เอาจริงๆนะ อยากระบายมานานมากๆเราเลยจะใช้ที่นี่เป็นสื่อกลางในการระบายความรู้สึกของเราในทุกๆวัน
เข้าเรื่อง:
เรายังอยู่ม.ปลายแล้วคอยดูแลตาที่เป็นเบาหวานแห้งเราก็พยายามดูแลท่านนะแต่ท่านคือแบบ ไม่ควบคุมอารมณ์ตัวเองเลยจนมี จุดหนึ่งที่ทำให้เรารู้ว่าเราเป็นผู้ใหญ่ขึ้นแล้ว
เหตุการณ์นั้นคือ เราคิดอะไรไม่รู้แหละเลยเอานํ้ายาทาเล็บใสมาทานิ้วคือเราเอามาเคลือบงานปั้นแหละแต่ด้วยความที่กลิ่นมันแรง ตาเดินเข้ามาในห้องบอกว่า
“ทำไม มึงทำอะไรห๊ะมึงรู้ไหมว่ามันเป็นสารเสพติด
เราก็ตอบไปว่า“หนูไม่รู้ ตาใจเย็นๆก่อนนะ”
“แล้วมึงจะให้กูใจเย็นทำไม มึงนี่นะนิสัยสันดารเหมือนแม่มึงเลย”
“ที่มึงถือเนี่ยมึงรู้ไหมว่าหายใจอะไรเข้าไป
ไอ้เราก็ตอบไปว่า “ออกซิเจน”
จังหวะนั้นแหละเราโดนตาตบหน้าเลย ตอนนั้นทำให้เรารู้ว่าเราเป็นผู้ใหญ่ขึ้นแล้วในวัยม.4
สรุปแล้วตาก็โยนนํ้ายาทาเล็บเราทิ้งลงนํ้าไป สำหรับเราเราคิดว่าเราผิดที่ทาเล็บแต่ทำไมต้องใช้ความรุนแรงแบบนี้ พอเราบอกยาย ยายก็ไม่สนใจทำเป็นแบบ
“ก็ไม่ใช่เรื่องของฉันนิ”
จบ…
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
