ก่อนอื่น เป็นกำลังใจให้คะ ตอนนี้เรายังก้าวไม่ค่อยพ้น แต่จะมาแชร์ตอนที่กำลังก้าว คือ ต้องยอมรับว่ากำลัง เจ็บ ยอมรับว่าอ่อนแอ ยอมรับว่ามันแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว ยอมที่จะได้รับการปลอบใจจากคนอื่น คนที่รักเรา หรือคนที่หยิบยื่นแค่คำปลอบใจให้ แล้วรับด้วยความเต็มใจ ปล่อยให้ตัวเอง ผ่อนคลายจริง ทำอะไรตามใจแบบที่ไม่เป็นอันตรายกับตัวเอง อะไรที่เคยทำแล้วรู้สึกดีให้ทำ แล้วจะรู้สึกว่าเริ่มเบาขึ้นคะ การกดไว้ไม่ใช่สิ่งที่ดี หากต้องการการระบายออก หาคนฟังที่เป็นจิตแพทย์รับฟังเราก็จะดีคะ คุณจะก้าวข้ามคะ