เคยได้ยิน The Peter Principle ไหมคะ
แปลเป็นภาษาบ้านๆว่า..
ทุกคนจะถูกเลื่อนตำแหน่งไปจนถึงจุดที่ไม่ถนัดที่สุด
ทุกคนจะถูกเลื่อนตำแหน่งไปจนถึงจุดที่ไม่ถนัดที่สุด
นั่นแหละ!! เป็นคำอธิบายขำๆว่า ทำไมบางทีเราเจอหัวหน้าที่เหมือนจะไม่ค่อยรู้เรื่อง เพราะเขาถูกเลื่อนขึ้นมาจนถึงจุดที่ "ความสามารถของเขาไม่พอดีกับตำแหน่ง"
แล้วเราก็ดันจับพลัดจับผลูไปอยู่ตรงจุดนั้นพอดีกับหน.คนนั้น
ลองย้อนถามตัวเองว่า
– ถ้าเราได้ประโยชน์จากความลำเอียง เราจะเดือดร้อนไหม?
– ปัญหาจริงๆคืออะไรกันแน่? ความลำเอียงสร้างปัญหาอะไรกับภาพรวมของงาน หรือแค่สร้างปัญหาให้เราคนเดียว
– เราเปลี่ยนอะไรหัวหน้าได้ไหม? หรือเปลี่ยนอย่างอื่นง่ายกว่า เช่น เปลี่ยนงาน เปลี่ยนตำแหน่ง หรือเปลี่ยนมุมมองวิธีคิดของตัวเอง
– จะใช้ประโยชน์จากเหตุการณ์-ผู้คน-และสิ่งต่างๆรอบตัวได้อย่างไรบ้าง ภายใต้เงื่อนไขว่าเราเปลี่ยนอะไรไม่ได้เลย
❓ควรทำอย่างไร แก้ปัญหาอย่างไร
ทำงานในส่วนของคุณให้ดีที่สุดอย่างสม่ำเสมอ / รักษามาตรฐานงานของคุณและพัฒนาคุณภาพงานให้ดียิ่งๆขึ้น / ย้ายจุดโฟกัส แทนที่จะเพ่งที่พฤติกรรมของหัวหน้า แต่หันกลับมาฝึกดึงสติตามให้ทันอารมณ์ตัวเองทุกครั้งที่เจอหน.ลำเอียง / แยกความรู้สึกออกจากงาน อย่าให้อารมณ์ความรู้สึกมาส่งผลหรือมีผลเหนือคุณภาพงาน มองให้เป็นการฝึกใจก็ได้
งานที่อันตรายที่สุด ไม่ใช่หน.ลำเอียงหรือเพื่อนร่วมงาน toxic แต่คือ "งานที่ทำแล้วย่ำอยู่ที่เดิม"
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
