ไม่ว่าสินค้าหรือบริการใด ถ้าจะกำหนดราคาได้เองโดยเบ็ดเสร็จ ก็ต้องเป็นการตลาดแบบผูกขาดค่ะ ภาษาบ้านๆคือสินค้าหรือบริการนั้น มีแค่เราเจ้าเดียว ไม่มีเจ้าอื่น
การกำหนดราคา ขึ้นกับหลายปัจจัยองค์ประกอบ อาทิ
ห่วงโซ่อุปทาน — ทั้งกระบวนการตั้งแต่ต้นน้ำของการผลิต (ปลูก&เก็บเกี่ยว) กลางน้ำ (แปรรูป บรรจุ) ปลายน้ำ (ขนส่ง บริหารสต๊อค กระจายสินค้า วางจำหน่าย) เหล่านี้ล้วนเป็นต้นทุนที่ถูกกำหนดด้วยผู้ที่เกี่ยวข้องในแต่ละขั้นตอน เกษตรกรจึงกำหนดราคาได้เฉพาะในส่วนของตน ถ้าจะกำหนดราคาค้าปลีกค้าส่ง ก็ต้องเหมาทำเองทั้งกระบวนการ
ในเชิงปริมาณ — ถ้าปลูกข้าวมากๆแล้วต้นทุนต่อหน่วยลดลง ผู้ปลูกก็สามารถกำหนดราคาขายให้ถูกกว่าเจ้าอื่นได้ แต่ก็ยังไปกำหนดราคากลางของตลาดไม่ได้อยู่ดี
ในเชิงคุณภาพ — ถ้าเป็นข้าวสายพันธุ์ที่ปลูกได้เฉพาะถิ่น หรือผูกขาดสายพันธุ์โดยผู้ปลูกรายนั้นแต่เพียงผู้เดียว & เป็นที่ต้องการของตลาด อย่างงี้ก็กำหนดราคาเองได้เลยสำหรับข้าวสายพันธุ์นั้น
อย่างไรก็ตาม
ข้าว เป็นสินค้าที่มีความแตกต่าง
และหลากหลายอย่างมากในแง่คุณภาพ
อีกทั้ง
ข้าว ไม่ใช่สินค้าที่ผู้บริโภคคำนึงถึง
แต่เรื่องราคาเพียงอย่างเดียว!!
ดูตัวอย่างข้าวญี่ปุ่น ผลิตได้ไม่เพียงพอต่อการบริโภคในประเทศ ราคาดีดตัวพุ่งไม่หยุด รบ.ญี่ปุ่นแก้ปัญหาเฉพาะหน้าโดยการนำเข้าข้าวหอมมะลิของไทย ไปผสมกับข้าวญี่ปุ่น จะเห็นว่าข้าวของประเทศอื่น (ที่ราคาถูกกว่าเพราะต้นทุนต่ำกว่า ถึงจะผลิตได้มาก แต่คุณภาพไม่ได้ ก็ไม่เป็นที่ต้องการของตลาด
โดยสรุปคือ การกำหนดราคาไม่ว่าสินค้าหรือบริการใดๆในระบบเศรษฐกิจเสรี เป็นไปตามกลไกอุปสงค์-อุปทาน ซึ่งมีการเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ ยกตย.เช่น
• ผลผลิตเพิ่มขึ้น แต่ความต้องการเท่าเดิม → ส่งผลให้ราคาโดยรวมตกต่ำ
• ความต้องการเพิ่มขึ้น แต่ผลิตได้เท่าเดิมหรือน้อยลง → ส่งผลให้ 1.ราคาถีบตัวแพงขึ้น หรือไม่ก็ 2.มีผู้ผลิตเจ้าใหม่ๆเกิดขึ้น มีสินค้าเลียนแบบ
แต่ไม่ว่าราคาจะปรับตัวขึ้นหรือลง หรือถูกกำหนดโดยใคร-อย่างไรก็ตาม แต่ในที่สุดตลาดก็จะปรับเข้าสู่จุดสมดุลที่ปริมาณการซื้อ=ปริมาณการขาย
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
