แรกๆก็ไม่มีใครทำใจได้หรอกครับ มันยากจะยอมรับความว่างเปล่าที่เกิดขึ้น แต่เวลาจะค่อยๆเยียวยาให้ใจเรากลับมาเข้มแข็งขึ้นเอง ต้องทำใจครับ ว่าการจากลาเป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติ เป็นสิ่งที่ไม่มีใครหลีกเลี่ยงได้ ไม่ว่าเราจะรักหรือผูกพันแค่ไหน ทุกคนล้วนต้องเจอกับการพลัดพรากทั้งนั้น
เป็นธรรมชาติของชีวิต ที่สอนให้เรารู้จักคุณค่าของการได้เจอกันมากกว่าเดิมครับ
ผมเคยเลี้ยงแมว น้องจากไปดาวแมวแล้ว ก่อนน้องจะไป น้องรู้ว่าบ้านตัวเองอยู่ที่ไหน น้องหลับมานอนท่าเดิมในห้อง คือ ม่วนตัวขดเป็นวง ตอนเช้าผมเห็นก็เลยเข้าไปปลุก อุ้มดูมีเลือดไหลออกจมูก ขาผิดรูป เปิดกล้องดูคือน้องเดินกลับแบบเซๆ
ผมเชื่อว่าแมวทุกตัวรู้ดีว่าที่ไหนคือ “บ้าน” ของเขา และใครคือ “คนของเขา”
น้องอาจจะเจ็บมาก แต่ก็ยังพยายามกลับมาให้ถึงที่เดิม กลับมานอนในมุมที่คุ้นเคย เพื่อบอกลาเป็นครั้งสุดท้าย เหมือนจะบอกว่า ขอบคุณนะที่ดูแลกันมา
ผมนั่งมองอยู่พักใหญ่ น้ำตามันก็ไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว ใจหนึ่งก็เสียใจ อีกใจหนึ่งก็อุ่นใจอย่างแปลกประหลาด เพราะอย่างน้อย น้องก็ได้กลับบ้านจริงๆ ได้หลับในที่ที่เขารัก
บางครั้ง “การจากลา” ไม่ได้เกิดขึ้นเพื่อให้เราจมอยู่กับความเศร้า แต่มันเกิดขึ้นเพื่อเตือนให้เรารู้ว่า ทุกช่วงเวลาที่ได้อยู่ด้วยกันมันมีค่าขนาดไหน
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
