10 ต.ค. เวลา 17:09 • ความคิดเห็น
คนเราทุกคนอยากเป็นคนดี
แต่บางครั้ง “การดีเกินไป” ก็ทำให้เราเจ็บ
เราเสียพลัง เสียเวลา และบางทีก็เสียตัวตน
เพราะเราพยายามเข้าใจคนอื่นมาก….
จนลืมเข้าใจตัวเอง
ในทางกลับกัน
คนที่เห็นแก่ตัวมากเกินไป
อาจจะดูเหมือนมีชีวิตที่ควบคุมได้
แต่ในที่สุด เขาจะเหลือเพียงตัวเอง
ไม่มีใครอยากอยู่เคียงข้าง
เพราะโลกที่เขาสร้างมีแต่กำแพง ไม่ใช่สะพาน
ชีวิตจริงไม่ต้องสุดโต่ง
ไม่ต้องเป็นคนดีสมบูรณ์แบบ
และไม่ต้องเย็นชาเหมือนหิน
เพียงแค่ รู้จักเห็นแก่ตัว “อย่างมีสติ”
เมื่อเหนื่อย 👉🏻 ให้ตัวเองได้พัก
เมื่อไม่พร้อม 👉🏻 ให้ตัวเองได้ปฏิเสธ
เมื่อเสียใจ 👉🏻 ให้ตัวเองได้ร้องไห้
แล้วก็ รู้จักเห็นใจ “อย่างเข้าใจ”
เมื่อมีคนล้ม 👉🏻 ยื่นมือช่วยโดยไม่หวังผล
เมื่อมีคนผิด 👉🏻 เข้าใจว่าเขาอาจกำลังเจ็
เมื่อมีใครทำร้ายเรา 👉🏻 ไม่ต้องตอบโต้ด้วยความแค้น
เพราะสุดท้ายแล้ว….
เราไม่ได้เกิดมาเพื่อ “เอาชนะกัน”
แต่เกิดมาเพื่อ “เข้าใจชีวิต”
ให้มากพอที่จะอยู่กับมันอย่างสงบและสมดุล…..
🌗 “เห็นแก่ตัวพอที่จะรอด เห็นใจพอที่จะงดงาม”….. นั่นแหละ ความสมบูรณ์แบบที่มนุษย์คนหนึ่งควรมี
โฆษณา