม้แต่จะอยู่ใกล้
พระพุทธเจ้าทรงยิ้มอย่างอ่อนโยน ตรัสว่า
กลิ่นเน่า ไม่ได้ทำให้จิตใจของใครเน่าเสีย
กลิ่นของความโลภ ความโกรธ และความหลงต่างหาก
ที่เหม็นยิ่งกว่าศพใดๆในโลก
ชายคนนั้นนิ่งไป น้ำตาซึมขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว
นี่คือครั้งแรกในชีวิตที่มีใครมองเขาเป็นมนุษย์ที่มีคุณค่า
พระองค์จึงตรัสสอนต่อ
เธอเห็นไหม ศพนั้นนอนนิ่ง ไม่ขัดขืนสิ่งใด
แต่จิตใจของคนที่ยังยึดถือ กลับดิ้นรนแม้ลมหายใจยังอยู่ การเผาศพคือการยุติสิ่งที่ตายไปแล้ว แต่การปล่อยวาง คือการเผาความยึดติดในใจตนเอง
ขณะฟัง ชายผู้นั้นเริ่มรู้สึกถึงบางสิ่งพลุ่งพล่านในใจ
เสียงแห่งธรรมค่อยๆขับกล่อมความเศร้าลึกให้สงบลง กลิ่นซากศพยังอยู่เหมือนเดิม แต่เขาเริ่มได้กลิ่นของธรรมที่หอมยิ่งกว่าสิ่งใด
เขาเห็นชัดว่า กลิ่นศพอยู่กับเขาเพียงชั่วครู่
แต่กลิ่นกิเลส หากไม่ดับเสีย จะเน่าคลุ้งไปตลอดชีวิต
เรื่องนี้ยืนยันอย่างชัดเจนว่า พุทธแท้ไม่เคยมีวรรณะ ไม่มีชนชั้น และไม่มีการแบ่งสูงต่ำ พระพุทธเจ้าเสด็จไปหาคนชายขอบที่สุด ด้วยความเท่าเทียม เพื่อบอกกับโลกว่า ธรรมะไม่เลือกสถานที่ ไม่เลือกชนชั้น และไม่เคยปิดประตูต่อใคร
ในปัจจุบัน หากมีพระบางรูปที่ต้องผ่านคนกลางนับสิบ กว่าจะได้เข้ากราบ หรือถูกยกขึ้นไปอยู่เหนือญาติโยม นั่นไม่ใช่คำสอนของพระพุทธเจ้า แต่เป็นการเอาอำนาจทางโลกมาครอบธรรม แล้วบิดเบือนแก่นแท้ของศาสนาให้กลายเป็นระบบชนชั้นในนามของศรัทธา
ในพุทธแท้ พระและญาติโยมเสมอกัน ธรรมะเป็นของทุกคน ไม่ว่าจะจนหรือรวย ต่ำต้อยหรือสูงศักดิ์
ในพุทธที่ถูกบิดเบือน พระบางรูปถูกยกสูงเป็นชนชั้น มีพิธีรีตรอง มีระบบคัดกรอง จนธรรมะถูกทำให้ดูเป็นสิ่งไกลตัว
ดังนั้นสิ่งที่เราเห็นทุกวันนี้ ไม่ใช่ความจริงของคำสอน แต่เป็นเงาของอำนาจและวัฒนธรรมที่เอาความเชื่อมาสวมเครื่องแบบทางโลก
กลับมาที่เรื่องเล่าชายเผาศพ
เมื่อเรามองกลิ่นเหม็นด้วยปัญญา
เราจะเข้าใจว่าสิ่งที่เน่าเสียที่สุดไม่ใช่ซากศพ แต่คือกิเลสในใจ และเมื่อเข้าใจเช่นนี้ เราจะเห็นพุทธศาสนาในมิติที่แท้จริง มิติที่เรียบง่าย เปิดกว้าง และเท่าเทียม มิติที่ใครๆก็เข้าถึงได้ โดยไม่ต้องผ่านกำแพงแห่งสถานะหรือยศถาบรรดาศักดิ์ใดๆครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
