บางคนเกิดมาในบ้านที่คำว่ารักไม่เคยอ่อนโยน พ่อเมาเหล้าทุกคืน เสียงขวดกระทบโต๊ะกับเสียงด่าทอคือเพลงกล่อมก่อนนอนของลูกในบ้านนั้น แม่ทำได้เพียงเงียบหรือร้องไห้เบาๆ บางคืนก็มีเสียงทะเลาะกันจนทุกคนต้องหลบไปอยู่ในมุมมืด เขาเติบโตขึ้นมาท่ามกลางคำพูดที่ทำให้เจ็บ คำสาปแช่งที่ฝังลึกจนกลายเป็นเงาในใจ
ตลอดชีวิต เขาไม่เคยรู้จักคำว่าความอบอุ่นของคำว่าครอบครัวเลย
แต่ถึงอย่างนั้น...ในวันที่พ่อจากไป เขากลับร้องไห้เหมือนหัวใจจะขาด เขาไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ทำไมถึงยังเสียใจ ทั้งที่ชีวิตที่ผ่านมาแทบไม่มีวันดีๆ ร่วมกันเลย
เมื่อเขาโตขึ้น เขาเริ่มเห็นว่า ในความรุนแรงนั้นก็มีบางอย่างที่ซ่อนอยู่ ความเหน็ดเหนื่อยของคนเป็นพ่อที่ใช้เหล้าเป็นที่หลบซ่อน ความจนที่กัดกินศักดิ์ศรี ความเจ็บปวดที่ไม่มีใครเคยเยียวยา เขาเริ่มเข้าใจว่าบางทีพ่อก็เป็นเหยื่อของชีวิตเหมือนกัน
เขาไม่สามารถย้อนกลับไปแก้ไขอะไรได้ ไม่อาจเปลี่ยนให้พ่อพูดจาดีขึ้น หรือทำให้ความรุนแรงหายไป แต่เขาทำได้อย่างหนึ่ง คือ “ยอมรับ” ว่านั่นคือสิ่งที่มันเป็น
บางครอบครัวอยู่กับการตบตี ด่าทอ หรือความเงียบงันที่เจ็บยิ่งกว่าเสียงด่า แต่เมื่อเวลาผ่านไป ความทรงจำที่เคยคิดว่าอยากลืมที่สุด กลับกลายเป็นสิ่งที่ทำให้ร้องไห้ที่สุดเมื่อคิดถึง เพราะในความเลวร้ายเหล่านั้น ก็มีเศษเสี้ยวของความผูกพัน ที่เราไม่อาจปฏิเสธได้
เขาบอกผมว่า ทุกครั้งที่คิดถึงพ่อ เขาไม่รู้จะรู้สึกยังไงดี รักก็ใช่ เจ็บก็ใช่ เกลียดก็ใช่ แต่ทั้งหมดนั้นก็คือ “ชีวิต” ที่เขาได้ผ่านมา เขาไม่ได้มีภาพดีๆ ให้ระลึกถึงเลย แต่กลับรู้ว่าถ้าไม่มีพ่อคนนั้น ไม่มีแม่คนนั้น ไม่มีบ้านหลังนั้น เขาก็คงไม่ยืนอยู่ตรงนี้ในวันนี้
ชีวิตของคนเรามันซับซ้อน ไม่มีใครมีแต่ความสุข และไม่มีใครที่ไม่เคยร้องไห้จากความผูกพันที่บาดลึก
แม้จะไม่มีความทรงจำที่งดงาม แม้จะเต็มไปด้วยความขมขื่น
แต่สุดท้ายแล้ว ความรักก็ยังอยู่
ไม่ใช่เพราะอีกฝ่ายสมบูรณ์แบบ
แต่เพราะเรายังมีหัวใจของมนุษย์
ที่รู้จัก “ผูกพัน” และ “ให้อภัย”
ในวันที่คนเหล่านั้นจากไป
เราอาจไม่ได้ร้องไห้เพราะคิดถึงความดีของเขา
แต่อาจร้องไห้เพราะรู้ว่า ถึงแม้จะผ่านความเจ็บปวดแค่ไหน เราก็ยังรักอยู่ดี
และถึงเวลาที่จะปล่อยพวกเขาไป ไม่ใช่เพราะลืม
แต่เพราะเราอยากให้ทั้งเขาและเราหลุดพ้นจากความทุกข์นั้นเสียที
เพราะสุดท้ายแล้ว ชีวิตคนเรามีหลากหลาย
บางคนได้อยู่กับความรัก
บางคนได้อยู่กับความเจ็บปวด
แต่ทุกคนล้วนต้อง “จาก” ทั้งสิ้น
และการจากที่แท้จริง อาจไม่ใช่ความตาย
แต่อาจคือวันที่เรายอมรับความจริง ว่ามันผ่านไปแล้ว และเรายังอยู่ต่อได้อย่างสงบ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
