3 ลุง "วงเฉลียง" เขาคุยกัน สนุก ได้ข้อคิดดีๆ
-------------------
ระหว่างรอจะขึ้นเวทีคอนเสิร์ตเล็ก ๆ เมื่อคืนนี้…ที่โรงละครสยามพิฆเนศ…
สามลุงเฉลียง ในห้องพักนักแสดง ก็พูดคุยกันเรื่องสัพเพเหระ รวมทั้งชีวิตที่เป็นไป…
เราอยู่ในวัยที่ลูกพ้นอกกันไปเสียทั้งนั้น… ลูกลุงแต๋งก็มีเมียไปแล้ว ลูกลุงเจี๊ยบก็มีแฟนมีชีวิตของเขาไป ลูกลุงดี้ก็ไปผจญภัยทำงานอยู่ที่นิวยอร์คแลกค่าเช่าอพาร์ทเมนต์…
ยังไม่นับลุงจิก…ศิลปินแห่งชาติ…ตอนนี้ได้หลานตาคนที่สองแล้ว….
สามลุงในห้องนั้น ก็คุยกันว่าสุขภาพเป็นยังไง ทำอะไรกันต่อไปดี แต่ละคนมีวิธีคิดกับลูกอย่างไร….
ยุคพ่อแม่พวกฉัน…เป็นพ่อแม่ที่มีลูกเยอะ อย่างต่ำสาม เลยไปถึงแปดเก้าคน….ซึ่งฉันเองก็ยังนึกไม่ออกว่า พ่อแม่จะมีลูกเยอะทำไม ต้องลำบากมหาศาล … แต่ฉันก็พูดอะไรมากไม่ได้ เพราะฉันเป็นลูกคนที่แปด…ถ้าไม่เห็นด้วยกับพ่อแม่….ฉันก็ไม่มีวันนี้ ฮา
เด็กเบบี้บูมอย่างสามลุงก็มีแนวคิดต่างไป มีลูกแค่คนเดียว หรือสองคนให้เป็นเพื่อนกัน…..
จากรุ่นเก่า….พ่อแม่แก่เฒ่าก็จะคอยรอลูกหลาน นับวันให้ลูกมาหา….เมื่อไรลูกจะโทรมา…
พ่อแม่รุ่นฉัน…เป็นพวกช่างหัวมัน มึงอย่าไปสร้างความเดือดร้อน มึงเอาตัวให้รอด ไปมีลูกมีผัวมีเมีย หรือไม่มีก็ได้ ขอให้เอาตัวชีวิตให้รอด….ไม่รอมาหา ไม่รอโทรศัพท์ ไม่ตามไลน์ …. มันคิดถึงพ่อแม่เมื่อไหร่ มันก็มาเอง…..
แล้วก็ย้อนมาคุยเรื่องความเป็นไป ความคิด ของชีวิต….
ลุงเจี๊ยบขยันสุด … ทำคลิปติ๊กต่อก ทุกวัน ทั้งทำให้กระฉับกระเฉง คล่องแคล่ว อัพเดตกับกิจกรรมใหม่ๆ ออนไลน์ แถมยังได้ตังค์ เป็นอาชีพใหม่….ดูตื่นเต้นกับเรื่องราวใหม่ๆ
ลุงแต๋งกับลุงดี้…เด็กสิงห์บุรีกับลพบุรี….ก็ฟังลุงเจี๊ยบเล่าไป….ไอ้เราสองคนจะทำคลิปแบบลุงเจี๊ยบ ก็ทำไม่เป็น ลุงเจี๊ยบเขามีพรสวรรค์กว่าในการแสดง ในการสื่อสารกับแฟนๆ…..ลุงแต๋งกับลุงดี้นี่ อืดตะปืด ช้า เรื่อยๆ ยังไม่นับว่าลุงดี้หูตึงอีก…
ลุงแต๋งก็พูดว่า…ชีวิตมันเหมือนเห็นอะไรมาเยอะละ ไม่ตื่นเต้นกับอะไรสักเท่าไหร่…..คนอื่นเขาอาจจะเห็นนั่น ทำนี่ แล้วเขาตื่นเต้นกระโดด เฮ ลุงแต๋งบอกว่า…ไม่ค่อยฟีลอะไรแบบนั้นละ สนุกเวลาคุยกับเพื่อน หรืออยู่บนเวทีเป่าแซ็ก อันนั้นมันสนุกโดยอัตโนมัติ แต่ก็ไม่ใช่เรื่องต้องตื่นเต้นอะไร…..
ลุงดี้ก็พยักหน้าตามเลย….เออ กูก็เป็น….ได้พบได้เห็น สิ่งที่ควรพบควรเห็นมาหมดละ มันไม่ตื่นเต้นกับอะไรเยอะแยะ…..ความรู้สึกสุขทุกข์มันแกว่งน้อยมาก… ก็เลยเนือยๆ แต่ไปสนุกอัตโนมัติบนเวทีเหมือนกัน…..สนุก…แต่ความตื่นเต้นมันไม่ค่อยมี
…..ก็คงเป็นฟีลคนสูงอายุละ ไม่ตื่นเต้นอะไรนักหนาละ แค่พอสนุกๆ ได้ ยิ้ม ๆ ได้ ก็พอ….
……..มีเสียงเคาะประตู……
ทีมงานผู้จัด…ขออนุญาตมาถ่ายรูปก่อนขึ้นเวทีได้ไหม…..
ลุง ๆ ก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร…..
ส่วนใหญ่ก็เป็นสุภาพสตรีในวัยทำงาน อายุสักสี่สิบต้น ๆ … ก็เป็นแฟนคลับปกติ…
ถ่ายรูปร่วมกับศิลปินก็ย่อมต้องยืนใกล้ชิดกันพองาม….ไม่ห่างเหิน…
มีคุณน้องท่านหนึ่ง รูปร่างหน้าตาละมุนละไมสมวัย เข้ามาถ่ายเซลฟี่…..
เราสามลุงก็ต้อนรับตามปกติ….แต่…กลิ่นน้ำหอมของนาง….มันไม่แรง ไม่เยอะ แต่หายใจกลิ่นเข้าไปแล้วแทบไม่อยากหายใจออก…
มันหอมสะกิดต่อมตื่นเร้าอารมณ์…แบบที่ไม่เคยรู้สึกมานาน
ถ่ายรูปเสร็จ…..นางก็ไหว้ขอบคุณแล้วเดินลาออกไปจากห้องแต่งตัว…..ฉันจำหน้าไม่ได้ด้วยซ้ำ….
สามลุง..เงียบไปครู่หนึ่ง… ฉันถึงได้พูดออกมา…
“กูรู้ละ…ว่ากูยังคงมีเรื่องตื่นเต้นในชีวิตอยู่…”
สามลุงมองหน้ากันแล้วก็ หัวเราะพร้อมกันด้วยมติเอกฉันท์…..
------------------
ขอบคุณ : fb ของ "Nitipong Honark" และภาพจากกลูเกิล
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
