ถ้ามองย้อนไปในอดีตโบราณกาล ยุคที่คนเรายังไม่มีความรู้ ไม่สามารถอธิบายปรากฎการณ์ธรรมชาติ ชีวิตส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับความไม่แน่นอนของธรรมชาติ ใช้ชีวิตท่ามกลางความกลัว ความกังวล ความไม่เข้าใจ
ก็ไม่แปลกที่คนรุ่นกะนู๊น จะมองสิ่งที่มีอิทธิพลต่อชีวิตตนว่าเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์
และเพราะว่าสิ่งต่างๆเหล่านั้น มีอิทธิพลและส่งผลโดยตรงต่อการอยู่รอดและชีวิตความเป็นอยู่ของเค้า ประกอบกับการไม่มีความรู้ พฤติกรรมต่างๆจึงปรากฎให้เห็นในหลายรูปแบบ ซึ่งไม่เพียงเฉพาะการกราบไหว้ขอพร แต่ยังมีอีกหลายเวอร์ชั่นเช่น สักการะ บูชายัญ บนบานศาลกล่าว เครื่องรางของขลัง พร่ำสวด แต่งเรื่องตามจินตนการ ฯลฯ
หากเราไม่ได้มองว่า ‟วิถีหรือพฤติกรรมต่างๆของคนยุคโบราณ จัดว่าเป็นคนดีหรือเห็นแก่ได้″ ด้วยตรรกะเดียวกัน พฤติกรรมลักษณะเดียวกันนี้ของคนในยุคปัจจุบัน ก็คงไม่ได้บอกว่าเขาเป็นคนดีหรือคนเห็นแก่ได้ มิใช่ฤา
แต่มันแค่บ่งบอกถึงระดับความรู้และความสามารถในการเชื่อมโยงเหตุผลของคนๆนั้นว่าเขามีแค่พอๆกับคนยุคโบราณกาลนู่นแหนะ!!
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
