เราเข้าใจนะว่าที่คุณรู้สึกว่าสภาพจิตใจแย่ขึ้นเรื่อยๆ แต่ก่อนเราก็รู้สึกแบบนี้เหมือนกัน เคยคิดว่าทุกอย่างต้องมีเหตุผล เรามี power มากพอที่จะเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ต่างๆ แต่พอยิ่งโตก็ยิ่งเข้าใจว่ามันไม่ใช่เลย
ตอนนี้อายุ 30 กว่าปี ก็ทำใจได้ว่าควรโฟกัสแค่สิ่งที่อยู่ในความควบคุมของเรา ซึ่งมีเพียงความคิดของเราและการกระทำ แค่นั้น ที่เหลือเป็นเพียง noise ที่ไม่ได้มีค่าอะไร
คนอื่นจะมองเรายังไง? เขาทำตัวอย่างไรมันก็เรื่องของเขา ไม่มีคำ "ควร" ที่แท้จริง แม้สังคมเรามีกฎมารยาท กฎหมาย แต่มันก็ล้วนเป็นเพียงกรอบที่ถูกสร้างเพื่อให้มีความสงบสุข ไม่สามารถเอามาใช้เป็นบรรทัดฐานวัดคนอื่น การโกรธ ไม่พอใจ ล้วนไม่มีค่าใดๆ ทั้งสิ้นหากคนที่เราโมโหไม่ได้อยู่ใกล้ชิด หรือถูกเราโน้มน้าวได้
ท้ายที่สุดมีเพียงเราเท่านั้นที่ควบคุมตัวเองได้ เพราะฉะนั้นอย่าเสียเวลากับคำว่า "ทำไม" มันทำให้เครียดมากขึ้น เช่น วันนี้เราเจอเหตุการณ์ที่เข้าใจผิดกับคนที่ทำงานด้วยกัน เขาใช้คำพูดที่เรามองว่าทำให้เราเข้าใจผิด ประเด็นคือไม่ได้ทะเลาะกัน คุยกันด้วยเหตุผล
แต่ก่อนเราจะโฟกัสที่ว่าเขาเจตนาไหม?
เขาทำแบบนี้เพราะไม่ชอบเรารึเปล่า?
ใช่การกระทำของเรารึเปล่าที่เป็นเหตุ?
เดี๋ยวนี้คิดแค่ว่าจะแก้ไขปัญหาอย่างไร? ดูแลใจตัวเองว่าเราไม่ได้เสียศูนย์? ตอนนี้รู้สึกอย่างไร? เราแคร์แค่ความรู้สึกตัวเอง
ความคิดความรู้สึกของคนที่เรามีปัญหาด้วย ไม่ใช่ความรับผิิดชอบของเรา ในเมื่อเราทำดีที่สุดที่ทำได้แล้วที่เหลือก็ปล่อยเลยตามเลย
ถ้าทำผิดก็เริ่มต้นใหม่ พยายามไม่ทำผิดซ้ำก็เพียงพอ
คนเราไม่ควรติดอยู่ในอดีตค่ะ สมัยก่อนตอนอาการไบโพล่าห์กำเริบดิฉันก็ทำตัวแย่ พูดจาไม่ดีกับคนอื่น แต่แล้วก็ยังไง? มันผ่านไปแล้วแก้ไขอะไรไม่ได้
ต่อให้มีคนคอยตอกย้ำความผิดพลาดของเราเพราะเขาไม่ให้อภัย มันก็เรื่องของเขา ไม่ใช่สิ่งที่เราต้องเก็บมาคิด เช่นเดียวกับปัญหาคนอื่นเราก็รับฟังไป ช่วยตามเหตุและปัจจัย จะไม่เอามาเป็นปัญหาของตัวเองอีก แค่นี้ก็ทุกข์น้อยลงเยอะมากแล้วค่ะ
เราจะไม่ยอมเสียเวลาให้กับคนอื่น สถานการณ์ต่างๆ ที่อยู่นอกเหนือความควบคุมของเรา เช่น อดีต ชีวิตคนสั้นมากค่ะ เอาเวลาไปใช้กับสิ่งที่มีประโยชน์ สิ่งที่ทำให้เรามีความสุขมันจะดีกว่า
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
