30 ต.ค. เวลา 05:52 • นิยาย เรื่องสั้น

The Ghost Syndicate

ฝนกรุงเทพ คืนนี้ตกหนักเหมือนเมืองกำลังล้างบาป เม็ดฝนฟาดลงบนหลังคาสังกะสีเป็นจังหวะเร่งเร้า เสียงเครื่องยนต์รถตุ๊กตุ๊กผสานกับกลิ่นก๋วยเตี๋ยวริมทาง กลิ่นน้ำปลาและใบโหระพาลอยผสมควันรถอย่างที่เมืองนี้คุ้นเคย
ในห้องพักเล็กย่านเยาวราช ผนังลอกล่อนเป็นรอย วินเซนต์ “วินซ์” มาร์โลว์นั่งนิ่งบนเก้าอี้เหล็ก มองดูภาพถ่ายเก่าในมือ เป็นภาพเขากับพี่ชายในเครื่องแบบ MI6 ภาพนั้นทำให้ดวงตาแข็งกร้าวของเขาอ่อนลงชั่วครู่ ก่อนเสียงเคาะประตูสามครั้งดังขึ้น
“เข้ามา” วินซ์พูดสั้น ๆ ด้วยน้ำเสียงที่คมและหนักแน่นเหมือนคำสั่งในสนามฝึก
ประตูเปิดออก ชายในสูทเข้มปรากฎตัวพร้อมวางซองเอกสารสีดำบนโต๊ะไม้เก่า พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงกระแทกสั้นและหนักแน่น
“คุณเคยล้มรัฐบาลมาแล้ว งานนี้มีแค่คุณที่ทำได้ เราต้องการให้คุณล้มอาณาจักร..”
วินซ์จุดบุหรี่ ควันลอยช้าเหมือนความทรงจำที่ไม่อยากจำ เขามองฝนไหลบนกระจก น้ำที่ทำหน้าที่ซ่อนน้ำตาอย่างมีศิลป์ แล้วตอบเบา ๆ
“ฉันจะไม่ทำมันคนเดียว”
ประกายไฟบนปลายบุหรี่แดงขึ้นในมุมมืด เหมือนคำสัญญาที่เพิ่งถูกจุด
โซล (Digital Media City, กลางดึก)
ลีโอ “โกสต์” นาวาร์โร
คาเฟ่เล็ก ๆ เปิด 24 ชั่วโมง แสง LED จากป้ายข้างนอกสะท้อนบนแว่นของลีโอ เขานั่งก้มหน้าจ้องมองแล็ปท็อป กราฟพอร์ตและสายการเชื่อมโยงคืบคลานเหมือนเถาวัลย์ เขาไม่ได้ทำเพื่อเงิน แต่เขาทำเพื่อพิสูจน์ว่า ระบบไม่ได้ปลอดภัยอย่างที่ทุกคนเชื่อ
โทรศัพท์สั่นเบา ๆ ข้อความโผล่ขึ้นบนจอ: “ถ้าอยากพิสูจน์ว่าระบบโกหก มาเจอกันที่ กรุงเทพฯ คืนพรุ่งนี้”
ลีโอยิ้มเบา ๆ พร้อมกับพูดขึ้นมา “นี่โลกเพิ่งเชิญให้ฉันไปเต้นรำหรอ”
นิวยอร์ก (ห้องทำงานเก่า CSI)
ดร.อีฟลิน “อีฟ” ฮาร์ทมันน์
กระดานแน่นไปด้วยภาพถ่ายของเหยื่อ และเส้นเชื่อมโยงที่ยังไม่สมบูรณ์พร้อมกับแฟ้มคดีที่ยังไม่ได้ปิด อีฟหยิบแฟ้มหนึ่งคดีฆาตกรรมที่ไม่เคยปิดได้ ดวงตาเธอคมเหมือนมีดผ่าตัด เสียงเคาะประตูดังขึ้นพร้อมกับเจ้าหน้าที่ FBI ยื่นซองเอกสารให้กับอีฟ
เจ้าหน้าที่ FBI พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นเหมือนก้อนหิน
“เราต้องการให้คุณเปิดโปงธุรกิจมืดที่โหดเหี้ยมของไอ้ Damien Kwon ให้กับชาวโลกได้รับรู้ ก่อนที่มันจะสายเกินไป ”
อีฟเปิดซอง เห็นแผนที่โลก พร้อมหมุดสีแดง “ฉันจะจัดการให้แล้วกัน”
แคลิฟอร์เนีย (โกดังร้างกลาง Mojave)
ไมโล “สปาร์กส์” วอชิงตัน
หม้อหุงข้าวกับเครื่องคาราโอเกะกลายเป็นโดรนต้นแบบ เสียงเพลงบียอนเซ่ดังจากลำโพงข้างตัว โดรนบินขึ้นแล้วระเบิดกลางอากาศ วิบวับเป็นดอกไม้ไฟ
“โอเค… ยังไม่พร้อมสำหรับงานแต่งงาน แต่พร้อมสำหรับงานปล้น”
ไมโลพูดพร้อมกับหัวเราะไม่ทันจบ โทรศัพท์สั่นพร้อมมีข้อความจากเบอร์ที่ไม่รู้จัก
“อยากเอาของเล่นไปเล่นกับโลกจริงไหม มาเจอกันที่ กรุงเทพ คืนพรุ่งนี้ ”
“เล่นกับโลกจริงหรอ… น่าสนใจไม่น้อย… เจอกัน กรุงเทพ”
มอสโก (บาร์ใต้ดิน St. Petersburg)
เอเดรียน ครอส
เอเดรียนนั่งคนเดียว สูบบุหรี่ช้า ๆ กลางโต๊ะเจรจากับแก๊งมาเฟียรัสเซีย เขาไม่ใช่ตำรวจ ไม่ใช่ทหาร เขาคือ “นักเจรจาเงา” หลังจากเขาเจรจาบางอย่างสำเร็จ เขาก็พูดขึ้นมาประโยคหนึ่ง
“ข้อตกลงที่ดี คือข้อตกลงที่ไม่ต้องจบด้วยเสียงปืน ดีใจที่ได้ทำธุรกิจร่วมกัน ท่านสุภาพบุรุษ”
เขายิ้ม พริบตาต่อมาโทรศัพท์สั่นพร้อมกับข้อความว่า “กรุงเทพ คืนพรุ่งนี้ เราต้องมีคุณ นักเจรจาระดับโลก”
“โลกหรอ… ก็เป็นแค่โต๊ะอีกตัวหนึ่งเอง”
เอเดรียน ครอส พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่สุขุมพร้อมกับยิ้มมุมปากเบาๆ
ลอนดอน (งานแฟชั่นโชว์ Mayfair)
เจด ลิน
เจดเดินบนพรมแดงในชุดราตรีหรู สำเนียงอังกฤษผู้ดีในไมค์ลับ เธอไม่ได้มาโชว์ แต่เธอมาเพื่อขโมยข้อมูลจากนักธุรกิจที่ Damien สนับสนุน เธอยิ้มหวานเดินผ่านชายคนนั้น แล้วพูดผ่านไมค์ในรอยยิ้ม
“ข้อมูลอยู่ในกระเป๋า คนในบัญชีจะไม่ชอบคืนนี้”
หลังจากที่เจด ลิน พูดจบ โทรศัพท์ก็สั่นพร้อมแจ้งเตือน: “กรุงเทพฯ คืนพรุ่งนี้ มาร่วมทีม มีงานใหญ่ให้ทำ”
เธอหรี่ตาพร้อมกับพูดว่า
“คืนพรุ่งนี้ โลกจะเปลี่ยนลิปสติกฉันให้เป็นหลักฐาน”
กรุงเทพฯ (ห้องพักเยาวราช)
วินเซนต์ “วินซ์” มาร์โลว์
วินซ์มองภาพเขากับพี่ชายในชุด MI6 เขาหยิบปืนขึ้น ตรวจสอบกระสุน แล้ววางลงข้างแฟ้ม “Damien Kwon Classified” เสียงเคาะประตูดัง ชายในชุดสูทส่งซองเอกสารให้ ภายในมีเวลา สถานที่ และคำเดียว “โกดัง”
วินซ์สูดควัน
“ถึงเวลาเอาเงาออกไปเดินเล่นแล้ว”
!!!ภาพตัดสลับใบหน้าของทุกคน แต่ละคนในเมืองของตัวเอง แต่สายตาเริ่มมองไปยังจุดเดียวกัน เสียง Eve ซ้อนทับเป็นวอยซ์โอเวอร์: “เราทุกคนมีเหตุผลของตัวเอง… แต่คืนพรุ่งนี้ เราจะมีเป้าหมายเดียวกัน” !!!
Team assembly คืนแรกในกรุงเทพฯ
ณ โกดังริมเจ้าพระยา ท่ามกลางบรรยากาศฝนที่ตกหนักสลับเบาของเมืองหลวงในเขตร้อนชื้น ไฟฟลูออเรสเซนต์กระพริบเหมือนหัวใจที่ยังลังเล เสียงน้ำหยดจากคานสูงกลายเป็นจังหวะคล้ายเสียงนาฬิกานับถอยหลัง
Vince มาถึงเป็นคนแรก ฝีเท้าเงียบแต่หนัก เขายืนกอดอก มองพื้นเหมือนกับกำลังอ่านแผนที่
Adrian มาถึงที่จุดนัดพบเป็นคนที่สอง เขายกแก้ววิสกี้แบบออนเดอะร็อคขึ้นพร้อมกับพูดถามกับวินซ์ว่า “ดื่มไหม”
Leo ผลักประตูเข้ามาพร้อมกับฮูดที่เปียกฝนเล็กน้อย เขาวางแล็ปท็อปบนลังไม้ พรางบ่นว่า “เน็ตที่นี่ช้าอย่างกับหอยทาก…..แต่อย่างน้อยก็พอจะฆ่าไฟร์วอลล์ที่คิดว่าตัวเองฉลาดได้”
Eve เดินเข้ามาแบบเงียบ พร้อมวางแฟ้มที่หนาและเต็มไปด้วยข้อมูลภารกิจ เสียงกระแทกคมชัด “คืนนี้ พวกเราจะล้างระบบและควบคุมมันเอง”
Milo ลากกล่องอุปกรณ์ เสียงโลหะลากคอนกรีตดังโครม “นี่คือระบบกระตุ้นไฟฟ้าด้วยเสียง v0.9 ที่ฉันเพิ่งทำเสร็จ และอยากพามันมาทดสอบ… อ้อ ถ้าคุณชอบบียอนเซ่ ผมมีครบทุกอัลบั้มเลย”
Jade ยิ้ม พลางพูดเหน็บ Milo ขึ้นมาว่า “ถ้าระเบิดขึ้น เราจะโทษใครล่ะ นักเต้นหรือคนเปิดเพลง”
Eve เปิดแฟ้ม รูป Damien Kwon อยู่กลางโต๊ะ เต็มไปด้วยเส้นสายโยงเหตุการณ์ เข้าด้วยกัน โซลวอลล์สตรีท - มอสโก - ลอนดอน
“คุณทุกคนถูกเลือกมาเพราะคุณคือคนที่ระบบควบคุมไม่ได้” เธอนิ่ง “แต่คืนนี้ เราจะควบคุมระบบเอง”
“ทำไมทุกอย่างต้องคืนนี้” Jade บ่นเบา ๆ “พรุ่งนี้ไม่มีใครทำงานเหรอ”
“คืนนี้” Vince พูดย้ำปิดทุกคำถาม
Digital shadows (Seoul)
เครื่องบินลงจอดที่อินชอน เส้นขอบฟ้าโซลปลายแหลมเหมือนตัวอักษรที่ยังเขียนไม่เสร็จ แสงนีออนเป็นภาษาที่ทุกคนอ่านออกแม้ไม่ใช่เจ้าของภาษา ทีมเดินออกจากสนามบินด้วยชุดธรรมดา แต่ความตึงของไหล่บอกว่าไม่มีอะไรธรรมดาในคืนที่กำลังมา
อีฟเช่าห้องเล็ก ๆ ในฮงแด แผนผัง Digital Media City ถูกกางเหมือนบอร์ดสอนศิลปะ ลีโอเอาหูฟังสวม หยิบคีย์บอร์ดขึ้นมาพิมพ์เหมือนเปียโน
“Damien ใช้ที่นี่เป็นศูนย์กลางฟอกเงินผ่านบริษัทเทคโนโลยีบังหน้า”
อีฟชี้ไปที่กล่องเซิร์ฟเวอร์ในแผน “เราเจาะเข้าไป ดึงข้อมูลก่อนที่เขาจะย้ายเงินไปนิวยอร์ก”
“ง่ายเหมือนขโมยลูกอมจากเด็ก”
“เด็กที่มีระบบรักษาความปลอดภัยระดับ NSA และยืนบนรถถัง” ลีโอเงยหน้าพูด
“เราจะไม่ฆ่าใครที่นี่” วินซ์พูด “แต่ถ้าใครขวาง เราจะทำให้พวกเขาหายไปชั่วคราว ตอนนี้ไปพักผ่อนกันก่อน”
“โอเค… งั้นฉันจะทำให้ไฟพักผ่อนด้วย” ไมโลแสยะยิ้ม
กลางคืน Digital Media Cityเงียบเหมือนโรงละครที่ยังไม่เปิดม่าน เจดผลักรถทำความสะอาดเข้าอาคาร เธอใส่หมวกแก๊ปอย่างคนทำงานจริง ดวงตาสแกนทางหนีทีไล่เร็วกว่าเซนเซอร์รักษาความปลอดภัย
Leo นั่งในรถตู้ นิ้วคือทหารเงา Milo คลานใต้พื้น Adrian เดินเข้าไปยิ้มให้หัวหน้ารปภ. Vince เป็นเงาเฝ้าประตูหลัง
Leo กำลังสแกนพอร์ตทั้งหมด พร้อมกับพูดผ่านวิทยุ “มีประตูหลังแอบไว้ คนทำคงจะเชื่อว่าไม่มีใครเห็นมัน แต่ฉันเห็นโว้ย”
Jade ปาดคีย์การ์ดปลอม ไฟเขียวกระพริบหนึ่งครั้ง เธอยักไหล่แบบรูทีนมืออาชีพ
Leo เปิด SSH จัดการแฮ็คการเข้าระบบ “เราจะเป็นเหมือนฝุ่น สัญญาณจะตรวจจับเราไม่ได้”
Milo หนีบเซ็นเซอร์บนสายไฟหลักด้วยคลิปหนีบกระดาษ “เรียบร้อย เสร็จกูแล้ว”
Adrian พาหัวหน้ารปภ.ไปทางเหนือ “หมาของคุณวิ่งชนประตูเสียงดังมากเลย” เขาพูดเหมือนมีสุนัขอยู่ตรงนั้นจริง ๆ
Leo กด Enter เข้าไปที่หน้าต่างระบบ พร้อมกับอ้าปากค้าง เพราะเห็นลายเซ็นดิจิทัล บิตเรียงตัวเป็นเหมือนกับลายมือที่คุ้นเคย หยุดชะงัก ทำอะไรไม่ถูกชั่วคราว
Leo กระซิบผ่านไมค์ “Vince… โค้ดนี้ พี่ชายของนาย….”
ใบหน้า Vince ในเงา เส้นเลือดขมับเต้นช้า ๆ เขาไม่พูดอะไร ได้แต่เงียบและคิดอะไรไม่ออก
เสียงไซเรนดังลั่น อาคารเป็นสีแดงทั้งผืน “ใจเย็น ยังไม่จบ” Leo พูด
Milo กดสวิตช์ ชั้นทั้งชั้นไฟดับ แผงควบคุมร้องเตือนไม่หยุด
Jade ดึงแฟลชไดรฟ์ กัดริมฝีปาก มือไม้สั่น
Leo ลูปกล้อง CCTV เล่นภาพว่างห้าวินาที ยามเดินตรวจไปมา แนบเนียนเหมือนไม่มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้น
Adrian ชี้ป้าย “ปิดซ่อมบำรุง” ที่เขาเพิ่งแปะไว้ ตำรวจพยักหน้า แล้วเดินจากไป
สมาชิกทีมหนีออกทางประตูหลังและเข้าไปในรถตู้และหายไปท่ามกลางสายฝน
ฝนพรำพื้นสะพานลื่นเหมือนกระจกเงา รถตู้ทีมวิ่งฝ่าคืนที่แวววาว ไซเรนตามติดเหมือนสุนัขที่หิวกระหาย Vince ขับ Leo นั่งด้านข้างคนขับ พร้อมกับทำการจำลองตำแหน่งเพื่อหลอกล่อเป้าหมายในแท็บเล็ต
“ฉันจะทำให้ GPS พวกมันเห็นเราอยู่ ‘อีกสะพาน’ ล่ะกัน”
Eve: “ซ้าย 300 เมตร มีทางลงแคบ ใช้หนีได้”
Vince: “รัดเข็มขัดให้แน่น”
Jade จับราวข้างหน้าต่างรถไว้แน่นพร้อมหัวเราะหอบ “ถ้าตาย ช่วยจดว่า ‘ตายในชุดสวย’ ด้วยนะ”
Milo: “ถ้าตาย ขอให้ข่าวพาดหัว ‘วิศวกรอัจฉริยะผู้คิดค้นหม้อหุงข้าวทำลายไฟฟ้า’”
Adrian: “ผมจะจัดนักข่าวให้ แต่ขอไม่ตายก่อน”
รถเลี้ยวเฉียดกำแพง ล้อครูดขอบคอนกรีต เสียงโลหะดังแหลม Leo ส่งไวรัสขนาดจิ๋วเข้าระบบสื่อสารตำรวจ กล้องรถพวกนั้นแสดงสภาพอากาศย้อนหลัง ฝนตกเมื่อสิบนาทีที่แล้วแทนปัจจุบัน
Eve: “ข้างหน้า มีด่านจราจร! Milo ควัน”
Milo โยนระเบิดควัน ม่านสีขาวเทาหนาแน่น ตำรวจชะงักเพราะไม่เห็นทาง Vince หักพวงมาลัยลงทางเล็ก รถตู้ไถลขนานราวสะพาน เสี้ยววินาทีที่ทั้งทีมหยุดหายใจ ก่อนล้อจับพื้น รถพุ่งต่อ ไซเรนหลงทิศห่างออก
Leo (หอบ): “ฉันรักสะพานนี้ มันเหมือนอัลกอริทึมที่ยอมโกงให้เราครั้งเดียว”
Vince : “มันจะไม่โกงครั้งที่สองแน่ๆ ไปกันต่อเถอะ”
ฝนเปลี่ยนเป็นเพียงละออง ทีมหลุดจากการไล่ล่าด้วยรอยสไลด์ยาวบนยาง และหัวใจที่ยังเต้นบนไหล่ทาง Eve เสียบแฟลชไดรฟ์ ข้อมูลชี้ไปวอลล์สตรีท Vince มองแม่น้ำ พร้อมพูดขึ้นมาว่า “นี่คือสงคราม
The concrete jungle heist (New York)
นิวยอร์กคือออเคสตราที่ไม่มีวาทยกร ทุกคนเล่นเพลงตัวเอง ทีมตั้งฐานบรูคลิน ฝุ่นพูดภาษาความลับ Eve ชี้สองจุด UN และวอลล์สตรีท เหมือนเรือคู่พี่น้องที่ต้องจมพร้อมกัน “เราจะแทรกทั้งสอง” เธอว่า
“Jade นักข่าว Leo ระบบเงิน Milo EMP Adrian ซื้อเวลา Vince คุม”
ห้องบอลรูม UN แชนเดอเลียร์ทอแสงเป็นดาว ผนังกระจกสะท้อนชุดทักซิโด้และเดรส Jade ในชุดราตรีดำเดินอย่างคนรู้ว่าทุกสายตาพยายามอ่านเธอ เธอยิ้ม ให้พอใจแต่ไม่ให้ความจริง
Jade (พูดผ่านไมค์): “สิบเมตรจาก Damien กองคุ้มกันแน่นหนาเหมือนภาษีที่ไม่มีคนอยากจ่าย”
Leo (วอลล์สตรีท): “พร้อมเขย่าโลกการเงินกันหรือยัง ต้องการซาวด์แทร็กด้วยไหม”
Milo: “ฉันมีเพลงบียอนเซ่เสมอนะ ถ้านายต้องการ”
Damien บนเวที รอยยิ้มอบอุ่น สายตาที่พราวเสน่ห์แต่แฝงด้วยความเยือกเย็น “คืนนี้ เราเฉลิมฉลองอนาคตที่โปร่งใส”
Jade เดินอ้อมเวที การ์ดสองคนขวาง เธอหยุด แวะถามด้วยเสียงหวาน
Jade: “ขอโทษค่ะ ห้องน้ำที่มีแสงสวยๆอยู่ตรงไนไหน พอดีลิปสติกของฉันต้องการแสงแบบนิวยอร์ก”
Guard 1 (ชี้): “ซ้าย”
Jade: “ขอบคุณค่ะ ถ้าชอบสีนี้ บอกนะ ฉันมีรหัสลด 15%”
เธอผ่านไปแทรกแฟลชไดรฟ์จิ๋วเข้าพอร์ตจอสำรองใต้ผ้าคลุม
Jade (กระซิบผ่านไมค์): “ภาพพร้อม”
Leo: “ฉายในสาม…สอง…หนึ่ง”
จอใหญ่จากโลโก้งานเปลี่ยนเป็นกราฟเงินไหล บัญชีเชื่อมกับบริษัทในเครือข่ายฟอกเงินของ Damien ภาพการค้ามนุษย์ในเงามืด ชื่อ วัน เวลา ปรากฎต่อกันไปเรื่อยๆ ผู้คนห้องส่งเสียงกังวาน ไวโอลินหยุด เสียงคนซุบซิบหายไป กลายเป็นความเงียบหนัก Damien หรี่ตา ยิ้มเล็กลง
Damien (เข้าหา Jade): “คุณเป็นใคร”
Jade (นิ่ง): “คนที่ถามคำถามผิดที่ ในเวลาที่เหมาะสม”
Damien: “ความจริงเป็นสิ่งที่คนจนเรียกร้อง… คนรวยเรียกมันว่าคอนเทนต์”
Jade (โน้มกระซิบ): “คืนนี้คอนเทนต์ของคุณจะไวรัล แต่คงไม่ใช่แบบที่คุณชอบ”
Vince โผล่จากเงาใกล้คาน เสียงต่ำผ่านไมค์ “งานนี้จะมีคนล้มมากกว่าหนึ่ง”
Damien หยุด ยิ้มกลับอย่างคนจัดฉากเก่ง เขาไม่ถอย แต่ไม่รุก เลือดเย็นอย่างผู้บริหารวิกฤต
ด้านนอก วอลล์สตรีท ห้องมืด Leo พิมพ์เหมือนกำลังคีย์เปียโน. Milo วาง EMP ใต้โต๊ะเซิร์ฟเวอร์
Leo: “ใกล้ถึงบัญชีหลัก รอไฟวูบ”
Milo: “สาม สอง หนึ่ง หลับนะที่รัก”
คลิก ไฟดับ เสียงร้อง ระบบสำรองฟื้นเร็วเกินคาด
Milo: “ใครออกแบบ ขอจีบหน่อย”
Adrian (คุยนายหน้าการเงิน): “คุณอยากออกในข่าวฝั่งไหน ฝั่งคนยอมรับว่าทำผิดเพื่อแก้ไข หรือฝั่งคนโกหกต่อจนไม่มีใครเชื่ออีก”
นายหน้าเม้มปาก พยักหน้าเล็ก ๆ
Leo (น้ำเสียงเข้ม): “Vince ลายเซ็นนี้ เหมือนที่โซล พี่คุณ… เขายังอยู่”
Vince (เงียบไปสักครู่) : “ทำงานต่อเถอะ”
ทีมถอย Jade หลบพร้อมหลักฐาน Damien มองตาม รอยยิ้มคนรู้ทัน ข้อมูลชี้ไปแคลิฟอร์เนีย
The desert test (California)
Mojave เผาทุกข้อแก้ตัวให้แห้ง ทีมลงรถ ลมร้อนกราดฝุ่น Milo ชูอุปกรณ์ลูกผสม หม้อหุงข้าว + ลำโพง + แบตเตอรี่รถยนต์
Milo: “ถ้าเวิร์ก บียอนเซ่จะดับไฟในรัศมีสองกิโล”
Jade: “ถ้าไม่เวิร์ก?”
Milo: “เราได้มีคอนเสิร์ตกลางทะเลทรายฟรี”
เสียง Single Ladies ดัง เสาไฟไกลดับเป็นคลื่น
Milo: “บูม! อัจฉริยะ!”
Leo: “อัจฉริยะใช้บียอนเซ่เป็นอาวุธ น่าจดจำ”
เงาเฮลิคอปเตอร์ตัดแดด เสียงใบพัดฉีกอากาศ รถบรรทุกติดปืนกลโผล่ ฝุ่นโหม Vince ส่งสัญญาณบอกทีม “เข้าที่กำบัง!” กระสุนกราดผ่านทราย Jade กลิ้งหลบ
 
Jade: “บอกทีว่าพวกมันไม่ได้มาตามบียอนเซ่!”
Leo เปิดแท็บเล็ต กราฟความถี่ “เข้ารหัสทหาร เดี๋ยวให้เต้นตามเพลง” Adrian ก้าวออกไป กระสุนเฉียด เขาหัวเราะ “โอเค..เขาไม่อยากคุย เข้าใจเลย”สองทหารรับจ้างแย่งกระเป๋า Milo ล้มลง Vince ยิงปืนสั้น เจาะยางรถ ทันใดนั้นเฮลิคอปเตอร์โรยเชือก ตะขอเกี่ยวกระเป๋า ดึงขึ้น Milo ตะโกนร้อง “คืนหม้อหุงข้าวฉันมา!”
ทุกคนไปขึ้นรถ SUV ทีมและขับตามเพื่อเอาคืน Leo แฮ็กโดรน ตก Jade โยนควัน ม่านเปิดทาง Vince หักพวงมาลัย รถไถล กระจกเฉียดแตก ใบหน้าทุกคน หายใจหนัก กูตายก่อนจบภารกิจแน่ Milo ตะโกนแบบเสียสติ
เฮลิคอปเตอร์บินห่างออกไปเรื่อย ๆ ฝุ่นตก เสียงเฮลิคอปเตอร์ค่อย ๆ เงียบหายไป ภายในรถ เงียบจนได้ยินทรายกระทบท้องรถ
Milo (เสียงสั่น): “พวกมันเอาไปแล้ว…บรรลัยจะเกิดก็ทีนี้แหละ…อุปกรณ์ของฉันมันดับไฟได้ทั้งเมือง…”
Eve: “เป้าต่อไป มอสโก”
Vince: “มันจะไม่ทันได้ใช้หรอก เพราะเราจะไปเอาคืน”
The cold betrayal (Russia)
เซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก อากาศเย็นจนคำพูดช้า เตาผิงในอพาร์ตเมนต์ลับกระพริบเหมือนความคิดที่ยังไม่ยอมตาย Eve: “Damien จะเจรจากับมาเฟีย ขายอาวุธและทดสอบเครื่องของ Milo ถ้าเขาคุมไฟในมอสโก เมืองทั้งเมืองจะกลายเป็นสนามทดลอง”
Jade แต่งปีกตาคม ประกาศศึกกับโลก Adrian ปรับเน็คไท ประกาศศึกด้วยรอยยิ้ม Leo และ Milo เตรียมแทรกพลังงาน Vince คุมทางหนี
โกดังท่าเรือ ไฟนีออนกระพริบ โต๊ะไม้ยาว บอดี้การ์ดเล็งปืน
Boss: “คุณเป็นใคร”
Adrian (ยิ้มบาง): “คนให้สิ่งที่ Damien ไม่เคยให้ อิสระ”
Boss: “ข้อเสนอคืออะไร”
Adrian: “ทางเลือก เขาปิดไฟทั้งเมืองด้วยเพลงเดียว พอวันนั้นมาถึง คุณจะไม่มีอำนาจต่อรองใดๆ”
เงียบ ไซเรนดัง กำลัง Damien บุก
Adrian (มุมปาก): “เขาไม่อยากให้คุณฟังข้อเสนอของผมสินะ”
ยิงปะทะ ข้อมูลทีมรั่ว ศัตรูรู้ตำแหน่ง Leo หันมองทุกคน
Leo: “มีคนในเรา ทำงานให้เขา”
Vince เหลือบมอง Jade เสี้ยววินาที แล้วให้สัญญาณถอย ทีมฝ่าหิมะ Milo เกือบคว้ากระเป๋าได้ แต่เชือกดึงขึ้นไปก่อน Jade พรางนำทาง แววตาซ่อนความจริงที่เธอกำลังกัดฟันเผชิญ
บนสะพานแม่น้ำเนวา หิมะตกบนหน้าทุกคน
Eve: “เกมย้ายไปลอนดอน ที่จุดเริ่มต้น”
Vince: “และที่จบ”
The final ledger (London)
หมอกลอนดอนคลุมเทมส์เหมือนผ้าคลุมความลับ ทีมลง Heathrow โค้ทดำทำให้พวกเขาเหมือนเงาที่มีน้ำหนัก ห้องใต้ดิน Eve กางผัง Bank of England
Eve: “คืนนี้ Jade เข้าหา Damien, Leo เจาะระบบเงิน, Milo EMP, Adrian เปิดโปงนักการเมือง, Vince เผชิญหน้า”
Jade: “ถ้าพัง?”
Leo: “เราฉายสารคดี คนดูจะไม่ลืม”
Milo: “ไฟจะหลับครึ่งนาที พอให้ความจริงเข้าห้อง”
ห้องโถง Bank of England แชนเดอเลียร์สะท้อนคนมีอำนาจ Damien ขึ้นเวที ยิ้มแบบผู้นำ สายตาแบบนักล่า
Damien: “อนาคตโปร่งใส จะเริ่มต้นคืนนี้”
Jade ส่งสัญญาณนิ้ว Leo รับ Milo กด EMP ไฟดับพรึ่บ เสียงคนกรีดร้อง ไฟฉุกเฉินสว่างเบา จอใหญ่แสดงบัญชีโสโครกของเครือข่าย ชื่อ เวลา ภาพการค้ามนุษย์ สายสัมพันธ์กับ MI6
Adrian คุมนักการเมือง “คุณจะดูเป็นผู้นำถ้าคุณเลือกความจริงตอนนี้”
Jade สลับเอกสารในกระเป๋า Damien เธอสะดุดรูปหนึ่ง พี่ชายของ Vince ยืนกับ Damien ยิ้มที่เธอไม่อยากเห็น มือเธอสั่นเสี้ยววินาที
Vince ออกจากเงามืด ยืนตรง ไม่ห่าง ไม่ใกล้ พอดีที่ความกลัวได้ยิน
Vince (เสียงต่ำ ชัด): “นายสร้างอาณาจักรจากเลือดและความกลัว คืนนี้ โลกจะเห็นความจริง”
Damien (ยิ้มเย็น): “โลกไม่ต้องการความจริง มันต้องการเรื่องเล่าที่สวยงาม และฉันคือคนเขียน”
Leo (ผ่านระบบเสียง): “คืนนี้ ฉันเป็นบรรณาธิการ”
ภาพหลักฐานพุ่งขึ้น เสียงคนคราง กล้องยก ตำรวจสากลทะลักเข้าห้อง คำสั่งทางวิทยุสับเสียงกับรองเท้าหนัง
Damien ก้าวลงเวทีมายืนตรงหน้า Vince สองรอยยิ้ม สองสงคราม
Damien : “นายหายไปนาน ฉันคิดว่านายเลือกอยู่ในเงาไปตลอด”
Vince: “เงาไม่ได้หาย มันรอเวลา”
Damien (ชำเลืองภาพบนจอ): “ภาพสวย แต่เรื่องเล่าจริง ๆ อยู่ในเล่มที่คุณไม่มีวันเปิด”
Vince: “ฉันมีกุญแจ ชื่อมันคือ ‘ทีม’”
Jade ก้าวเข้ามาข้าง Vince ชูรหัสส่วนตัวของ Damien ให้ Leo เสียงเธอสั่น แต่ชัด
Jade: “ฉันเลือกความจริง”
Leo กดคีย์ ระบบส่วนตัวของ Damien เปิด โหนดซ้อนโหนด เงินไหลย้อน คำสั่งถูกยกเลิก ข้อตกลงแตกละเอียด
ตำรวจตรึง Damien เขายกมือ ยิ้มเล็ก เหมือนรู้ว่าคำพูดสุดท้ายยังมีราคา
Damien: “คุณคิดว่าคุณชนะแต่นี่คือโลกมันจะเล่าเรื่องใหม่เสมอ”
Vince (นิ่ง): “คืนนี้ เล่มนี้ปิด”
Damien มอง Vince เงียบไปหนึ่งจังหวะ ยิ้มจาง “งั้นให้โลกอ่าน”
เขาถูกพาออก ไม่มีรอยยิ้มคงอยู่ มีแต่กล้องที่บันทึกชั่วคราวและหลักฐานที่คงทนไฟกลับสว่างห้องโถงไม่เหมือนเดิม มันเป็นที่เกิดเหตุของความจริง Vince หันหา Jade เธอหลบตา น้ำเสียงชัด
Jade: “ฉันจะชดใช้”
Eve พยักหน้า “เริ่มคืนนี้ และจบคืนนี้”
ตำรวจนานาชาติประกาศจับ คำรับสารภาพจากนายหน้าการเงินและนักการเมืองถูกบันทึกพร้อมกัน เครือข่ายถูกตัดสายอย่างเป็นทางการ ไม่มี “ภาคต่อ” ในเอกสารที่ถูกลงนาม ทุกข้อตกลงถูกยกเลิก ความเสียหายถูกชดเชย บัญชีถูกคืนให้รัฐและเหยื่อ โลกเงียบลงหนึ่งเสี้ยววินาที ก่อนเสียงปรบมือดังขึ้น ไม่ใช่ปรบมือให้ฮีโร่ แต่ให้ความจริงที่จบอย่างถูกต้อง
Dawn over Westminster
เช้าลอนดอน เทมส์สีเทาอ่อน ทีมยืนบนสะพานเวสต์มินสเตอร์ ลมหายใจไหลเป็นไอจาง ๆ Eve โยนแฟ้มคดีเก่าเข้ากองไฟเล็ก ๆ กระดาษไหม้ช้า ๆ “มันไม่หายมันแค่กลายเป็นบทเรียน”
Milo ชูกล่องอุปกรณ์ใหม่ สติ๊กเกอร์ “หม้อหุงข้าวพีระมิด Mk II” เขาหัวเราะ “คราวนี้ ถ้าใครขโมย มันจะส่งข้อความ ‘คืนฉันมา’ ทุกห้าวินาที ไม่มีอีโมติคอนนะ ฉันจริงจังขึ้นแล้ว”
Leo มองขอบฟ้า ชื่อพี่ชายของ Vince จางลงในความคิด เขาพูดเบา “ถ้าวันหนึ่งเขาต้องการความจริงมันอยู่ที่นี่”
Adrian สูบบุหรี่ ข่าวในมือถือขึ้นพาดหัว “การกุศลกลายเป็นฉากเปิดโปง เครือข่ายถูกยุติ” เขาหัวเราะเบา “โลกตลก แต่คืนนี้มันเลือกข้างถูก”
Jade ยืนข้าง Eve ถอดหน้ากากที่ไม่มีใครเห็น ดวงตาเปลือย “ฉันจะซ่อมสิ่งที่ฉันทำพัง จนกว่าจะซ่อมเสร็จ”
Vince วางมือบนราวสะพาน “Ledger นี้ปิดแล้ว”
ทีมเงียบ ไม่ใช่เพราะหมดคำพูด เพราะคำพูดทุกคำได้ทำหน้าที่แล้ว
THE GHOST SYNDICATE
โฆษณา