“ในความพอดี มีความงาม
ในความพอ มีอิสรภาพ.”
_ Holding a cup and overfilling it
Cannot be as good as stopping short.
_Pounding a blade and sharpening it
Cannot be kept for long.
_Gold and jade fill up the room
No one is able to protect them.
_Wealth and position bring arrogance
And leave disasters upon oneself.
_When achievement is completed, fame is at —
Withdraw oneself.
_This is the Tao of Heaven
_ถือถ้วยไว้แล้วเทน้ำจนล้น
ย่อมไม่ดีเท่าการหยุดก่อนเต็ม
_ลับคมดาบจนเกินไป
ย่อมไม่อาจคงความคมไว้นาน
_ทองและหยกเต็มห้อง
ย่อมไม่มีใครคุ้มครองได้ตลอดไป
_ยศและทรัพย์มากเกิน
มักนำความเย่อหยิ่ง และภัยจะตามมาเอง
_เมื่อสิ่งที่ทำสำเร็จสมบูรณ์
เมื่อชื่อเสียงถึงที่สุด
จงถอยออกมา —
นี่แหละคือ “วิถีแห่งฟ้า”
(วิถีแห่งเต๋า บทที่ 9)
เมื่อสิ่งที่เราทำเริ่มกลืนกินใจเราเอง
เมื่อความพอดีถูกแทนที่ด้วยความต้องการ
ถือถ้วยไว้แล้วเทน้ำจนล้น
ไม่ดีเท่าการหยุดก่อนเต็ม
ลับคมดาบจนเกิน
คมจะทื่อเองในไม่ช้า
เมื่อสิ่งใดถึงที่สุด — จงถอย
เมื่อชื่อเสียงล้น — จงวาง
เมื่อเต็มแล้ว...จงวาง
เมื่อถึงแล้ว...จงถอย
ผู้ที่รู้จักหยุด — เดินร่วมทางกับฟ้าได้.
เต๋าบทนี้ไม่ได้แค่ตอบคำถามว่า “เมื่อไหร่ควรหยุด”
แต่มันคือการเตือนให้มนุษย์ หยุดก่อนที่ชีวิตจะหยุดเราเอง
การหยุดไม่ใช่ความพ่ายแพ้
แต่คือ การให้ฟ้าได้กลับมาทำงานแทนเรา
“รู้จักหยุด ก่อนที่สิ่งงามจะล้น.”
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
