ถ้าจับต้นชนปลายไม่ถูก สะเปะสะปะไปหมด ลองตั้งต้นจากเงินเก็บที่มีค่ะ เงินก้อนนี้มีมากน้อยแค่ไหน จะอยู่ได้กี่ปีกี่เดือน
พิจารณาภายใต้เงื่อนไขสองข้อนี้ก่อน (1.จำนวนเงินที่มีอยู่ 2.ระยะเวลาที่จะอยู่ได้โดยไม่เดือดร้อน) แล้วลิสต์ออกมาเป็นข้อๆเรียงลำดับตามความจำเป็น โดยเริ่มจากปัจจัยสี่ค่ะ
ที่อยู่อาศัยถ้ามีอยู่แล้วที่ไทย คชจ.ก็เบาไปเยอะ / อาหารที่ไทย มีถูกมีแพง ไม่น่าจะเป็นประเด็น / คชจ.เรื่องสุขภาพ โรคประจำตัว รัฐสวัสดิการของไทยก็ไม่ขี้เหร่
เรื่องหลักๆเหล่านี้ ต้องมีข้อมูลเบื้องต้นถึงจะมองภาพรวมได้ชัด แล้วสรุปออกมาเป็นแผน แล้วจึงค่อยลงรายละเอียดและดำเนินการไปตามแผนที่วางไว้ พร้อมมีแผนสำรองไว้บ้างเผื่อกรณีที่สถานการณ์ไม่เป็นไปตามแผน
ส่วนจะหางานทำ มีรายได้ มีกิจกรรม มีสังคม ฯลฯ เหล่านี้ก็บรรจุไว้ในแผนค่ะ มีโอกาสเมื่อไหร่ก็ทำไปค่ะ
อีกประเด็นที่ควรคิดเผื่อไว้คือเรื่องการปรับตัวค่ะ
เตรียมตัวแล้วต้องเตรียมใจไว้ด้วย ต้องอาศัยจิตใจที่เข้มแข็งและยืดหยุ่น ให้เวลาตัวเองได้ปรับตัว
คนอยู่ตปท.นานๆจะมีสิ่งที่หายไปโดยไม่รู้ตัวคือ sense of safety ค่ะ โดยเฉพาะบางประเทศที่ค่อนข้างปลอดภัย ความระแวดระวังตัวจึงน้อยลง
นี่รวมถึงมิจฉาชีพในรูปแบบต่างๆด้วยนะคะ สว.นี่คือเป้าหมายของมิจจี้เลยแหละ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
