บันทึกจากเด็กอายุ19ในเมืองชนบท ความเจ็บปวดของชีวิต(เผื่อจะได้กลับมาอ่านเรื่องราวของตนเอง)
ในช่วงระยะเวลาเกือบๆ2ปีที่ผมหายไปผมไปเรียนรู้ความเจ็บปวด ความผิดหวัง และการพลัดพรากของชีวิต ผมได้เรียนรู้หลายๆอย่างแต่อาจจะไม่ได้ลงรายละเอียดให้ท่านผู้อ่านได้อ่านทั้งหมด จะเป็นภาพรวมๆที่จะสื่อส่วนใหญ่
ผมไปจริงจังกับการเรียน ผมอ่านหนังสืออย่างหนักเพื่อที่จะสอบเข้ามหาลัยดีๆ ผมก็เป็นเด็กบ้านนอกคนหนึ่งที่อยากเปลี่ยนชีวิตจากการศึกษา ชีวิตที่ผ่านมาช่างน่าเบื่อเสียจริงๆ ผมทุ่มสุดตัวจริงจังมากเกินไป หลังเลิกเรียนเราก็จะกลับบ้านเลยแทบไม่ได้ไปเที่ยวเล่นกับเพื่อน กิจวัตรซ้ำๆ ระหว่างนั้นก็มีปัญหาหลายอย่างเพราะที่บ้านก็ประสบปัญหาเรื่องเงิน แต่ก็ยังกระเสือกกระสนไปสอบจนได้ บอกตามตรงระหว่างทางที่ผ่านมาก็ล้มลุกคลุกคลานเช่นกัน
ความผิดหวัง ใช่ครับผมสอบไม่ติดมหาลัยที่ฝันแต่ดันไปติดมหาลัยอีกฟากหนึ่งของประเทศ ผมเลยตัดสินใจที่จะไม่ไปเพราะแม่ผมป่วย ปัญหาเรื่องเงินต่างๆนาผมไม่ได้อยากให้ตัวเองเป็นตัวถ่วงของใคร ในวันที่ช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อชีวิตทุกคนต่างก็ผลักผมให้คนนี้ให้คนโน้น
สูญเปล่า ใช่ผมรู้สึกว่าสิ่งที่ทำมาอ่านหนังสือหลายชั่วโมงมันแทบสูญเปล่าไปเลยทุกคนไม่ได้สนใจเกี่ยวกับอนาคตผมขนาดนั้นพอผมจบม.ปลาย ตลอดระยะเวลาหลายปีผมเป็นเด็กคนนึงที่รันทุกอย่างในบ้าน(ยกเว้นเรื่องเงิน)ผมต้องดูแลน้องสาวเพราะพ่อแม่ไปทำงาน ดูแลบ้านแบบรวมๆ ช่วยปู่ทำนาบ้าง เป็นสนามอารมณ์ของคนที่บ้านบ้าง เหมือนเป็นตัวกลางสำหรับทุกอย่าง ผมไม่อยากให้ชีวิตเสียเปล่าเลยตั้งใจจะเขียนบทความเรื่อยๆ อย่างน้อยไม่มีใครอ่านผมก็จะกลับมาอ่านมันเองในอนาคต
หาความหมายในชีวิต เมื่อไม่นานมานี้ผมได้สมัครทหารออนไลน์ไปแล้ว ผมอยากเอาตัวเองไปขัดเกลาจิตใจ อยากฝึกระเบียบวินัย รู้สึกว่าชีวิตมันเละเทะ เพื่อยืนยันการมีอยู่ของตนเอง อยากเปิดมุมมองใหม่ๆของชีวิตจะได้เอามาเขียนเล่าให้เพื่อนๆทุกคนได้ฟัง ผมไม่รู้หรอกชีวิตผมจะดีขึ้นเมื่อไหร่ ฟ้าหลังฝนจะมาเมื่อไหร่ แต่ถ้าผมดีขึ้น ผมว่าการกลับมาและบทเรียนที่ผมได้เผยแพร่จะเป็นประโยชน์ต่อผู้อ่านทุกคน🌼🌛🙏🏻
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
