พอใจกับสิ่งที่มี แล้วชีวิตจะเบาขึ้น
เวลามองเห็นความสำเร็จของคนอื่นแล้วคุณรู้สึกอย่างไรบ้างครับ
หลายครั้งผมชื่นชมยินดีกับความสำเร็จหรือสิ่งดีๆที่เกิดขึ้นกับคนอื่น... จริงๆนะครับ
แต่หลายต่อหลายครั้งเช่นกัน ที่มันทำให้ผมใจสั่น รู้สึกไม่พอใจกับตัวเอง
รู้สึกว่าเราถูกทิ้งไว้กลางทางหรือเปล่า?
หรือฉันทำพลาดตรงไหน?
ทำไมฉันไม่สำเร็จเหมือนพวกเขาสักที (เฮ้อ แอบน้อยใจเบาๆ 😅)
บางครั้งก็บังคับให้ตัวเองต้องพยายามมากขึ้น
หรือไม่ก็โทษตัวเองว่า “ฉันยังไม่ดีพอ” (เริ่มท็อกซิกแล้ว)
แล้วเคยไหมครับ
หลายครั้ง…ความสำเร็จของคนอื่นกลายเป็นแรงกดดันเงียบ ๆ ในใจเรา ปกคลุมด้วยคำสวยหรูว่า "แรงบันดาลใจ"
เราบอกกับตัวเองว่า “เขายังทำได้เลย แล้วเราล่ะ?”
จากนั้นก็ผลักดัน บังคับ เคี่ยวเข็ญตัวเองให้ก้าวไปข้างหน้า
เหมือนกำลังไล่ตามบางสิ่งที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใช่สิ่งที่เราต้องการจริง ๆ หรือเปล่า
แต่ความจริงแล้ว…สิ่งที่เกิดขึ้นมันไม่ใช่แรงบันดาลใจหรอก
มันคือ กับดักทางความคิด ที่เราสร้างขึ้นมาเองต่างหาก
กับดักที่ทำให้เรามัวแต่เปรียบเทียบ จนลืมฟังเสียงหัวใจตัวเอง
ผลลัพธ์คือ เราเริ่มหลงทาง
เป้าหมายไม่ชัดเจนเหมือนหมอกบังเส้นทาง
และทุกครั้งที่มีสิ่งเร้าภายนอก — ไม่ว่าจะเป็นความสำเร็จของใคร หรือคำพูดของใคร —เราก็พร้อมจะไขว้เขว หันเหออกจากเส้นทางของเราในทันที
สูดหายใจลึกๆ ลองหยุดเงียบ ๆ แล้วถามหัวใจดูสิครับ…
“จริง ๆ แล้ว ฉันอยากได้อะไรจากชีวิต?”
บางทีคำตอบอาจไม่ใช่การมีมากขึ้น แต่เป็นการ “พอใจกับสิ่งที่มีอยู่แล้ว”
เพราะเมื่อใจเริ่มพอ เราจะมองเห็นอะไรชัดขึ้น
เห็นคุณค่าของสิ่งเล็ก ๆ รอบตัว เห็นว่าตัวเองต้องการอะไร ใช้ชีวิตแบบไหน
และจากตรงนั้นเอง เราจะค่อย ๆ ปรับปรุงตัวเอง
ไม่ใช่เพื่อไล่ตามใคร แต่เพื่อเติบโตในแบบที่เราเลือกเอง
เส้นทางของชีวิต…ไม่จำเป็นต้องเหมือนใครเลยครับ
คุณไม่จำเป็นต้องแข่งกับคนอื่น
สิ่งที่สำคัญคือการเดินไปตาม เลนของคุณเอง
ก้าวไปด้วยความมั่นใจ ด้วยจังหวะที่หัวใจคุณบอกว่าใช่
own lane, own race, own pace
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
