ข้าวเกรียบว่าว... กลิ่นหอมบาง ๆ จากเตาถ่าน 🍀
ช่วงบ่ายวันหนึ่ง...
ฉันเดินผ่านตลาดเก่าในชุมชน
กลิ่นหอมอุ่น ๆ ลอยมาตามลม
คุณลุงคนหนึ่งนั่งย่างข้าวเกรียบว่าวอยู่หน้าร้าน
ข้างตัวมีเตาถ่านแดง ๆ และตะกร้าที่ใส่ข้าวเกรียบแผ่นกลมบางเป็นตั้ง ๆ
ข้าวเกรียบว่าว หอม ๆ
ข้าวเกรียบว่าว...
เป็นขนมไทยพื้นบ้านที่มีมาตั้งแต่สมัยโบราณ
โดยเฉพาะในภาคกลาง — เดิมทีทำขึ้นหลังฤดูเกี่ยวข้าว เมื่อมีข้าวใหม่และข้าวเหนียวเหลือจากการทำนา
ชาวบ้านจะนำมานึ่ง โขลกจนเหนียว เติมน้ำตาล มะพร้าว หรือกล้วยสุก แล้วปั้นเป็นก้อนแผ่เป็นแผ่นกลม
.
นำไปตากแดดจนแห้ง ก่อนจะย่างบนเตาถ่านจนพองตัว กลายเป็นขนมบางกรอบที่มีกลิ่นหอมควันไฟเฉพาะตัว
.
ว่ากันว่า... ชื่อ “ข้าวเกรียบว่าว”
มาจากเสียง “ว่าว ๆ” ที่เกิดขึ้นตอนย่างบนไฟ
เพราะลมร้อนพัดให้แผ่นข้าวเกรียบสั่นพลิ้วเหมือนปีกว่าวในฤดูหนาว
.
ฉันยืนดูคุณลุงพลิกข้าวเกรียบไปมาอย่างชำนาญ...
มือข้างหนึ่งถือคีมเหล็ก อีกข้างโบกพัดเบา ๆ
กลิ่นข้าวไหม้บาง ๆ คลุ้งจนอดยิ้มไม่ได้
ฉันอุดหนุนลุงหนึ่งแผ่น — ร้อน ๆ จากเตา
กรอบนอก เหนียวนิด ๆ ตรงกลาง หวานน้อย ละมุนลิ้น
.
รสชาติแบบนี้...
หาไม่ได้ง่าย ๆ อีกแล้วในยุคที่ทุกอย่างรีบเร่ง
แต่ “กลิ่นควันไฟ” จากข้าวเกรียบว่าวแผ่นนั้น
ยังอบอวลอยู่ในใจฉัน จนถึงตอนนี้
ข้าวเกรียบว่าว กรอบ ๆ หอม ๆ
บางที... ความสุขก็อยู่ใกล้ ๆ ตัวเรา
อาจอยู่ในขนมแผ่นบาง ๆ ที่ย่างด้วยมือ
และช่วงเวลาที่เราค่อย ๆ รอจะได้ลิ้มรส... ด้วยความอดทน
.
📌เหมือนชีวิตของคนรุ่นก่อน...
เรียบง่าย ไม่เร่งรีบ แต่เต็มไปด้วย “รสชาติของความสุข” ที่ยังหอมอยู่ในความทรงจำ ⭐
.
--ราตรีไม่เคยลืม
Again Girl🌿
#AgainAndChic #ReStyleYourStory
#สะดุดคิดสะกิดใจ #ข้าวเกรียบว่าว
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
