22 ต.ค. เวลา 09:57 • สิ่งแวดล้อม

🌊 ตอนที่ 2 : ทำไมเราต้องสร้าง “ปะการังเทียม” ?

“ทะเลไม่ได้ต้องการสิ่งปลูกสร้าง...
แต่ต้องการ ‘โอกาส’ ให้ชีวิตใต้น้ำกลับมาอีกครั้ง” 🐠
🌪️ เมื่อทะเลเริ่มบอบช้ำ
หลายสิบปีที่ผ่านมา ทะเลไทยเคยอุดมสมบูรณ์จน “วางอวนตรงไหน ก็ได้ปลา” แต่วันนี้ภาพนั้นเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด...
  • ปะการังธรรมชาติถูกทำลายจากเรือประมงอวนลาก อวนรุน การใช้เครื่องมือประมงผิดกฎหมาย และกิจกรรมท่องเที่ยว
  • การจับปลามากเกินไป ทำให้สัตว์น้ำลดลง
  • ขยะทะเลและมลพิษจากฝั่งเข้ามาทำลายระบบนิเวศ
ผลลัพธ์คือ “ทะเลเงียบ” และ “ชาวประมงไม่ได้สัตว์น้ำ” 😢
🪸 ปะการังเทียม = จุดเริ่มต้นของการฟื้นฟู
ปะการังเทียมทำหน้าที่เหมือน “บ้านหลังใหม่” ของสิ่งมีชีวิตในทะเล
เมื่อปลาตัวเล็กมีที่หลบภัย ปลาตัวใหญ่ก็จะกลับมา ระบบนิเวศเริ่มฟื้นตัวทีละน้อย ห่วงโซ่อาหารเริ่มกลับมาดีขึ้น และชาวประมงก็มีรายได้เพิ่มขึ้นอีกครั้ง
มันคือการคืนชีวิตให้ทะเล — และคืนความหวังให้ประมงชายฝั่ง 🌅
⚓ ประโยชน์ของปะการังเทียมที่มากกว่าที่คิด
🐟 เพิ่มแหล่งอาศัยของสัตว์น้ำ
ปลาหลากหลายชนิดมารวมตัว สร้างความหลากหลายทางชีวภาพ
👩‍🔧 ลดการประมงในพื้นที่เปราะบาง
เพราะชาวประมงมีจุดทำการประมงใหม่ ไม่ต้องล้ำเข้าแนวปะการังธรรมชาติ
🌍 ช่วยฟื้นฟูสมดุลระบบนิเวศ
สิ่งมีชีวิตเล็กๆ เกิดใหม่ กลายเป็นห่วงโซ่อาหารให้สัตว์ใหญ่
🚤 ส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์
นักดำน้ำและนักท่องเที่ยวเชิงนิเวศเข้ามาเรียนรู้ ใส่ใจทะเลมากขึ้น
🏝️ เรื่องจริงจากพื้นที่ชายฝั่ง
ที่ “บ้านพังสาย” อ.สทิงพระ จ.สงขลา เคยเป็นพื้นที่ที่ประมงแทบหมดหวัง
แต่หลังจากมีโครงการวางปะการังเทียม สัตว์น้ำเริ่มกลับมา ชาวบ้านกลับมามีรายได้เพิ่มจากการประมง กลายเป็น “โมเดลแห่งความร่วมมือระหว่างรัฐ ชุมชน และนักอนุรักษ์”
ทำแล้วดี ดีตอนที่ปลาเข้ามาวางไข่ ดีต่อประมง เพราะมีปลาหลากหลายเข้ามาอาศัยอยู่มาก เช่น ปลาอิทรีย์ ปลาสาก ลูกปลากุเลา ยิ่งช่วงมรสุมมีปูม้ามาก
นายหม๊าด  มรรคโช
“ปะการังเทียมไม่ได้แทนธรรมชาติ...
แต่มันคือสะพานเชื่อมให้ธรรมชาติกลับมามีชีวิตอีกครั้ง” 🌿
โฆษณา