#สู่เส้นทางรัก ep12
ใกล้เลิกงานวิพุธรีบขับรถไปที่สถานซ้อมกีฬาไปขอซ้อมคู่กับอริสา อ้างว่าวันนี้เครียดงานขอมาออกกำลังกาย
"ให้ผมสมัครเป็นสมาชิกที่นี่ได้ไหมมันใกล้ที่ทำงานของผม คุณหนึ่งคงไม่ใจร้ายหรอกนะ พ่อคุณกับพ่อผมก็เป็นเพื่อนกันแล้ว เรารุ่นลูกก็เป็นเพื่อนกันได้ใช่ไหม"
ไม่ทันที่อริสาจะพูดว่าเช่นใด วิพุธก็เดินเข้าลิฟท์ไป
"ผมไปรอคุณหนึ่งที่ห้องซ้อมนะ"
"อริสาโมโหแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ "
"ครูไปซ้อมกับเขาด้วย ต่อไปถ้านายคนนี้มาใช้ให้เก็บเงิน เก็บแพง ๆ ไปเลยเขาเป็นลูกเศรษฐี"
"หนึ่งไม่ขึ้นไปซ้อมกับคุณวิพุธหรือ"
"ครูไปซ้อมเลยหนึ่งมีธุระต้องไปรับพ่อแม่แล้วต้องไปรับน้องด้วย"
เสียงโทรศัพท์ของอริสาดังขึ้น
" ขึ้นมาซ้อมกันได้แล้ว ถ้าขึ้นมาพรุ่งนี้จะเอารถที่ซ่อมเสร็จมาส่งให้ ถ้าไม่ขึ้นมาผมก็ไม่คืนรถให้"
ครูยักษ์หัวเราะ หันมาถามลูกศิษย์คนโปรด
"ว่าไงข้อแลกเปลี่ยนน่าสนใจ หนึ่งบ่นอยากได้รถมาใช้ไม่ใช่หรือ"
"อยากได้ ถ้าเขาไม่เอามาให้ก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวขอเงินพ่อไปซื้อใหม่"
วิพุธออกมาจากลิฟท์แล้วดึงอริสาเข้าไปในลิฟท์พร้อมกระซิบข้างหู ไปซ้อมกับผม ถ้าไม่ไปผมจะจูบคุณให้ครูยักษ์ดู ไม่เชื่อใช่ไหม นั้นผมจูบเลยนะ"
อริสาขืนตัวไว้
"คุณนี่เลวได้ใจไปเลย แบบนี้ถึงไม่มีผู้หญิงมาเป็นแฟนคุณ"
"ยอมไปซ้อมไหม ผมทำจริงนะ ผมไม่ขาดทุนมีแต่ได้กำไร"
วิพุธดึงอริสาเข้ามากอดทำท่าจะจูบ อริสาร้องลั่นในลิฟท์ให้ปล่อย
"ไปซ้อมก็ได้"
วิพุธปล่อยอริสายิ้มอย่างมีชัยชนะ
"ไม่ต้องห่วงผมสั่งรถไปรับพ่อแม่คุณและอธิปล่วงหน้าไปก่อนแล้ว ซ้อมเสร็จคุณไปพร้อมผม ขากลับผมมาส่งคุณหนึ่งให้เอง
เห็นไหมผมไม่ผิดสัญญา และพรุ่งนี้รถจะมาส่งให้คุณได้ใช้แน่นอน"
"คุณเล่นโกงใช้วิธีการแบบนี้ไม่ถูกต้อง และฉันไม่ชอบให้คุณเรียกชื่อเล่นของฉัน"
เปลี่ยนวิธีการใหม่ก็ได้ ผมยอมเสียเปรียบให้คุณจูบผมแทน"
"ไอ้บ้า นิสัยแย่มาก วันนี้ฉันจะทุ่มคุณให้ล้มให้ได้ คอยดู"
"ถ้าผมทุ่มคุณได้ผมก็ต้องได้จูบคุณใช่ไหม"
"ไม่มีทาง ฉันไม่ยอม และคุณไม่มีวันได้ทำเช่นนั้น คนวิตถาร ต่อไปฉันไม่ให้คุณมาใช้ห้องซ้อมนี้แล้ว ถ้าใครอนุญาตฉันจะตัดเงินเดือนคนนั้น"
"คุณไม่มีวันห้ามผมได้ คุณหนึ่งยิ่งห้ามผมก็ยิ่งอยากมาให้ได้ ผมชอบเอาชนะคุณ และผมก็จะเรียกคุณว่า #คุณหนึ่ง ถ้าคุณไม่ยอมให้ผมเรียกชื่อเล่น
ผมจะกดลิฟท์ลงไปให้เปิดค้าง แล้วผมจะลองจูบคุณให้ลูกน้องคุณดูก็ได้"
"คุณนี่แย่มากฉันไม่น่าคบกับคุณ"
"แสดงว่าคุณหนึ่งยอมคบผมเป็นเพื่อนแล้วใช่ไหม"
"ผมไม่จูบคุณหรอก แค่เห็นหน้าก็ไม่มีอารมณ์ ผู้หญิงอะไรดุอย่างกับเสือ ผมไม่คบคุณเป็นแฟนหรอกดุเกินไป ไม่มีความอ่อนหวานเลย"
"ตกลงคุณไม่ซ้อมใช่ไหมฉันจะได้กลับรีบไปบ้านพ่อของคุณ"
"คุณจะไปอย่างไร ผมไม่ได้บอกว่าบ้านผมอยู่ที่ไหน"
"หาในเนทก็ได้"
"ถ้าหาเจอ ผมยอมแพ้"
อริสาเปิดหาในเนทกี่รอบก็ไม่พบ หันมาบอก
"ไม่เจอฉันก็ไม่ไป ยังไงรถคุณก็ต้องมาส่งพ่อแม่ฉัน"
ถ้าวันนี้ผมชนะ คุณต้องไปบ้านผมตกลงไหม"
เมื่อขึ้นมาถึงห้องซ้อม อริสาไปเปลี่ยนชุดเดินเข้าห้องซ้อม และไม่ทันระวังตัว วิพุธก็จับอริสาทุ่มลงพื้นได้สำเร็จ
วิพุธกดร่างของอริสาจนดิ้นไม่หลุด
"คุณแพ้แล้วไปบ้านพร้อมผมตามสัญญา"
"คุณเล่นทีเผลอ ฉันไม่ยอมรับ"
"ผมมีสิทธิ์จูบคุณด้วย"
อริสาดิ้นหลุดรีบลุกขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าทันที
"โอเคฉันไปกับคุณก็ได้"
วิพุธมองตามอริสา
"ได้เจอผู้หญิงแบบนี้สนุกดีสู้กันได้สูสี คนอะไรแกร่งเกินหญิง"
"คุณไปเปลี่ยนเสื้อผ้าฉันอาบน้ำเสร็จแล้ว"
"คุณรอนะผมอาบน้ำไม่นาน"
วิพุธลงมาถึงชั้นล่างปรากฎว่าอริสาหายไปกับรถแล้ว
"แสบมากนะคุณหนึ่ง ไม่มีทางเอาชนะผมได้หรอก"
วิพุธขับรถมาถึงบ้านเจอบิดาโวยวายใส่
"เจ้ากลางแกเป็นเจ้าภาพปล่อยให้แขกมาถึงก่อนได้ไง"
วิพุธมองเห็นอริสานั่งอยู่กับพี่สาว และทำหน้าเยาะเย้ยตน จึงเดินไปหาตั้งใจจะไปเล่นงาน
"กลางมานี่ มาคุยกับพ่อ ปล่อยให้พวกผู้หญิงเขาคุยกัน"
"วันจันทร์เห็นกิริยาของน้องชายที่แสดงกับอริสา รู้สึกผิดปรกติ จึงคอยสังเกต มิให้น้องชายรู้สึกตัว หันมาชวนอริสาคุยตามปรกติและเกิดความรู้สึกถูกชะตากับอริสามากกว่าผู้หญิงคนอื่น ๆ ที่บิดาหมายปองให้มาเป็นแฟนกับวิพุธ
วันจันทร์หันไปหาทิตยาน้องสาวคนเล็ก กระซิบถาม
"เล็กชอบอริสาไหม พี่ถูกชะตากับเธอ"
ทิตยาพยักหน้า
"เหมือนกัน เล็กว่าพี่กลางแอบชอบเธอนะ เห็นคอยชำเลืองมาทางคุณอริสาหลายครั้ง"
หลังเลิกลากัน วิพุธสั่งให้คนขับไปส่งแขกตามที่รับมา แล้ววิพุธก็หายตัวไป
อริสาเดินมาที่รถเตรียมขับกลับบ้าน พอเปิดรถเห็นวิพุธนั่งรออยู่ในรถ
"คุณเข้ามาในรถฉันได้ยังไง"
"ไม่ใช่รถคุณ ผมเช่ามาให้คุณใช้"
"ตอนนี้ฉันเช่ามาใช้เองเพราะที่คุณเช่ามันหมดสัญญาไปแล้ว"
"ผมเช่าต่อ และเงินของคุณผมโอนไปให้อธิป"
"ถึงมิน่าช่วงนี้น้องชายฉันไม่มาขอเงินใช้เลย คุณนี่นิสัยแย่มาก เวลาทำธุรกิจคงไปเที่ยวใช้เล่ห์แบบนี้"
"ผมซื่อตรงต่อลูกค้า มีแต่คุณที่เล่นแง่กับผมมาตลอด ออกรถได้แล้วรถคุณยุงชุมมาก"
"สมน้ำหน้า ก็เล่นเปิดกระจกยุงก็เข้ามาเล่นงาน แล้วคุณเข้ามานั่งในรถได้ไง"
"คุณลืมล๊อครถ ดีว่าจอดในบ้านผม รถถึงไม่หาย"
อริสาตกใจว่าลืมได้อย่างไร นึกขึ้นได้ว่ามาสายกว่าจะหาบ้านพบเสียเวลาไปนาน"
"ฉันลืมไปเพราะรีบเกรงใจญาติของคุณจะตำหนิเอา"
"ออกรถเถอะผมมีธุระจะขอความช่วยเหลือจากคุณหนึ่งผู้ใจดี"
"ทำเป็นพูดดี ฉันมีความสำคัญอะไรหรือ ถึงมาทำดีแบบนี้ "
"สำคัญมากเลย ถ้าคุณไม่ช่วยผมแย่แน่ ๆ พ่อผมเตรียมเล่นงานผมอีกแล้ว"
ถ้าคุณยอมช่วยผมจะเลิกแกล้งคุณ ผมให้สัญญา และผมจะช่วยคุณหาลูกค้ามาจ้าง รปภ ที่บริษัทคุณ และผมจะให้พนักงานของผมส่งลูกมาเรียนศิลปป้องกันตัวที่คุณ แถมให้อีกอย่างผมยอมเป็นแฟนคุณด้วย"
อริสาหัวเราะ
"ข้อหลังฉันไม่ต้องการ ฉันหาเองได้"
"คุณหาเองระวังได้ไม่ดีเท่าผมก็ได้นะ"
"คุณนั่นหรือที่เป็นคนดี ฉันว่าผู้หญิงคนไหนเป็นแฟนคุณซวยไปตลอดชาติ"
"นั้นคุณก็ซวยด้วย เพราะคุณต้องมาเป็นแฟนผม ตามที่ผมมีข้อตกลงให้ช่วย"
"เป็นไปไม่ได้ ฉันไม่ชอบคุณ แค่นึกยังหวาดเสียวเลย"
"คุณฟังผมก่อน ช่วยหน่อยนะ ทีผมยังช่วยหาที่เรียนให้น้องคุณ ผมสัญญาว่าจะพาน้องคุณไปส่งให้ และจัดหาที่พักอย่างดีให้น้องคุณด้วย เอ้าให้เรียนฟรี ที่พักฟรี มีเบี้ยเลี้ยงให้ตลอดจนจบการเรียน ตกลงไหม"
"อันนี้น่าสนใจ แต่ว่าข้อตกลงที่จะให้ฉันช่วยคุณคืออะไร"
"เป็นคู่หมั้นผม ขอเวลาแค่สามปีจนน้องคุณเรียนจบ เป็นคู่หมั้นแค่หลอก ๆ พี่ใหญ่เพิ่งบอกผมเมื่อครู่ว่าพ่อไปขออีสาวไว้ให้ผมอีกแล้ว และจะให้ผมไปหมั้นกันในอาทิตย์หน้า
ผมไม่ชอบ ผมยังอยากใช้ชีวิตอิสระ ถ้าผมชอบใครผมจะหาเอง พ่อจะใช้วิธีนี้ผมยอมไม่ได้ และมีทางเดียวคือ ผมต้องแสดงให้พ่อรู้ว่าผมมีคนรักแล้วและได้หมั้นกันไว้แล้ว"
"แต่ระยะเวลาสามปีมันนานไป ฉันก็หมดอิสระที่จะมีคนรักเช่นกัน"
"สองปี"
"ปีเดียว ถึงจะยอมช่วยในฐานะคุณเป็นเพื่อนฉัน"
"แสดงว่าคุณยอมรับผมเป็นเพื่อนแล้วใช่ไหม ปีเดียวก่อนก็ได้ แล้วค่อยต่อสัญญากัน"
ที่ฉันจะช่วยไม่ใช่ว่าจะรับคุณเป็นเพื่อนอะไรหรอก แต่เข้าใจในเรื่องนี้ที่พ่อฉันก็เคยบังคับฉันมาก่อนเหมือนกัน และแลกกับที่คุณจะช่วยน้องชายฉันเรื่องไปเรียนต่อต่างประเทศ"
"แล้วคุณทำอย่างไร"
"ฉันเลยหนีไปเรียนเมืองนอกมาสองสามปี และบอกพ่อว่าจะไม่กลับไทยจะแต่งานกับฝรั่ง ฉันก็วานเพื่อนต่างชาติมาหลอกพ่อเช่นกัน จนพ่อยอมไม่หาแฟนให้ฉันอีก ฉันจึงยอมกลับมา"
"ผมทำเช่นคุณไม่ได้ตรงที่ธุรกิจของพ่อไม่มีใครดูแล
นี่คือแหวนหมั้นคุณสวมไว้ พี่ใหญ่แอบเอามาให้ผมบอกว่าถ้าผมมีคนรักให้ใช้แหวนนี้ขอแต่งงาน แต่ผมยังไม่ชอบใคร เพิ่งจะมีคุณเป็นเพื่อนหญิงคนแรก และเห็นว่าคุณเป็นพี่สาวของอธิปที่ผมเอ็นดูแกมาก และมั่นใจว่าเราสองคนคงไม่มีปัญหาอะไร เลยตั้งใจมาขอความช่วยเหลือจากคุณ ส่วนที่ผมแกล้งคุณไปนั้น ผมขอโทษ ผมเองก็ผิดที่ไปชนรถคุณ และซ่อมรถให้ไม่ทันตามที่ตกลงกัน"
" ..โหหห...สิสสส...!!!ตกลงฉันจะช่วย เพราะฉันเคยโดนมาแล้ว เลยเข้าใจปัญหานี้ดี"
"ผมสวมแหวนให้คุณเลยนะ"
"ไม่ต้อง ฉันจะเก็บไว้ให้ ฉันจะใช้ตอนที่คุณพาฉันไปแสดงตัวกับพ่อคุณ
รายละเอียดครอบครัวของคุณต้องบอกให้ฉันรู้เรื่องด้วย เกิดฉันตกม้าตายขึ้นมาพ่อคุณต้องจับได้"
"ทางพ่อแม่คุณจะว่าอย่างไรไหม"
"ไม่น่ามีปัญหา เพราะพ่อแม่ไม่ค่อยมาหาฉัน นอกจากฉันกลับไปหาพ่อแม่เอง"
"ต้องให้ผมไปด้วยไหมเวลาคุณไปบ้านผมกลัวความแตกถ้าเกิดพ่อคุณกับพ่อผมคุยไม่ตรงกัน"
"เอาไว้ค่อยคิดทีหลัง แก้ปัญหาให้คุณก่อน
พรุ่งนี้วันเปิดบริษัทผมแสดงตัวเป็นแฟนคุณเลยนะ คุณต้องสวมแหวนหมั้นไว้ด้วย เพราะพ่อแม่พี่สาวและน้องสาวผมจะมาร่วมงาน"
"มาทำไมฉันไม่ได้บอกใคร แค่ให้พ่อทำพิธี และเลี้ยงพระ"
"พ่อคุณเป็นคนบอกพ่อแม่ผม และเขาสั่งให้ผมมาช่วยงานคุณ"
"ฉันไม่เชื่อคุณยอดกะล่อน"
"ผมพูดจริง ถ้าผมไม่มาช่วยพ่อผมคงเล่นงานผมแน่ ๆ เขากำลังดีใจได้พบเกลอเก่า"
คุณอยากมาก็ตามใจ แต่ฉันไม่มีอะไรจะเลี้ยง"
"ผมสั่งอาหารให้คุณเรียบร้อยแล้ว ไปส่งผมที่คอนโดด้วยได้ไหม ผมติดรถมากับคุณ ไม่มีรถกลับที่พัก"
อริสามองหน้าวิพุธ บ่นดัง ๆ
"ไม่ควรรับปากช่วยคุณเลย ฉันต้องทนกับคุณตั้งหนึ่งปี"
"เราตกลงทางใจกันแล้วเลิกไม่ได้นะ"
วิพุธจ้องหน้าอริสาไม่ยอมละสายตา จนเธอต้องหันหน้าหนี"
"ถึงคอนโดคุณแล้ว ลงไปได้"
"ขอบคุณครับคุณคู่หมั้น"
วิพุธแกล้งทำท่าจะเข้าไปหอมแก้ม อริสาหลบหน้าหนีเป็นพัลวัล
"แค่นี้ก็กลัว แล้วพ่อผมจะเชื่อได้อย่างไรว่าคุณหนึ่งเป็นคนรักของผม ขอซ้อมหน่อยได้ไหม"
วิพุธหันหน้ามาหอมแก้มอริสาทันทีแล้วเปิดรถลงไป พร้อมส่งยิ้มและโบกมือให้
อริสานั่งตัวชา โมโหอย่างที่สุด ทำอะไรไม่ถูก พอได้สติรีบขับรถกลับไป
"นายร้ายมาก ต้องแก้เผ็ดให้หายแค้น อุตส่าห์เห็นใจ ไม่น่าหลงรับปากเลย"
ธ กฤตยา
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
