คำว่า หยุด มันราคาแพงมากเลยนะหนู
ทุกวันนี้ลุงไม่ได้ทำงานประจำแล้ว แต่เงินเก็บที่มีลุงแทบไม่กล้าเอาออกมาใช้ เพราะทุกครั้งที่ใช้ มันก็รู้สึกเหมือนเอาอนาคตไปแลกกับความสบายใจชั่วคราว ลุงอายุขนาดนี้แล้ว แต่ก็ยังต้องช่วยเมียขายน้ำเต้าหู้ตอนเย็นทุกวัน เหนื่อยก็ต้องทำ ขี้เกียจก็ต้องลุก เพราะไม่ทำก็ไม่มีเงิน
ลูกสาวลุงแต่งงานมีครอบครัวแล้ว เขาก็มีภาระของเขา ลุงไม่อยากรบกวน ไม่อยากขอ ไม่อยากให้ลูกต้องเหนื่อยเพราะพ่อแม่อีกต่อไป ลุงเห็นสามีเขาตื่นเช้าไปทำงาน กลับมาค่ำ เหนื่อยแทบไม่ต่างจากที่ลุงเคยผ่านมา มันเลยยิ่งรู้สึกว่า สงสารมากกว่าภูมิใจ
บางคนเห็นลุงวิ่งออกกำลังกายทุกเช้า ก็บอกว่าชีวิตลุงคงสบาย มีเวลา มีสุขภาพ มีอิสระ แต่จริงๆแล้วทุกเช้าที่ลุงวิ่ง มันคือการวิ่งหนีความกลัว กลัววันหนึ่งจะไม่มีแรงทำ กลัววันหนึ่งจะไม่มีเงินใช้ กลัววันหนึ่งจะกลายเป็นภาระให้ใครสักคน
อยากพักผ่อนนั่งเล่นกีต้าร์เหมือนตอนหนุ่มๆก็ไม่มีเวลาเลย บางวันที่เห็นลุงเข้าฟิตเนส ไม่ใช่เพราะมีเงินเหลือนะ แต่พยายามทำสุขภาพให้ดี จะได้ไม่เป็นภาระของลูก
ชีวิตลุงไม่เคยมีความมั่นคงเลยนะหนู มันเหมือนยืนอยู่บนพื้นทรายที่พร้อมจะยุบลงทุกเมื่อ ถึงจะพยายามยิ้ม พยายามพูดเล่นกับคนอื่น ลุงก็รู้ดีว่าข้างในมันมีแต่ความกังวลที่กดทับอยู่เงียบๆ
บรรดาแม่หม้ายสาวๆแถวตลาด ก็มักจะแซวเล่นว่า ถ้าได้สามีบำรุงเมียแบบลุงก็คงจะดี ลุงก็หัวเราะตอบไปเล่นๆ หยอดกันไปขำๆ แต่ในใจกลับคิดว่า ถ้าใครได้มาจริงๆคงลำบากมาก เพราะชีวิตลุงไม่มีอะไรเหลือให้บำรุงใครเลย มีแต่ความกลัว ความกังวล และความพยายามที่จะไม่ล้มในแต่ละวัน
คำว่าหยุดมันยากจริงๆ หนู มันมีราคาที่สูงเกินไปสำหรับคนธรรมดา เพราะทุกวันของคนอย่างลุง การจะหยุด หมายถึงการไม่มีรายได้ การไม่มีข้าวกิน การปล่อยให้ทุกอย่างค่อยๆพังลงต่อหน้าต่อตา
บางคนพูดถึงคำว่าพอเพียง เหมือนเป็นคาถาศักดิ์สิทธิ์ของชีวิตที่สงบ แต่ลุงอยากบอกว่า คำว่าพอเพียงมันพูดง่ายแต่ทำยาก และที่ยากกว่านั้นคือคนที่พูดส่วนใหญ่... ไม่เคยต้องลำบากจริงๆ
เขามีบ้าน มีที่ มีเงิน มีระบบรองรับ จะพอหรือไม่พอมันก็ไม่กระทบกับปากท้อง แต่คนอย่างลุงที่ต้องจ่ายค่าไฟทุกเดือน จ่ายค่าเช่าที่แผงขายน้ำเต้าหู้ทุกวัน จะให้มานั่งพูดว่าพอเพียง มันพูดไม่ออกหรอกหนู เพราะถ้า “พอ” วันเดียว มันก็หมายถึง “ขาด” วันต่อมา
คำว่าพอเพียงมันสวยบนป้าย มันดีในหนังสือ แต่มันอยู่ไม่ได้ในชีวิตจริงของคนที่ยังต้องเดินตลาดทุกเช้าเพื่อขายของเล็กๆ น้อยๆ แลกเงินมาใช้หนี้
คนที่พอเพียงได้จริงมีน้อย เพราะมันต้องมีมากพอเสียก่อน ถึงจะกล้าพอได้จริง
ส่วนคนอย่างลุง... ก็แค่พยายามพอให้อยู่รอดในแต่ละวัน ไม่ให้หนี้เพิ่ม ไม่ให้ใจพัง เท่านั้นก็ถือว่ารวยที่สุดแล้วในโลกแบบนี้หนู...
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
