30 ปี
"ปีนี้เป็นปีที่แย่ที่สุดในชีวิตเลย" จนถึงตอนนี้ยังไม่หมดปี เราเจอหลายๆเรื่องที่ไม่ค่อยเป็นใจ แต่ที่หนักที่สุด และกระทบทั้งร่างกาย และจิตใจ คือเราประสบอุบัติเหตุตอนเล่นฟุตบอลเมื่อกลางปี เอ็นไขว้หน้า และหมอนรองกระดูกที่หัวเข่าฉีกขาด!
ตอนเกิดเหตุยังไม่คิดว่าจะเป็นหนักขนาดนี้ พอพัก 2-3 สัปดาห์หายเจ็บ เราก็กลับไปเล่นอีก ทำให้เจ็บซ้ำ เรารู้ตอนนั้นทันทีว่านี่ไม่ใช่เรื่องปกติ สุดท้ายก็เข้าสู่กระบวนการหาหมอ MRI และก็รู้ผลว่าต้องผ่าตัด
มันมีความกังวลหลายๆอย่าง ทั้งเรื่องค่าใช้จ่ายที่สูง ความกลัว ระยะเวลาที่ต้องฟื้นฟู กิจกรรมต่างๆที่อาจกระทบ ทั้งเรื่องงาน และเรื่องต่างๆในชีวิต ยังไงก็ตาม เราตัดสินใจผ่าตัดเมื่อวันที่ 16 ตุลาคมที่ผ่านมา ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี
สิ่งที่หนักกว่าการผ่าตัดมาก คือการฟื้นฟูร่างกายหลังผ่าตัด เราต้องใส่ที่ล็อคเข่า 2 อาทิตย์ งอได้แค่ 30 องศา และแน่นอนยังไม่สามารถลงน้ำหนักได้ ต้องใช้ไม้ช่วยในการเดิน เป็นช่วงเวลาที่ทรมานมาก ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองในหลายๆเรื่องได้ มีอาการปวดเข่าอยู่ รำคาญตัวล็อคมาก เพราะมันรัด และบางทีก็ร้อน คันข้างใน
ตอนนี้ผ่านมา 3 อาทิตย์หลังผ่าตัด เราแทบไม่มีอาการปวด ได้ถอดที่ล็อคเข่า งอเข่าได้ 90 องศา ฝึกลงน้ำหนักประมาณ 25% โดยรวมถือว่าดีขึ้นมาก ต้องกายภาพสม่ำเสมอทุกวัน หวังว่าสัปดาห์หน้าจะสามารถกลับมาเดินได้ปกตินะ
ในช่วงเวลาแบบนี้ ทำให้เราได้คิดอะไรหลายๆอย่างเลย
"มีใครที่เป็นห่วง และอยู่ข้างเราเสมอจริงๆบ้าง?"
"ถ้าเราเป็นแบบนี้ตลอด จะมีใครดูแลเราไหม?"
"ถ้าเราไม่มีประโยชน์อะไร จะมีใครสนใจเราไหม?
มันคงไม่มีคำตอบที่แน่ชัด เราควรรัก และดูแลตัวเองให้มากๆ นี่คงเป็นบทเรียนชิ้นใหญ่สำหรับปีนี้
เราใส่ใจเรื่องสุขภาพมากขึ้น โดยเฉพาะอาหารการกิน
เราเริ่มลงทุนเพื่ออนาคต
เราคิดที่จะมองหาโอกาส เพื่อเพิ่มทางเลือกให้ตัวเอง
เราจะพัฒนาตัวเอง เพื่อให้เป็นคนที่มีคุณค่า
รอยแผลนี้จะช่วยย้ำเตือนให้เราไม่ลืมช่วงเวลานี้ จะทำให้เรามีสติมากขึ้น และเดินหน้าต่อไป
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
