#สู่เส้นทางรัก ep15
อริสาจำต้องยอมพาวิพุธออกไปหาอาหารกินข้างนอกตามต้องการ ขับรถมาไม่นานหันไปมองเห็นวิพุธเอนเบาะหลับไป คิดจะปลุกแต่ไม่กล้า เพราะเห็นชายหนุ่มมาช่วยงานตั้งแต่ยังไม่สว่าง
ใจนึกทบทวนว่าผู้ชายคนนี้ทำไมต้องเข้ามาวนเวียนในชีวิตของตนไม่จบสิ้น
ทำไมตนต้องยอมไปตกลงช่วยเขาในเรื่องเป็นคู่หมั้นจอมปลอม เหลือบมองดูแหวนที่นิ้วตนเองก็นึกขำ เผลอหัวเราะออกมา
วิพุธ รู้สึกตัวตื่นหรี่ตามองเห็นอริสาหัวเราะขำอยู่คนเดียว จึงแกล้งทำเป็นหลับต่อไป แต่ปรากฎว่าเกิดเผลอหลับไปจริง ๆ
วิพุธลืมตาตื่นยังเห็นอริสานั่งเหม่ออยู่ในรถ มองดูเวลาก็ตกใจว่าตนเผลอหลับไปเป็นชั่วโมง จึงปรับเบาะลุกขึ้นนั่ง แต่อริสาก็ยังไม่รู้สึกตัว จึงเอื้อมมือไปแตะที่ตัวอลิสาเบา ๆ เกิดความรู้สึกแปลก ๆ ขึ้นมาในใจอย่างบอกไม่ถูกว่าอยากอยู่ใกล้ ๆ กับเธอผู้นี้ที่ทำให้ตนรู้สึกเป็นสุขและสบายใจ
"คุณหนึ่งคนสวย ผมตื่นแล้ว หิวมากด้วย ไปหาอะไรกินกัน"
อริสาหันมามองวิพุธที่จ้องอยู่ ไม่กล้าสบตาตอบ
"ฉันมาถึงร้านอาหารเป็นชั่วโมงเห็นคุณหลับ เลยไม่กล้าปลุก คุณมาช่วยฉันแต่เช้ามืด
ฉันนั่งรอคุณตื่นจนท้องร้องแสบท้องนานแล้ว"
"ทำไมคุณไม่ปลุกผม"
"ฉันเห็นว่าคุณมาช่วยงานฉันอย่างเต็มที่ ดียิ่งกว่าบริกรที่จ้างมา"
"คุณนี้ร้ายกาจไม่เลิก ผมมาช่วยงานคุณเพราะเห็นว่าพ่อเราสองคนเป็นเพื่อนกัน อุตสาห์ตื่นแต่ไก่โห่ ยังมาเปรียบผมเป็นบริกร ผมเป็นคู่หมั้นคุณนะ"
"ก็แค่คู่หมั้นจอมปลอม"
"ขี้เกียจเถียงด้วย ไปกินข้าวดีกว่า ผมจะสั่งให้เต็มที่ ชดเชยที่ทำงานให้คุณจนเหนื่อย"
หลังลงจากรถ วิพุธแกล้งจับมืออริสาเดินเข้าร้าน กลับเจอเพื่อนของตนเดินสวนออกมาแลเห็นตนจับมือกับอริสา
"เฮ้ยนายวิพุธ แอบควงแฟนมาหรือ มีแฟนแล้วก็พามาอวดกันบ้างนะ เพื่อนฝูงเขาแต่งงานกันหมดแล้ว ในกลุ่มพวกเราเหลือนายคนเดียวแนะนำแฟนให้เพื่อนรู้จักบ้าง"
"ไม่ใช่แฟนอะไร แค่เพื่อนสนิทกัน ไปช่วยงานเขาเปิดบริษัท เขาก็เลยพามาเลี้ยงข้าว ก็จับมือกันตามปรกติ เท่านั้นเอง "
"คนอย่างแกมีเพื่อนผู้หญิงด้วยหรือแน่ใจนะ..!!.. ทำไมที่นิ้วเธอมีแหวนด้วย ใช่คู่หมั้นกันหรือเปล่า.. แต่งเมื่อใดบอกด้วยนะเพื่อน ข้าไปก่อนสายแล้ว"
"แหวนของเขาเอง ข้าไม่รู้เรื่อง ...เออ หายหัวไปได้แล้ว ข้าไปกินข้าวก่อนหิวมากเลย"
"นี่คุณ พระพุทธ เลิกจับมือ ฉันเสียหายไปแยะแล้ว ไม่รู้ว่าจะหาแฟนได้เมื่อใด ไม่ควรมารับปากกับคุณเลย"
"ผมชื่อวิพุธ เรียกให้ถูก ๆ ด้วยครับคุณหนึ่งคนสวย"
"ก็ได้ นายกลาง ๆ "
"คุณจะเลี้ยงข้าวผมไหม คุณนี่ก็ชอบกวนอารมณ์ผมเช่นกัน"
"ถ้าไม่เลี้ยงจะพาคุณมาร้านอาหารทำไม คุณสั่งได้เลยตามสบาย เลี้ยงเต็มที่"
วิพุธมองหน้าอริสา แล้วแกล้งสั่งอาหารแพง ๆ มา 4-5 อย่าง
อริสาตาโต มองชายหนุ่มอย่างแค้น คิดในใจกะเอาคืนตอนเย็นที่ซ้อมออกกำลังกัน
"ที่สั่งมากินให้หมดด้วยนะ"
"คุณไม่กินด้วยหรือ"
"ไม่กินฉันสั่งข้าวผัดจานเดียวกินอิ่มไปแล้ว ถ้าอาหารที่สั่งมากินหมดฉันจ่ายให้เอง ถ้ากินไม่หมดคุณเป็นคนจ่าย"
"ผมสั่งตอนหิวคิดว่าคุณจะกินด้วยกัน ผมกินไม่หมด ต้องให้เขาห่อกลับบ้าน"
"คุณเป็นคนจ่าย ฉันอิ่มแล้วจะไปรอในรถ"
วิพุธมองหน้าอริสา คิดในใจ
"แสบมาก ไม่มีทางชนะผมได้"
หลังชำระเงิน วิพุธหอบอาหารเดินกลับเข้ามานั่งในรถ แล้วแกล้งจะเข้าไปจูบแก้ม
อลิสาหันมาเตรียมเล่นงาน วิพุธคว้ามือไว้ได้ทัน
"จะทำอะไรผม ไม่มีทาง ผมจะจูบคุณอีกแก้แค้นที่ทำให้ผมต้องจ่ายเงินเอง"
อริสารู้ตัวว่าคงยังทำอะไรไม่ได้ จึงขับรถมาส่งวิพุธที่คอนโด
"รถผมจอดอยู่ที่บริษัทคุณ หรือว่าคุณอยากไปจู๋จี๋กับผมบนห้อง ลงมาไปด้วยกันที่ห้องผม"
"อีตาบ้า...คิดลามก ฉันจะกลับไปทำงาน"
วิพุธเปิดประตูรถอ้อมไปที่อลิสานั่งประจำตรงพวงมาลัยแกล้งดึงอลิสาให้ลงมาจากรถดึงรั้งกัน จนวิพุธเซลงไปนั่งรวมกับอลิสาหันหน้ามาชนกัน ต่างคนจ้องหน้ากัน วิพุธเผลอใจก้มลงไปจุมพิต อริสาตัวแข็งทำอะไรไม่ถูก
"คุณขยับไป ผมจะขับรถให้ ผมต้องไปเอารถที่บริษัทคุณ"
วิพุธหันมาจ้องหน้าอริสาพูดเสียงเรียบ ๆ
"ผมขอโทษมันเป็นอุบัติเหตุ ไม่ได้ตั้งใจล่วงเกินคุณ"
ทั้งสองคนนั่งเงียบมาตลอดทางจนถึงสำนักงาน
อริสาลงจากรถเดินเข้าไปด้านในอย่างไว วิพุธถืออาหารส่งให้พนักงาน
"เจ้านายคุณสั่งมาฝากพวกคุณเอาไปกินกัน" นี่กุญแจรถของนายพวกคุณ"
จากนั้นวิพุธก็ขับรถกลับออกไปทันที
ธ กฤตยา
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
