ความสุขก็ไม่มีความทุกข์ก็ไม่มี
สุขและทุกข์ล้วนเป็นสมมุติบัญญัติ
ที่อยู่ในฝั่งของสังขาร(การปรุงแต่ง)
ความสุขเกิดจากความพอใจ
ความทุกข์เกิดจากความไม่พอใจ
ทั้งหมดล้วนปรุงแต่งขึ้นมา
เราอยู่ในมิติของสมมุติในฝั่งของสังขาร
ธรรมชาติมีสองฝั่งคือสังขาร(ปรุงแต่งคือฝั่งของสมมุติ)และฝั่งของวิสังขาร(ไม่ปรุงแต่งคือฝั่งของความจริง) มนุษย์ในมิติของสมมุติแสวงหาความสุขเพราะถูกอวิชชาครอบงำให้หลงในภาษาสมมุติ
และไหลไปตามความหมายของภาษา
เพราะฝั่งที่เราอยู่มีธรรมที่เป็นของคู่
เราเกลียดทุกข์รักสุขเราจึงแสวงหาความสุข
ความจริงมันแสดงให้เราเห็นอยู่ตรงหน้า
แต่เราไม่รู้เพราะถูกภาษาที่เป็นสมมุติครอบงำ
ปิดบังความจริงแล้วเราก็ไหลไปตามความหมายของภาษาเราจึงถูกขังอยู่ในวัฏฏะแห่งนี้
ความจริงกับความสุขมันอยู่ด้วยกัน
แค่พลิกกลับมาอีกด้านก็จะพบเจอ
มีไม่มีมันก็อยู่ด้วยกันแต่อยู่คนละด้าน
เราทุกคนถูกภาษาที่เป็นสมมุติหลอก
ให้เราสุขให้เราทุกข์ให้เราเอาชนะกัน
โกรธเกลียดกันพลิกกับมาอีกฝั่งก็จะเจอ
ฝั่งของวิสังขารที่อยู่ร่วมกันกับความมี
แต่วิสังขารไม่เคยมีไม่เคยเป็นอะไร
มีแต่ความเป็นอย่างนั้นอย่างนั้นเป็นเช่นนั้นเอง
และวิสังขารไม่ปรุงแต่งคือสัจจะความจริง
เป็นความจริงที่แท้
ความจริงในมิติของสมมุติไม่ใช่ความจริงแท้
เป็นความจริงโดยสมมุติ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
