10 พ.ย. เวลา 10:27 • นิยาย เรื่องสั้น

“พักใจไว้ตรงนี้…ข้างสายลมและแสงเย็น”

บางครั้งเรามัวแต่วิ่งตามสิ่งที่ยังมาไม่ถึง
จนลืมหยุดมองสิ่งสวยงามที่อยู่ตรงหน้า
เหมือนสายน้ำที่ไหลเอื่อยผ่านสวนเขียว สะท้อนเงาท้องฟ้ายามเย็น
มันไม่ได้เร่งรีบไปไหน แต่ก็ถึงที่หมายของมันเสมอ
ชีวิตเราก็เช่นกัน
ไม่จำเป็นต้องเร่ง ไม่ต้องเปรียบเทียบ
เพียงแค่ค่อย ๆ เดินในจังหวะของเราเอง
พักเหนื่อยได้ ถ้าล้า
นั่งมองฟ้า สูดลมหายใจลึก ๆ แล้วบอกตัวเองว่า
“ตอนนี้…ฉันยังอยู่ ฉันยังมีค่า และฉันกำลังทำดีที่สุดแล้ว”
บางที ความสงบใจอาจไม่ได้มาจากการได้สิ่งใหม่
แต่อาจมาจากการ “หยุด” เพื่อรับรู้ว่า สิ่งที่มีอยู่…ก็ดีพอแล้ว
โฆษณา