ผมจำเช้ามืดวันนั้นได้ดี
หนุ่มน้อยวัยยี่สิบต้น ๆ ที่กำลังอกหัก ด้วยถูกคนรักบอกเลิกเมื่อไม่กี่วันก่อน กำลังนั่งซุกตัวอยู่ใต้เสื้อไหมพรมตัวใหญ่ ด้านหลังเป็นแม่น้ำปิงยามเช้ามืด ที่ไหลเอื่อยแบบมีไอสีขาวบาง ๆ เรื่อยผิวน้ำ สมกับความเป็นหน้าหนาวที่เมืองเหนือ
ด้านหน้าเป็นแผงดอกไม้ริมถนนเส้นเล็ก ๆ ที่ทอดตัวแนบไปกับลำน้ำ แสงไฟจากแผงที่เรียงรายนั้นเพิ่งเปิดสว่างไม่นานก่อนหน้า เหล่าแม่ค้าแผงดอกไม้กำลังจัดดอกไม้หลากหลายสีหลากสายพันธุ์ลงถัง วางไว้ดึงดูดสายตาที่หน้าแผง
ความเจ็บปวด ผิดหวัง เสียใจ คุกคามจิตใจจนหนุ่มน้อยอย่างผมในตอนนั้น จนต้องนั่งนิ่งอิงไอหนาวอยู่ริมน้ำปิงมาข้ามคืน เหมือนจะหวังลมๆ แล้งๆ ให้สายน้ำดูดเอาความเสียใจให้ไหลตามน้ำไป
ตะวันยังไม่ทันโผล่พ้นขอบฟ้า ตายายคู่หนึ่งก็ขี่จักรยานมาหยุดอยู่ตรงหน้า ตาในเสื้อวอร์มสีเข้มประคองยายลงจากอานที่ซ้อนหลัง ก่อนที่ตาจะจูงมือยายข้ามถนน มืออีกข้างหิ้วถังดอกไม้สีขาว ที่สะพรั่งแน่นถัง ไม่แน่ใจว่าดอกอะไร
ตาส่งดอกไม้ให้แม่ค้าที่แผงทั้งถัง หิ้วกลับมาแค่ถังเปล่า และเงินค่าดอกไม้ในกระเป๋า
คนชราสองคนจูงมือกันข้ามถนนมาที่จักรยานตรงหน้าผม ก่อนที่ตาจะขี่รถออกไป โดยมียายซ้อมหลังและโอบเอวตาไว้แน่น ที่ตะกร้าหน้ารถจักรยานยังมีดอกไม้สีขาวกำเล็กๆ ไม่รู้ว่าแกตั้งใจเก็บไว้ หรือหิ้วไปไม่หมด
หนุ่มน้อยมองภาพนั้นเนิ่นนาน จนตายายคู่นั้นลับตาไป
ตะวันโผล่พ้นขอบฟ้าพอดี แสงอ่อน ๆ เรี่ยผิวน้ำ ขับเอาไอกรุ่นสีขาวให้ชัดเจนขึ้น รวมถึงอะไรหลายอย่างในหัวใจ ทีทำท่าจะชัดขึ้นกว่าเดิม
ตอนนั้นเองที่ผมเข้าใจได้ว่า ชีวิตเราก็อาจต้องการแค่นี้ แค่ได้ทำสิ่งที่พอทำได้ สิ่งที่รักที่ชอบ ทำสิ่งนั้นไปพร้อมคนที่รักที่ชอบ ไม่ต้องร่ำรวย ไม่ต้องหรูหรา และตายไปพร้อมกับความอบอุ่นที่ไม่สะทกสะท้านกับลมหนาวไหนๆ
มันดูง่าย และงดงามอย่างเหลือเชื่อ
ผมลุกขึ้น เดินข้ามถนนไปที่แผงดอกไม้นั้น แล้วซื้อดอกไม้สีขาวกอใหญ่กอนั้น ก่อนที่คืนนั้นบนรถทัวร์ ผมจะนั่งกอดไว้แนบอกตลอดทาง พร้อมกับนึกภาพไปว่า ผมจะเอามันไปฝากคนที่ผมอยากใช้ชีวิตไปกับเธอ ร่วงโรยไปด้วยกัน ... ง่าย ๆ อย่างนั้น
…
ผ่านวันนั้นมา นับได้สามสิบกว่าปีแล้ว แม่น้ำปิงยังคงไหลไป ตะวันตื่นและตกไปไม่รู้กี่พันรอบแล้ว
ถึงวันนี้ ผมได้เรียนรู้แล้วว่า เรื่องที่ดูง่าย และงดงามแบบนั้น มันทำได้ยากเหลือเกิน
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
