นิทาน เรื่อง เป็ดตาสว่าง
เป็ดตัวหนึ่งใช้ชีวิตลำพังในหนองน้ำ บางวันมันก็ไปว่ายน้ำเล่นกับปลา บางครามันก็ขึ้นบกไปเล่นกับนก
ช่วงเช้าวันหนึ่ง นกบอกกับเป็ดว่า
"เธอจะลงน้ำให้เปียกทำไม ปีกก็มี เธอควรเอาเวลามาหัดบินนะ ถ้าเธอบินได้ ท้องฟ้านี้จะเป็นของเธอ"
ช่วงบ่ายวันนั้น ปลาก็บอกกับเป็ดว่า
"บนบกร้อนอย่างนั้น เธอจะขึ้นไปทำไม เธอลองหัดว่ายน้ำอีกนิด หากเธอลงมาอยู่ใต้น้ำได้ มหาสมุทรทั้งหลาย จะเป็นของเธอ"
เป็ดฟังคำแนะนำอย่างซึ้งหัวใจ ช่างดีเหลือเกินที่มีเพื่อนดีแบบนี้
จากนั้นเขาพยายามฝึกบินและหัดดำน้ำ แน่นอนว่าเขาทำตามที่เพื่อนรักบอกไม่ได้
เมื่อมาคิดไตร่ตรอง แล้วก็นึกได้
"ตัวเราไม่ใช่นก อีกทั้ง ไม่ใช่ปลา เราเป็นเป็ด และทำได้อย่างเป็ด นั้นเพียงพอแล้ว"
เขานำความคิดไปอธิบายแก่เพื่อน
นกบอกว่า
"อย่าเกียจคร้านไปเลย จงฝึกให้หนักกว่านี้ ยังไม่ทันตั้งใจเต็มที่ อย่าถอดใจ ฉันรู้เธอเด็ดเดี่ยวได้อีก อย่าลังเล ไม่ต้องไปว่ายน้ำแล้ว"
ปลาบอกว่า
"ว่ายน้ำนั้นเรื่องง่าย เธออาจกำลังทำผิดวิธีก็ได้ ฉันจะอยู่เคียงข้าง และสอนเธอเอง อย่าเสียเวลาไปฝึกบิน"
เป็ดเดินคอตก กลับมาโทษตัวเอง ฉันขี้เกียจและโง่ขนาดนั้นเลยหรือ...
แต่หลังจากซึมเครียดได้สักพัก เป็ดเกิดโมโห นึกด่าทอเพื่อนในใจว่า
"แล้วจะมายุ่งอะไรกับชีวิตคนอื่น นก ดีแค่ไหนกัน ลงน้ำก็ไม่ได้ ปลาฉลาดนักหรือ เดินบนดินยังไม่เป็น"
เป็ดอึดอัดคับข้องในใจ ร้องก้าบๆ โวยวายลั่นป่า ร้อนไปทั้งตัว และหัวใจ จนอยากจะไล่สัตว์พวกนั้นไปไกลๆ
ทันใดนั้น
ก็มีสายลมอ่อนๆ พัดผ่านมา...
เป็ดสูดลมหายใจเอาความสดชื่นเข้าไปในปอด
ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่า
" มิตรสหายไม่ได้มีความผิด พวกเขาแค่ไม่รู้ มิใช่หรือ ทั้ง 2 มีน้ำใจและหวังดี เพียงแต่ไม่รู้ธรรมชาติของเป็ด การโกรธ ผู้ไม่รู้ ย่อมไม่สมควร และการเสียใจ เพราะคำแนะนำของผู้ไม่รู้ ก็ไม่ใช่เรื่องเหมือนกัน"
เป็ดยิ้มให้กับตัวเอง เขาดีใจที่เข้าใจธรรมชาติของนกและปลา ว่าถ้าพวกเขาไม่เข้าใจเป็ด ก็ไม่ผิดและไม่แปลก
และได้ข้อคิดอีกอย่างเพิ่มเติมว่า
" การจะยื่นมือไปช่วยเหลือใคร นอกจากน้ำใจ ก็ยังต้องมีความเข้าใจด้วย. หากไม่มีมันแล้ว การไม่ช่วยอะไรเลย อาจเป็นการช่วยเหลือที่ดี"
จบ
-ชัดคราม-
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
