ได้ผ่านหลายเรื่องในวัยเด็ก ที่มองกลับไปก็สงสัยว่า “เราผ่านมาได้ยังไงนะ”
มีบางเรื่องที่อยากเล่า
23 กันยายน 2568
ในวัยเด็กชนบทแถบอีสานใต้เมื่อ 40-50 ปีที่แล้ว โดยวิถีชีวิตทำให้เราได้ผ่าน ได้เจอ หลายเรื่องราว ที่เมื่อมองย้อนกลับไป ได้แต่รำพึงกับตัวเองว่า เราก็อุตส่าห์ผ่านมาได้
และนี่คือตัวอย่างเรื่องราวที่ว่านี้
หนึ่ง น้ำดื่มมาจากการขุดหลุมกลางคันนา
เวลาตามผู้ใหญ่ไปทำนา หรือ เกี่ยวข้าว เราจะดื่มน้ำดับกระหายด้วยการขุดหลุมเล็กๆ เส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 2 คืบ ลึกประมาณ 1 ศอกในดินที่มีลักษณะเป็นดินทรายร่วนสีขาวๆใกล้กับน้ำในท้องนา หรือ หนองน้ำที่น้ำยังขุ่นๆ ส่วนใหญ่จะเป็นกลางคันนา เมื่อขุดหลุมได้แล้ว น้ำรอบๆหลุมก็จะซึมเข้ามาผ่านขอบหลุม โดยดินรอบขอบหลุมจะช่วยกรองน้ำให้ใส เราก็ตักมาดื่มกินกันเลย สำหรับชาวบ้านแล้ว น้ำใส เท่ากับ น้ำสะอาด
สอง กินของสดๆที่ตักมาจากท้องทุ่ง
อาหารเที่ยงเวลาที่ไปทุ่งนากับผู้ใหญ่คือของที่หามาได้ในยามนั้น ที่ได้กินบ่อยมากมี 2 เมนู คือ
เมนูแรก กุ้งฝอยที่ตักสดๆจากมุมใดมุมหนึ่งขอบท้องนา เอามาบีบมะนาวใส่ข้าวคั่วเครื่องยำเป็น “กุ้งเต้น” ที่เวลาตักใส่ปากมันก็ยังเต้นอยู่อย่างนั้น
เมนูที่สอง ส้มตำปูดิบ โดยที่ผู้ใหญ่เขาจะเตรียมเครื่องครัวและเครื่องปรุงที่จะทำส้มตำหาบหิ้วไปที่ทำนา เมื่อถึงเวลาพัก ก็จะไปงมๆขุดๆเอาปูนาสดๆมาล้างแบบง่ายๆ เวลาจะตำส้มตำ ก็แค่ฉีกเอากระดองทิ้งไป แล้วโยนตัวปูที่ยังดิบๆเข้าไปโขลกกับมะละกอพร้อมเครื่องปรุงในครก
ตอนนั้น เข้าโรงเรียนได้เรียนหนังสือ พอที่จะรู้เรื่องสุขศึกษาพื้นฐาน ก็เลยถามผู้ใหญ่ว่า “มันไม่สุกแบบนี้มีพยาธินี่ครับ” คำตอบที่ได้จากผู้ใหญ่คือ “บีบมะนาว มันก็สุกแล้ว”
สาม ตะปูตำเท้าแล้วเอากะปิยัดแผล
ประสบการณ์ตรงตอนเรียนชั้นป.1 ไปวิ่งเล่นแล้วเหยียบตะปูในบริเวณก่อสร้างในโรงเรียนจนตะปูทะลุรองเท้า การปฐมพยาบาลที่ได้รับคือ ล้างน้ำเปล่าจากถังเก็บน้ำฝน แล้วเอากะปิที่ใช้ทำกับข้าวที่บ้านพักครูมายัดลงในรูแผลตะปูตำเท้า ก่อนนำส่งสถานีอนามัยประจำตำบล
จนมาถึงวันนี้ ยังไม่เข้าใจว่า ตำราการรักษานี้มาได้ยังไง
สึ่ ไม่มีหรอกแปรงสีฟันกับยาสีฟัน มีแค่ถ่านกับเกลือ
แม้ในวัยเด็กตอนนั้นจะมึยาสีฟัน แปรงสีฟันมาถึงแล้ว แต่ยังเป็นของแพงสำหรับครอบครัวเรา ดังนั้น ตัวช่วยที่จะเอามาทดแทนตอนยาสีฟันหมด คือ เอาเกลือกับถ่านหุงข้าวในอัตราส่วนเท่าๆกันมาตำด้วยกันจนละเอียด แล้วใส่กระปุกแก้วปิดไว้ เวลาใช้ก็คือเอานิ้วชี้ไปกวาดผงถ่านกับเกลือมาถูๆทั้งฟันทั้งเหงือก ครบทุกซี่ เป็นแันจบการแปรงฟัน
นั่นเป็นที่มาว่า ทำไมแถวบ้านจะเรียกว่า “ถูฟัน” ไม่ใช่ “แปรงฟัน”
เป็นสี่เรื่องราวที่ผ่านเข้ามาในชีวิตวัยเยาว์ ที่คิดถึงที่ไรให้สงสัยทุกครั้งไปว่า ทำไมเราผ่านมาได้จนมาถึงทุกวันนี้
Credit photo
Wuthinan Tom Rattanaphaeng
#วันวาน
#goodoldday
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
