28 ต.ค. เวลา 02:27 • ความคิดเห็น
การให้อภัย ทำได้ก็เป็นเรื่องที่ดี
สำหรับคนอย่างเรา การให้อภัยนั้นไม่จำเป็นเนื่องจากมันจำกัดความคิดว่าต้องมองว่าเราอยู่ในฝ่ายของผู้ถูกกระทำจึงจะมีผล สมการนี้เป็น social construct อย่างนึง ก็จะมีคนๆ นึงเป็น "ผู้ร้าย" กับอีกคนที่เป็น "เหยื่อ" เราจึงไม่ได้ให้ความสำคัญกับมันเท่าไหร่ เพราะเราเลิกมองว่าตัวเองเป็นเหยื่อแล้ว
เพราะเราปฏิเสธมันโดยเลือกที่จะรับผิดชอบความรู้สึกตัวเอง คนที่ทำผิดร้ายแรงกับเรา แม้จะเป็นเพื่อนที่สนิทเคยรักกัน ต่อให้เรามีส่วนผิดด้วยก็ตาม เราไม่ให้โอกาสและตัดออกจากชีวิตเลย
เขาจะขอโทษไหม? ไม่มีค่าอะไรเลย เพราะเขาไม่มีความสำคัญมากพอที่จะนำมาคิด ก็แค่คนๆ นึงที่เคยสนิทกัน นอกจากนี้ก็ยังทำใจให้ไม่ยุ่งเกี่ยวกับใครมากเกินไป ความเชื่อวปัจจุบันแนว Adler Individualism ทำให้คิดว่าควรโฟกัสที่ตัวเอง ไม่ใช่มาแคร์เรื่องคนอื่น
เขาจะทำอะไร? คิดยังไง? มันก็เรื่องของเขา นาทีที่เราเลือกที่จะตัดเขาออกจากใจก็คือจุดจบของความสัมพันธ์ ต่อให้ต้องใกล้ชิดเราก็ไม่พูดคุยเหมือนเก่าก็แค่นั้น เรื่องการมี boundaries และเว้นระยะห่างสำคัญมาก เพื่อการป้องกันความสงบสุขของตัวเอง
โฆษณา