ความสงบที่แลกมาด้วยความเงียบ ไม่ใช่ความสงบที่แท้จริง
คำถามนี้หมายความว่า “คุณอยากเป็นคนถูกเสมอมากแค่ไหน?” โดยผู้ถาม
มีความรู้สึกว่า “ไม่อยากเลย ยอมให้อีกฝ่ายถูก เพื่อรักษาบรรยากาศ”ดีกว่า ความสำคัญไม่ได้อยู่ที่เป็น *คนถูก*
ความคิดนี้อ่อนโยน น่ารัก และมีน้ำใจ
มีมารยาท ซึ่งแน่ละก็จะมีคนคิดตรงกันข้ามคือ ยอมไม่ไดแม้เซ็นต์เดียว ก็คิดว่าความคิดนี้ก็เกินไป
แต่ถ้าการยอมผิดซะเองมันเกิดขึ้น “เป็นประจำ” — ความสมดุลในบ้านจะเริ่มหายไปอย่างเงียบ ๆเช่นเดียวกัน
เมื่อมีคนหนึ่ง “ต้องถูกเสมอ”
และอีกคน “ต้องยอมเสมอ”
บ้านหลังนั้นจะเริ่มแบ่งออกเป็นสองขั้วอย่างไม่รู้ตัว —
ฝ่ายหนึ่งคือ Narcissist
อีกฝ่ายคือ People Pleaser
ฝ่ายแรก…
คือคนที่ไม่ยอมผิด ไม่รับฟัง และมักใช้อำนาจบงการ
เขาไม่ได้ต้องการความสงบ แต่ต้องการ “การยอมจำนน”
และเมื่อไม่มีใครคัดค้าน เขาจะยิ่งคิดว่าตนถูกเสมอ
ฝ่ายหลัง…
คือคนที่กลัวความขัดแย้ง
ไม่กล้าโต้แย้ง ไม่กล้าแสดงตัวตน
เก็บทุกอย่างไว้ในใจจนความเครียดกลายเป็นกำแพงเงียบ
และวันหนึ่ง เขาจะเริ่มหายไปจากความสัมพันธ์ ทั้งที่ยังอยู่ในบ้านเดียวกัน
ดังนั้น “การรักษาบรรยากาศในบ้าน” ไม่ได้หมายถึง “การยอมทุกเรื่อง”
แต่คือการ เลือกเวลาที่เหมาะสมจะพูด และกล้าที่จะพูดอย่างอ่อนโยนแต่ชัดเจน
เพราะความสงบที่แท้จริง
ไม่ใช่ความเงียบที่กลบความจริง
แต่คือการที่ทุกคนในบ้าน “พูดได้ ฟังได้ และขอโทษได้”
“ความเงียบมีสองแบบ —
แบบหนึ่งเกิดจากความเข้าใจ
อีกแบบเกิดจากการไม่กล้าพูด.
บ้านจะเบา...ก็ต่อเมื่อทุกเสียงได้มีที่ยืน.”
ดังนั้น ขอสุปตอบคำถามว่า
“อย่ายอมจนเสียตัวตน และอย่าถูกจนไม่มีใครกล้าอยู่ใกล้”
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
