จาก “อาวุธลับ” สู่ “จุดตาย” เจาะลึกรอยร้าวเกมรับลิเวอร์พูลที่ อาร์เน่อ ชล็อต ต้องเร่งอุด
สิ่งที่เคยเป็น “จุดเด่น” ในเกมรุกของลิเวอร์พูลเมื่อฤดูกาลก่อน บัดนี้ได้หวนกลับมาทิ่มแทงพวกเขาในฐานะ “จุดอ่อน” ที่น่ากังวล
การโจมตีจากลูกครอสไปยังเสาไกล ซึ่งเคยเป็นทีเด็ดในการสร้างสรรค์โอกาสของทีมชุดแชมป์พรีเมียร์ลีก กำลังกลายเป็นฝันร้ายที่ตามหลอกหลอนแนวรับของ อาร์เน่อ ชล็อต และส่งสัญญาณเตือนตั้งแต่ช่วงต้นฤดูกาล
บทวิเคราะห์จาก The Athletic ตอกย้ำภาพความน่าเป็นห่วงนี้อย่างชัดเจน ลิเวอร์พูลปล่อยให้คู่แข่งสร้างโอกาสจากจังหวะครอสไปเสาไกลถึง 7 ครั้ง แล้วในฤดูกาลนี้ ตัวเลขนี้ใกล้เคียงกับทีมอย่าง เวสต์แฮม, ฟอเรสต์ และวูล์ฟส์ ทีมในโซนล่างของตาราง และน่าตกใจกว่าเดิมเมื่อเทียบกับฤดูกาลก่อนที่พวกเขาเสียประตูในลักษณะนี้เพียง 3 ครั้งเท่านั้นตลอดทั้งปี
ภาพจำที่ยังติดตาแฟนบอลคือประตูชัยของ เอสเตเวา ในเกมพ่ายเชลซีช่วงท้ายเกม ดาวรุ่งวัย 17 ปีของสิงห์บลูส์สลัดหนี แอนดรูว์ โรเบิร์ตสัน ก่อนพุ่งเข้าชาร์จลูกเปิดของ มาร์ค คูคูเรย่า ตุงตาข่ายอย่างเด็ดขาด มันไม่ใช่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นครั้งแรก แต่เป็นภาพซ้ำของปัญหาที่เคยเกิดขึ้นมาแล้ว และกำลังถูกคู่แข่งใช้เป็นตำราเข้าโจมตี
แน่นอนว่าผู้เล่นในตำแหน่งแบ็กซ้ายคือด่านสุดท้ายที่ต้องรับผิดชอบในจังหวะเหล่านี้ แม้จะมีอาการบาดเจ็บรบกวน แต่การยืนตำแหน่งของ แอนดรูว์ โรเบิร์ตสัน ก็ถูกตั้งคำถามมากขึ้น โดยเฉพาะการอ่านเกมในจังหวะที่บอลถูกเปิดข้ามฟากมายังพื้นที่รับผิดชอบของเขา
การเข้ามาของ มิลอส เคอร์เคซ ก็ยังไม่สามารถแก้ไขปัญหานี้ได้ แม้จะมีความสดและความเร็ว แต่เขาก็ยังแสดงให้เห็นถึงจุดอ่อนในการรับมือกับลูกกลางอากาศ ดังที่เห็นในเกมกับนิวคาสเซิล ซึ่งเขาพ่ายแพ้ในการดวลลูกโหม่งกับ บรูโน่ กิมาไรส์ อย่างสิ้นเชิง แม้ความสูง 180 เซนติเมตรจะไม่ใช่ปัญหา แต่การอ่านจังหวะเข้าทำและความดุดันในเกมรับยังเป็นสิ่งที่เขาต้องพิสูจน์
อย่างไรก็ตาม การจะชี้ไปที่ความผิดพลาดของแบ็กซ้ายเพียงอย่างเดียวคงไม่ยุติธรรม เพราะต้นตอที่แท้จริงของปัญหานี้อยู่ที่ การปล่อยให้คู่แข่งเปิดบอลได้ง่ายเกินไปจากฝั่งขวา
แท็กติกของ อาร์เน่อ ชล็อต ที่ปรับระบบให้ยืดหยุ่นระหว่าง 4-3-3, 4-2-3-1 และ 3-2-5 ในบางจังหวะ โดยพยายามให้ โมฮาเหม็ด ซาลาห์ ยืนค้ำสูงเพื่อรอสวนกลับ กลายเป็นดาบสองคม เมื่อการป้องกันเกมรับฝั่งขวาขาดความแน่นหนา แบ็กขวาจึงต้องเผชิญกับความกดดันมหาศาลโดยไม่มีตัวช่วยซ้อนที่เพียงพอ
ดังคำให้สัมภาษณ์หลังเกมของ มาร์ค คูคูเรย่า คือหลักฐานสำคัญ เขากล่าวว่า
“เรารู้ว่าซาลาห์จะรอเล่นเกมสวนกลับ ดังนั้นพื้นที่ตรงนั้นคือจุดที่เราต้องโจมตี”
คำพูดนี้สะท้อนให้เห็นว่าทีมคู่แข่ง เตรียมแผนมาล่วงหน้า เพื่อเจาะแนวรับลิเวอร์พูลฝั่งขวาโดยเฉพาะ
ยิ่งไปกว่านั้น การที่ลิเวอร์พูลหมุนเวียนผู้เล่นในตำแหน่งแบ็กขวาถึง 5 คน (เจเรมี ฟริมปง, คอนเนอร์ แบรดลีย์, โดมินิค โซบอสไล, โจ โกเมซ และวาตารุ เอ็นโด) ยิ่งทำให้ระบบเกมรับขาดความต่อเนื่อง
สถิติชี้ชัดว่า 38% ของการบุกของคู่แข่งในฤดูกาลนี้มาจากฝั่งขวาของลิเวอร์พูล ซึ่งคือการยืนยันว่าทุกทีมในพรีเมียร์ลีกรู้แล้วว่าควรเจาะจุดไหน
ดังนั้น ปัญหาการเสียประตูจากลูกครอสเสาไกลจึงไม่ใช่เรื่องของ “โรเบิร์ตสัน” หรือ “เคอร์เคซ” แต่คือปัญหาเชิงโครงสร้างที่เริ่มตั้งแต่ฝั่งขวา และการแก้ไขต้องไม่ให้คู่แข่งเปิดบอลได้อย่างอิสระเกินไป
ช่วงพักเบรกทีมชาติจึงเป็นช่วงเวลาที่ อาร์เน่อ ชล็อต และทีมงานต้องเร่งวิเคราะห์ ปรับโครงสร้างเกมรับ และหาความสมดุลระหว่างเกมรุกกับเกมรับ เพราะหากยังปล่อยให้คู่แข่งเจาะจากริมเส้นแล้วจบด้วยการครอสไปเสาไกลได้ง่ายดายเช่นนี้ ลิเวอร์พูลอาจต้องสูญเสียแต้มสำคัญอีกหลายครั้งในฤดูกาลที่ยังอีกยาวไกล
ตัวอย่างการเสียประตูจากการเปิดบอลฝั่งขวามาเสาไกลฝั่งซ้าย
นิวคาสเซิล 2-3 ลิเวอร์พูล : ติโน่ ลิฟราเมนโต้ เปิดจากฝั่งขวาให้ บรูโน่ กิมาไรส์ เอาชนะการป้องกันของ มิลอส เคอร์เคซ ที่เสาไกลและโหม่งเข้าไป
ลิเวอร์พูล 2-1 เอฟเวอร์ตัน : แม้จะเก็บชัยชนะได้ แต่ประตูที่เสียไปก็มาจากรูปแบบปัญหาเดิม บอลถูกเปิดจาก แจ็ค กริลิช ทางฝั่งขวามายังเสาไกล มิลอส เคอร์เคซ ถูกกดดันจนเสียจังหวะก่อนที่ อิลิมัน เอ็นดิอาย จะตั้งบอลให้ อิดริสซา เกย์ ยิงเข้าไป
เชลซี 2-1 ลิเวอร์พูล : มาร์ค คูคูเรย่า เปิดบอลจากฝั่งขวาของลิเวอร์พูล บอลทะลุไปเสาไกลผ่าน แอนดรูว์ โรเบิร์ตสัน ไปถึง เอสเตเวา เข้าชาร์จเป็นประตูชัย
ข้อมูลสถิติจาก The Athletic
#liverpoolfc #ynwa #วิเคราะห์บอล
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
