สำหรับผม…. “การปฏิบัติธรรม” ไม่ได้หมายถึงแค่การนั่งสมาธิหรือถือศีลเท่านั้น แต่หมายถึง “การใช้ชีวิตอย่างรู้ตัว ด้วยความเข้าใจในความจริงของธรรมชาติ”
ปฏิบัติธรรม = ปฏิบัติ “ตามธรรม”
คำว่า “ธรรม” ในภาษาพุทธ หมายถึง “ความจริงของสิ่งทั้งหลาย” ดังนั้น “ปฏิบัติธรรม” จึงแปลตรงตัวได้ว่า “การดำเนินชีวิตให้สอดคล้องกับความจริงของธรรมชาติ”
ไม่ว่าความจริงนั้นจะเป็น….
🌿 ความไม่เที่ยง (อนิจจัง)
🌿 ความเป็นทุกข์เมื่อยึดติด (ทุกขัง)
🌿 ความไม่ใช่ตัวตน (อนัตตา)
รูปแบบของการปฏิบัติธรรมจึงหลากหลาย
🌿 บางคนปฏิบัติด้วยการ นั่งสมาธิ เจริญสติ
🌿 บางคนปฏิบัติด้วยการ ทำงานอย่างมีสติ ไม่โลภ ไม่เบียดเบียนใคร
🌿 บางคนปฏิบัติด้วยการ ให้อภัย ยอมวางสิ่งที่ทำให้ใจขุ่นมัว
แม้แต่การล้างจาน ถ้าใจอยู่กับการล้าง เห็นน้ำไหล ฟองสบู่สะท้อนแสง เห็นความไม่เที่ยงของคราบที่มาแล้วก็ไป…. นั่นก็เป็น “การปฏิบัติธรรม” เช่นกัน
แก่นแท้ของการปฏิบัติธรรม….. คือ “การฝึกใจให้รู้เท่าทันตัวเอง”
รู้ว่าอะไรเกิดขึ้นในใจ
ไม่ว่าความสุข ความทุกข์ ความโกรธ ความกลัว
แล้วค่อย ๆ เห็นว่าทุกสิ่งก็แค่ “เกิดขึ้น - ตั้งอยู่ - ดับไป”
เมื่อเห็นเช่นนี้บ่อย ๆ ใจจะเริ่มคลายจากการยึดถือ
และค่อย ๆ เข้าสู่ความสงบเย็นอย่างเป็นธรรมชาติ
ผมอยากสรุปสั้น ๆ ว่า….
การปฏิบัติธรรม คือ “การใช้ชีวิตให้มีสติ เห็นความจริง และไม่สร้างทุกข์เพิ่มให้ตัวเองและผู้อื่น” ครับ 😊😊
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
