#สู้เส้นทางรัก ep14
ในระหว่างงานพิธีเปิดบริษัท มีแขกในวงการกีฬามาร่วมมากมายพอสมควร
วิพุธเข้าช่วยเหลืองานทุกด้าน อย่างไม่กลัวเหน็ดเหนื่อย อริสาทำตัวเป็นห่วงคอยเช็ดเหงื่อที่ใบหน้าของวิพุธ จนวิบูลย์และทุกคนที่เป็นญาติเชื่อว่าลูกชายของตนกับอริสา เป็นคู่หมั้นกันจริง
หลังเสร็จงาน วิบูลย์เอ่ยกับบุญช่วย
"ช่างโชคดีมากที่ลูกเราสองคนนี้เกิดมาชอบพอจนแอบไปหมั้นหมายกันเอง เราขอวันเดือนปีเกิดของลูกนายหน่อยจะได้เอาไปหาฤกษ์แต่งงาน เราอยากได้หลานปู่ไว ๆ นายจะเรียกค่าสินสอดเท่าใดเรียกมาเลย ไม่เกี่ยง เขาเลือกแฟนถูกใจเรามาก ลูกชายเราน่าจะกลัวลูกสาวนายพอสมควร ดูงานวันนี้มันวิ่งไปทั่วดูงานให้แฟน เราชอบใจมาก หาคนปราบเจ้าลูกคนนี้ยาก มันเคยตัวที่เราตามใจมาแต่เด็กเลยค่อนข้างดื้อ
วันจันทร์ได้ยินข่าวก็นำมาเล่าให้ทิตยาฟัง และบังเอิญวิพุธได้ยินก็ตกใจ
วิพุธไปดึงแขนอริสาออกไปคุยกันตามลำพัง
วิบูลย์บังเอิญหันมาเห็นก็เรียกเพื่อนเก่าหันมาดู
"ลูกสาวนายแน่มาก ทำให้ลูกชายเราดูหงอ ๆ ดูซิจูงมือไปซุบซิบอะไรก็ไม่รู้ดูดีมาก ไม่ช้าเขาแต่งงานกันต้องเร่งให้มีหลานไว ๆ"
"แต่งกันไว ๆ ก็ดี เราก็อยากมีหลานตาเช่นกัน ปรกติหนึ่งลูกสาวเราเขาเลือกผู้ชายมาก มีคนมาจีบหลายคนก็โดนแม่ลูกสาวเราซ้อมสะบักสะบอมหายไปทุกราย จนไม่เห็นมีใครกล้ามาจีบอีกเลย เพิ่งเห็นพ่อวิพุธคนนี้แหละที่ตอแยด้วย ก็ดีนะรู้จักกันไม่นานก็แอบไปหมั้นกันเอง"
"คุณลากฉันมาทำไม "
"เรื่องใหญ่แล้ว พ่อจะให้เราสองคนแต่งงานกัน ผมซวยแน่ ๆ โดนพ่อมัดมือชก
"ฉันไม่เดือดร้อนอะไร คุณเรียนผูกก็เรียนแก้เอาเอง
ฉันยอมแต่ง พ่อคุณจะให้สินสอดฉันตั้งแยะ แค่ยอมแต่งงานกับคุณฉันได้กำไรชั่ววันเดียวฉันได้ค่าสินสอดตั้งมากมายหาได้ที่ไหน"
" จะเอาอย่างนั้นก็ได้ ตอนส่งตัวผมได้กำไรแน่นอนได้ตัวคุณมาเป็นรางวัล ไม่เป็นไร
"ไม่ได้ฉันไม่ยอมหรอก ขืนเข้ามายุ่งกับฉัน คุณโดนฉันเล่นงานแน่ ๆ "
"คุณไม่มีวันชนะผมได้หรอก เมื่อเช้าผมยังแอบจูบคุณได้เลย"
"ไอ้บ้า ก็คุณเล่นทีเผลอ แต่ถ้ามีการส่งตัวฉันก็จะระวังตัวไม่ให้พลาดแน่นอน
เอาอย่างนี้ฉันจะไปบอกความจริงกับพี่สาวคุณให้รู้เรื่องก่อน แล้วให้พี่คุณไปเล่าให้พ่อคุณฟัง"
"พี่สาวผมเขาช่วยอะไรไม่ได้ เขากลัวพ่อมาก"
"แสดงว่าคุณไม่กลัว ถ้าเป็นเช่นนั้นคุณมาหมั้นหลอก ๆ กับฉันทำไม"
"ผมไม่กลัวพ่อแค่ไม่อยากเถียงกับพ่อเท่านั้นเอง"
อริสาถอดแหวนคืนให้วิพุธ
" เราเลิกกันบอกผู้ใหญ่รู้ความจริงดีกว่า ฉันก็ไม่ชอบเช่นกัน นี่แหวนหมั้นของคุณ ฉันคืนให้"
"ไม่ได้เราตกลงกันไว้สองปี เดี๋ยวผมไปหาทางออกเอง ห้ามคุณคืนแหวนมานะ"
วิพุธมองเห็นบิดาเดินมาหาตนและอลิสา ชายหนุ่มรีบจับมือหญิงสาวไว้แน่น แล้วกอดไว้
อริสาดิ้นเตรียมผลักวิพุธออกไป วิบูลย์เดินมาเห็นยิ้มให้
"ไม่ต้องอายพ่อหรอก เดี๋ยวพ่อจะรีบจัดแต่งงานให้เร็ว ๆ เจ้ากลางอย่าเพิ่งใจร้อน เดือนหน้าแต่งเลยดีไหม"
วิบูลย์เดินยิ้มจากไป
วิพุธ และอริสามองหน้ากันอย่างตกใจ
"ทำไงดีผมยังไม่อยากแต่งงานมันไม่อิสระ"
"ฉันก็ไม่อยากแต่งงานกับคุณ ฉันยังไม่มีแฟนเลย
"ฉันไปสารภาพกับพ่อคุณ"
"ไม่ได้เดี๋ยวผมโดนจับแต่งงานกับใครก็ไม่รู้"
"ฉันไปบอกให้พี่สาวคุณรู้เรื่องได้ไหม"
"คงไม่สำเร็จ พ่อเคยบังคับให้เขาแต่งงาน แล้วก็ต้องเลิกกันเพราะไม่ชอบกัน ผมสงสารหลานสาวแกก็ถามหาพ่ออยู่บ่อย ๆ อายุเพิ่งได้ห้าขวบเอง"
"น่าสงสารจัง คุณพา
หลานมาหัดเล่นกีฬาที่นี่ดีไหม เรามีวิธีหัดเด็กเล็กให้เล่นสนุก ๆ ฉันสอนให้ฟรี ๆ ไม่คิดเงินตอบแทนที่คุณซ่อมรถอย่างดีให้ฉันใช้"
"ก็ดีนะ ตอนนี้พ่อผมยังไม่ยอมให้แกไปเข้าโรงเรียนอ้างว่ายังเด็กไป"
"ฉันแถมสอนอนุบาลให้ก็ได้ ฉันเคยเป็นครูอนุบาลตอนกลับมาใหม่ ๆ ไม่มีงานทำก็เลยไปสมัครไปเป็นครู แต่เจ้าของโรงเรียนมันชีกอ ฉันเลยซัดมันจนแขนหัก"
วิพุธขำที่อลิสาเล่าหัวเราะดังลั่น วิบูลย์ และบุญช่วยหันมามอง
"คุณขำอะไรพ่อฉันกับพ่อคุณหันมามองใหญ่ ไม่คุยด้วยแล้ว ไปดีกว่า"
วิพุธดึงมืออริสาไว้
"คุณจะไปไหน เราต้องเดินไปด้วยกัน เดี๋ยวก็ถูกสงสัยแผนแตกแน่ ๆ"
"นี่..นี่ คุณไม่ต้องมาจับมือฉัน เดินไปเฉย ๆ ก็ได้"
วิพุธ จับมือซ้ายไปถูกแหวนที่อลิสาสวมอยู่ ก็กระซิบบอก
"ห้ามถอดแหวนออกจากนิ้วนะ สวมไว้ตลอด เดี๋ยวไม่เนียน"
"หนึ่ง ลุงและป้าพร้อมกับทุกคนเขาจะกลับกัน เราไปส่งหน่อย ผู้ใหญ่อุตสาห์มางานให้เรา"
"ค่ะพ่อ ไปเดี๋ยวนี้ค่ะ"
วิพุธจับมืออริสาเดินออกมาส่ง วิบูลย์มองยิ้ม ๆ
"กลางจะกลับไปบ้านไหม พี่ขี้เกียจขับรถ เราจะได้ขับให้พ่อ"
"ยังไม่กลับครับอยู่ช่วยแฟนผมก่อน"
อริสาหันมาทำตาเขียวใส่ กัดฟันพูดเบา ๆ
"พูดอย่างนั้นได้อย่างไร ฉันเป็นให้หลอก ๆ "
"จะให้ผมพูดว่าคุณเป็นแฟนหลอก ๆ หรือ แผนก็แตกหมด ยื่นมือมาให้ผมจับ"
"ไม่ต้องเดินไปเฉย ๆ ก็ได้"
ตกลงสัญญากันแล้วต้องให้เหมือนจริง"
"อีตาบ้า ไม่จำเป็น"
"ไม่ได้ผมกลัวพี่สาวเขาจับได้ ไม่เห็นหรือเขาจ้องดูอยู่"
"ก็ได้แค่วันนี้วันเดียว"
อริสาเดินไปส่งครอบครัวทุกคนที่มาจากบ้านวิพุธ
วิบูลย์เอ่ยขึ้น ไปกินข้าวบ้านลุงทุกอาทิตย์นะ เราจะได้สนิทกันก่อนแต่งงาน ลุงได้คุยเรื่องเตรียมการแต่งงานให้แล้ว บุญช่วยเอาวัน เดือน ปีเกิด มาให้ ป้าเขาจะไปให้พระดูดวงสมพงค์และกำหนดฤกษ์แต่ง ลุงกะไว้อีกสัก 1-2 เดือน คงไหวนะ หนึ่งไม่ต้องเตรียมอะไร ชุดของเจ้าสาวให้ใหญ่จัดการเขามีโรงงานด้านเสื้อผ้าส่งออก มีนักดีไซน์เนอร์"
"ครับพ่อจัดการให้ได้เลยผมไม่ขัดข้อง"
หลังรถแล่นออกไปแล้ว
อริสาหันมาเล่นงานวิพุธ
"คุณไปแก้ปัญหาด้วย เรื่องมันกลายไปใหญ่โตแล้ว เกินกว่าที่ตกลงจะช่วยคุณ"
"เอาเถอะน่า ยังอีกหลายเดือน แล้วผมจัดการเอง เมื่อครู่ผมก็ต้องพูดไปแบบนี้ เพื่อให้พ่อเชื่อ"
"หลายเดือนอะไร พ่อคุณกำหนดให้แต่งอีก สองเดือนข้างหน้า"
"คุณไม่ชอบหรือจะได้แต่งงานกับผม"
"ไม่ชอบ ฉันต้องทนเห็นหน้าคุณเพราะเผลอไปสัญญาบ้า ๆ บอ ๆ ทำให้ฉันเดือดร้อน อดหาแฟนเลย"
"คุณก็รับผมเป็นแฟนอยู่แล้วนี่ ต้องวิตกว่าจะไม่มีแฟนไปทำไม"
"ซวย ..ซวย..จริง ๆ เลย "ไอ้หนึ่ง"
"ผมไม่เห็นจะซวยตรงไหน อยู่ ๆ ก็มีแฟนให้ควงแบบไม่ต้องหา ไม่ชอบหรือ"
คุณกลับไปได้แล้ว ฉันเบื่อขี้หน้าคุณ"
"แต่ผมไม่เบื่อ และยังไม่กลับ อุตสาห์มาช่วยงานแต่เช้า ยังไม่ได้กินกลางวันเลย ไม่คิดจะเลี้ยงข้าวสักมื้อหรือ"
"ไปตักกินเองได้นี่นา"
"ไม่เอาผมจะให้คุณหนึ่งคนสวยพาไปเลี้ยง
แขกกลับไปหมดแล้ว ไปกินข้าวเถอะผมหิวจะเป็นลมอยู่แล้ว"
ธ กฤตยา
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
