19 พ.ย. เวลา 09:47 • ปรัชญา

คนเรา...

เรียนรู้ธรรมะทั้งหลาย เรียนรู้กฎสัจธรรมต่างๆ
ก็เพียงเพื่อรื้อฟื้น คืนค่าธรรมชาติเดิมแท้แห่งตน
อิงอาศัยเหตุปัจจัยต่างๆเพื่อสร้างสิ่งกระทบความรู้สึก
เพื่อให้ตนเองมองเห็นตนเองและรู้จักตนเองเท่านั้น
เพราะความว่างเปล่าไม่อาจมองเห็นความว่างเปล่าได้
มันจึงต้องมีวัตถุธาตุ มีกิเลส มีความทุกข์ มีความไม่ชอบ
ให้เราได้นำมาใช้สร้างเรื่องราว เพื่อผูกปม
ผูกเงื่อนอุปสรรค เพื่อเรียนรู้ที่จะออกก้าวเดิน
เพื่อให้เกิดการเคลื่อนที่ เคลื่อนไหว เสียดทาน
และก็เพื่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลง
เพราะฉะนั้น...สิ่งต่างๆที่เราเห็น
กระทบ สัมผัสและนำมาใช้นั้นมันจึงไม่ใช่สิ่งที่ไม่ดี
ไม่ใช่สิ่งที่ไม่ถูกหรือไร้ประโยชน์อันใดเลย
แต่เพราะมันคือสิ่งที่ต้องมีอยู่ เพื่ออำนวยให้เรา
ได้นำมาปรับใช้เพื่อเรียนรู้ ทำความเข้าใจกับชีวิตตนเอง
ใครจะเป็นยังไงก็ช่างเขา จะรู้ผิดรู้ถูกก็ปล่อยเขา
จะเผยแพร่สิ่งผิดหรือรู้ผิด..นั้นมันก็กรรมเขา
คนแต่ละคนไม่มีหน้าที่ชี้ผิดชี้ถูกในรู้ของใคร
เพราะเส้นทางการเรียนรู้ของคนเราไม่เหมือนกัน
การปรามาสคนรู้ต่าง เชื่อต่างหรือยึดมั่นในสิ่งที่ต่าง
ก็ไม่ได้ทำให้คนที่ชี้ผิดชี้ถูกคนนั้นเป็นคนรู้ถูกขึ้นมาได้
การตัดสินคนอื่นก็ไม่ได้หมายความว่าตนเองคือคนดี
แต่มันหมายถึงว่าคนที่ตัดสินออกไปนั้นมีจิตใจอ่อนแอ
เห็นสิ่งที่ไม่ชอบใจก็อดทนเก็บอาการให้นิ่งเฉยไม่ได้
ความหนักแน่น มั่นคงของจิตวิญญาณ..ไม่มี
จิตเมตตาไม่เกิด มีแต่อัตตาตัวตนล้วนๆที่ใช้ยืนหยัด
ต้องดีดดิ้น ทุรนทุรายจนต้องแสดงออกมา
ถึงสิ่งที่ตนเองนั้นมีซุกซ่อนบรรจุอยู่ข้างใน
และนี่เองที่คนเราไม่เข้าใจตัวเอง
มองไม่เห็นความจริงของตัวเองว่าคนเรา..เรียนรู้ธรรมไปเพื่ออะไร
ใครทำอะไรไว้เขาย่อมได้รับผลตอบแทนอยู่แล้ว
โดยที่คนเราไม่จำเป็นต้องไปตัดสินชี้ผิดชี้ถูกออกไป
เพื่อให้ตนเองเกิดกรรมใหม่เกี่ยวพันเพิ่มขึ้นไปอีก
บรรลุธรรมก็เพื่อให้รู้วิธีเอาชีวิตตนเองรอด
ปลอดภัยจากบ่วงกรรมทั้งหลายในกระแสธารธรรม
ไม่ใช่เรียนรู้ธรรมแล้วยิ่งติดบ่วงกรรมมากขึ้นไปเรื่อยๆ
I AM HOLY
โฆษณา