นาทีที่ชีวิตนับถอยหลังไปยังเลข 0
‘เราใช้ชีวิตมาดีหรือยัง’ เป็นคำถามที่ผุดขึ้นมาในใจอีกครั้ง หลังการจากไปไม่มีวันกลับของสมาชิกภายในครอบครัว ซึ่งนับว่าเป็นคนที่ 2 ที่เราอยู่ในเหตุการณ์การสูญเสีย
บรรยากาศภายในห้องผู้ป่วยที่ชวนเงียบงันแต่กลับไม่เงียบเหงา เพราะรายล้อมไปด้วยผู้คนที่รักน้ารอส่งด้วยความอาลัย
เราเฝ้ามองการจากไปของน้า ผ่านตัวเลขบนหน้าจอที่บ่งบอกอัตราการเต้นของหัวใจ ซึ่งก่อนที่น้าจะหมดลมหายใจ ตัวเลขนั้นค่อยๆลดลงอย่างช้าๆ (แต่มีดีดขึ้นมาบ้างจากการที่เครื่องไม่เสถียร)
92 82 31 12 และจบด้วยเลข 0 ในเวลา 21:00 ของวันที่ 22 ก.ค.68
ร่างที่ไม่มีลมหายใจเหลืออยู่ ส่งผลต่อความรู้สึกข้างในอย่างท่วมท้น เป็นความรู้สึกที่ยากจะอธิบายเป็นคำพูด เศร้าใจกับการจากไป แต่ก็โล่งใจที่เขาจะไม่ต้องเจ็บปวดด้วยโรคร้ายนั่นอีกแล้ว
หลังจากกลับมาบ้าน เราได้แต่นึกถึงประโยคที่บอกกับน้า ก่อนจะจากไป ‘ใช้ชีวิตมาอย่างดีแล้วนะน้า ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วงอีกแล้ว’ ทำให้ชวนขบคิดและตั้งคำถามกับตัวเองภายในว่า ‘แล้วเราล่ะ ใช้ชีวิตมาดีหรือยัง‘
คำถามนี้ยังคงไม่มีคำตอบที่ชัดเจนกับตัวเอง ณ เวลานี้ แต่ก็ทำให้เกิดการฉุกคิดภายในใจ การสูญเสียมักแลกมาด้วยความรู้สึกแหลกสลาย แต่ในขณะเดียวกัน ก็ทำให้เราประกอบร่างสร้างตัวตนใหม่ขึ้นมา เพื่ออยากจะใช้เวลาให้คุ้มค่า ใช้ชีวิตให้ดีในนิยามของเราเอง
ทำไมตอนน้ามีชีวิตอยู่ เราไม่ทำดีให้มากกว่านี้
เราใช้ชีวิตตอนนี้ได้ดีหรือยัง มีอะไรที่ยังไม่ทำอีกไหม
เวลาสำคัญขนาดนี้ แล้วทำไมยังไม่ใช้มันให้เกิดประโยชน์
การสูญเสียทำให้เกิดการไตร่ตรอง ว่าเวลาอาจเป็นตัวแปรสำคัญมากที่สุด
’เราใช้ชีวิต ใช้เวลาให้คุ้มค่าแล้วหรือยัง‘
ตอบคำถามนั้นกับตัวเอง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
