จะลำบากไปใย ในเมื่อวันนี้คือวันสุดท้ายของชีวิต
แล้วจะบันทึกไว้ให้ใครอ่านไปทำไมกัน ในเมื่อการรับรู้มันหยุดทำงาน ทุกอย่างมันจบ ณ จุดสุดท้ายของภาวะเดิมไปแล้ว
และก็ไปเริ่มต้นสู่ภาวะใหม่ที่ไม่มีใครเดาได้ว่าเป็นแบบไหน
เน่าเปื่อย ผุพัง หรือถูกเผาเป็นเถ้าถ่าน ภาวะที่เคยรับรู้ก็แปรเปลี่ยนไปตามสภาพที่จะก่อขึ้นใหม่อีกรอบตามอย่างที่มันเป็น มันคือความแน่นอนที่เป็นฐานไว้รองรับความไม่แน่นอน
ไม่มีเรา ไม่มีเขา ไม่มีใคร และไม่มีอะไร
ตัวตนที่ก่อขึ้นจากภาวะที่รับรู้ได้ ทำให้เข้าใจไปกันเองว่า นี่คือตัวตน ทึกทักกันไปเรื่อย จนก่อเกิดการมีอะไร มีใคร มีเขา และมีเรา และยึดมั่นอยู่อย่างนั้น จนวันที่ถูกกระชากความมีตัวตนออกจากภาวะที่สามารถรับรู้แยกออกจากกัน
รูปที่ก่อตัวขึ้นที่เป็นสารตั้งต้นแห่งการรับรู้ในภาวะก็แตกสลาย และกลับกลายเป๋นอะไรสักอย่างที่อะไร ใคร เขา และเราพยายามจะหาคำอธิบายสิ่งเหล่านั้น
จนคิดไปว่า มันคือความจริงในภาวะที่เป็นอยู่ในขณะนั้น
หาใช่ความจริงที่แท้จริงไม่
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
