🚨 วิกฤตมหาวิทยาลัยเกาหลีใต้: เมื่อนักศึกษาเหลือ 7% ของจำนวนทั้งหมด สัญญาณเตือนถึง "ไทย'
➡ วิกฤตเงียบที่เกาหลีกำลังเผชิญ
คุณเห็นข่าวของ Jeju International University ในเกาหลีใต้ผ่านตาบ้างไหม?
มหาวิทยาลัยแห่งนี้กลายเป็นสัญลักษณ์ของวิกฤตการณ์ที่ใหญ่กว่ามาก เมื่อรายงานเปิดเผยว่า จำนวนนักศึกษาที่ลงทะเบียนเรียนจริงในมหาวิทยาลัยมีเพียง 103 คน ซึ่งคิดเป็นเพียง 7% ของโควตานักศึกษาทั้งหมด 1,480 คนในทุกชั้นปี
นี่คือสัญญาณเตือนที่ชัดเจนว่าการลดลงของจำนวนประชากรในวัยเรียน ซึ่งมีสาเหตุมาจาก อัตราการเกิดต่ำที่สุดในโลกของเกาหลีใต้ กำลังส่งผลให้สถาบันอุดมศึกษานอกเมืองหลวงต้องต่อสู้เพื่อความอยู่รอดอย่างแท้จริง โดยพบว่า ตั้งแต่ปี ค.ศ. 2000 มีมหาวิทยาลัยในเกาหลีใต้ถูกปิดไปแล้วมากถึง 22 แห่ง
➡ เจาะลึกวิกฤตการณ์ "7%" ที่เกาหลีใต้
วิกฤตที่มหาวิทยาลัยนานาชาติเชจูกำลังเผชิญนั้นลึกซึ้งกว่าแค่ตัวเลขที่น่าตกใจ เพราะว่า
1) ความรุนแรงของตัวเลข 103 คน คือจำนวนนักศึกษาที่กำลังศึกษาอยู่ รวมทุกชั้นปี (4 ปี) ซึ่งคิดเป็นเพียง 7% ของศักยภาพที่มหาวิทยาลัยสามารถรองรับได้ ทำให้การดำรงอยู่ของสถาบันตกอยู่ในภาวะวิกฤต
2) การเสียสละของบุคลากรเพื่อความอยู่รอด เพื่อประคับประคองมหาวิทยาลัยให้อยู่รอด คณาจารย์ต้องแสดงความเสียสละด้วยการ ไม่รับเงินเดือนปกติ แต่รับเป็นเพียง "ค่าสอน" เท่านั้น ขณะที่มหาวิทยาลัยก็ต้องพยายาม ขายสินทรัพย์ (เช่นที่ดิน หรือ อาคาร) เพื่อนำเงินมาชำระหนี้ค่าน้ำ ค่าไฟที่ค้างอยู่
3) วิกฤตในวงกว้าง โดยพบว่า มหาวิทยาลัยในพื้นที่ต่างจังหวัดของเกาหลีกว่า 27 แห่ง มีอัตราการคงอยู่ของนักศึกษาต่ำกว่า 80% ของจำนวนที่สามารถรับเข้าเรียนได้ ซึ่งชี้ให้เห็นว่า นี่คือการล่มสลายเชิงโครงสร้างของระบบการศึกษาอุดมศึกษา
🙋 คำถามสำคัญคือ เมื่อ "เกิดภาวะขาดแคลนเด็กเกิดใหม่" ส่งผลร้ายแรงถึงขั้นนี้ในเกาหลีใต้... แล้วประเทศไทย จะรอดพ้นจากวิกฤตนี้ได้จริงหรือ?
➡ สัญญาณเตือนภัยถึงประเทศไทย ก็คือ "วิกฤตนี้จะไม่ยกเว้นใครอย่างแน่นอน"
ประเทศไทยกำลังก้าวเข้าสู่ "สังคมสูงวัยอย่างสมบูรณ์" และจำนวนเด็กเกิดใหม่ลดลงแบบทำลายสถิติอย่างต่อเนื่อง วิกฤตการณ์ขาดแคลนนักศึกษาในไทยกำลังเริ่มปรากฏให้เห็นชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆ และคาดการณ์ว่าจะถึงจุดวิกฤตภายในไม่กี่ปีข้างหน้า
เราจะได้เห็นอะไรบ้างที่สะท้อนวิกฤตเกาหลีใต้ในไทย?
1) เราจะเจอการยุติการศึกษาของนักศึกษา หรือการประกาศปิดตัวของมหาวิทยาลัย โดยสถาบันอุดมศึกษาที่พึ่งพาค่าเล่าเรียนเป็นหลัก และตั้งอยู่ในพื้นที่ที่อัตราการเกิดต่ำ จะมีความเสี่ยงในการปิดตัวตามมาตรการที่รัฐบาลเกาหลีใต้กำลังดำเนินการกับมหาวิทยาลัยที่อ่อนแอ
2) การปรับโครงสร้างที่เจ็บปวด: จะมีการ ยุบรวม/ควบรวมคณะ หรือมีการเลิกจ้างบุคลากรจำนวนมาก เพื่อลดค่าใช้จ่ายคงที่ที่ไม่สัมพันธ์กับรายได้จากค่าเล่าเรียน ซึ่งประเด็นนี้ ไทยได้เตรียมพร้อมไประดับนึง จากการที่ให้อาจารย์มหาวิทยาลัยเป็นพนักงานมหาวิทยาลัย และมีสัญญาจ้าง และให้สวัสดิการจากระบบประกันสังคม ทำให้การบอกเลิกจ้างทำได้ง่ายเหมือนบริษัทเอกชน
3) เปลี่ยนสถานะเป็นมหาวิทยาลัยเฉพาะทาง โดย สถาบันการศึกษาต่างๆ อาจต้องหันไปเน้นกลุ่มนักศึกษาต่างชาติ หรือเปลี่ยนสถานะเป็นศูนย์ฝึกอบรมวิชาชีพ/ศูนย์ Reskill แทนการเป็นมหาวิทยาลัยแบบดั้งเดิม เพื่อทำให้มีรายได้จากหลักสูตรระยะสั้นเข้ามาทดแทน
💡 ทางรอดของไทย: เราจะเตรียมพร้อมรับมืออย่างไร?
ประเทศไทยยังมีโอกาสปรับตัวเพื่อเปลี่ยน "วิกฤต" เป็น "โอกาส" แทนที่จะรอให้ถึงจุดที่คณาจารย์ต้องขายที่ดินเพื่อจ่ายค่าไฟ รัฐบาลและสถาบันอุดมศึกษาไทยควรเร่งหาแนวทางแก้ไขอย่างเร่งด่วน:
🙋 คำถามที่ 1: มหาวิทยาลัยจะหาผู้เรียนใหม่จากไหน?
A: การเรียนรู้ตลอดชีวิต (Lifelong Learning): มหาวิทยาลัยต้องปรับตัวจาก "ผู้ผลิตบัณฑิต" เป็น "ผู้ให้บริการความรู้สำหรับคนทุกวัย" โดยเปิดหลักสูตรระยะสั้น (Non-Degree) เพื่อ UpSkill/ReSkill ให้กับวัยทำงานที่ต้องการความรู้ใหม่ ๆ (นี่คือแหล่งรายได้ใหม่ที่เข้ามาทดแทนรายได้จากค่าเทอมที่ได้จากนักศึกษาแบบเดิม)
A: Global Hub of Education: เร่งดึงดูดนักศึกษาต่างชาติ โดยเฉพาะจากภูมิภาคอาเซียนและเอเชียใต้ โดยใช้จุดแข็งของประเทศในด้านการท่องเที่ยว ผู้คนที่เป็นมิตร และค่าครองชีพที่สมเหตุสมผล
🙋 คำถามที่ 2: รัฐบาลควรทำอย่างไรเพื่อรักษาคุณภาพการศึกษา?
A: สนับสนุนการรวมตัวอย่างมีระบบ: ภาครัฐควรออกกฎหมายและเงินทุนสนับสนุนให้มหาวิทยาลัยขนาดเล็กที่อ่อนแอ รวมตัว (Merge) หรือ ควบรวม กับสถาบันที่เข้มแข็ง โดยมีแผนงานที่ชัดเจน เพื่อไม่ให้เกิดการสูญเสียทรัพยากรการศึกษาของชาติไปโดยเปล่าประโยชน์
A: เปลี่ยนโฉมมหาวิทยาลัยภูมิภาค: เปลี่ยนมหาวิทยาลัยในท้องถิ่นให้เป็น ศูนย์กลางการวิจัยและพัฒนาในอุตสาหกรรมเฉพาะของภูมิภาค เพื่อผลิตบุคลากรที่ตรงกับความต้องการของตลาดงานในพื้นที่นั้น ๆ โดยตรง
➡ สรุป: บทเรียนราคาแพงที่เราต้องเรียนรู้
วิกฤต "นักศึกษาเหลือ 7%" ที่เกาหลีใต้คือบทเรียนราคาแพงที่ไทยต้องศึกษาอย่างจริงจัง หากเรายังคงดำเนินงานภายใต้โครงสร้างเดิม ความล่มสลายทางการเงินและการปิดตัวของสถาบันอุดมศึกษาไทยหลายแห่งอาจเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ การปรับตัวอย่างรวดเร็วและกล้าหาญเท่านั้น ที่จะเปลี่ยนให้มหาวิทยาลัยไทยรอดพ้นจากสัญญาณเตือนภัยสีแดงครั้งนี้ไปได้
คุณคิดว่ามหาวิทยาลัยในพื้นที่ของคุณกำลังปรับตัวได้เร็วพอหรือไม่? และคุณอยากเห็นมหาวิทยาลัยไทยเน้นการสอนไปในทิศทางใดเพื่อความอยู่รอด? สามารถแสดงความคิดเห็นได้เลย 👇
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
