มีเด็กชายคนหนึ่งชื่อ “ไฟ”
ไฟเป็นเด็กที่ชอบใช้เงินมาก เห็นอะไรก็อยากได้ไปหมด
พ่อแม่ให้เงินค่าขนมเท่าไรก็ใช้หมดทุกวัน ไม่เคยเหลือเก็บ
วันหนึ่ง คุณตาให้กระปุกออมสินรูปหมูสีทองกับไฟ พร้อมบอกว่า
“เงินเป็นเพื่อนที่ดี ถ้ารู้จักเก็บไว้
แต่จะกลายเป็นภาระ ถ้าเจ้าปล่อยให้มันควบคุมเจ้า”
ไฟฟังแล้วงงมาก
แต่ก็รับกระปุกมาไว้โดยไม่ค่อยสนใจนัก
เวลาผ่านไป ทุกครั้งที่ไฟได้ยินเสียงเหรียญกระทบกันในกระปุก
เขาก็เริ่มรู้สึกภูมิใจทีละนิด
พอเพื่อน ๆ ซื้อของเล่นใหม่กัน ไฟก็อยากได้เหมือนกัน
แต่เขาหยุดคิดและถามตัวเองว่า
“ของเล่นนี้สำคัญแค่ไหนเมื่อเทียบกับเงินที่ฉันเก็บมา?”
หลายวันเข้า การตัดสินใจของไฟก็เริ่มเปลี่ยน
จากเคยใช้ทันที กลายเป็นคิดก่อนใช้
จากอยากซื้อทุกอย่าง กลายเป็นเลือกซื้อเฉพาะสิ่งที่จำเป็น
จนวันหนึ่ง มีงานวิ่งการกุศลเพื่อช่วยเด็กป่วย
ไฟอยากร่วมบริจาค แต่เขายังเป็นเด็ก ไม่มีเงินมากมาย
ไฟมองไปที่กระปุกหมูสีทอง
ตัดสินใจเปิดมันออก
เงินที่เขาอุตส่าห์เก็บไว้เป็นเดือน ๆ ถูกนำไปบริจาคทั้งหมด
คุณตายิ้มและบอกว่า
“เห็นไหมไฟ… เงินที่เจ้ารู้จักเก็บ
วันนี้มันได้ช่วยชีวิตใครบางคน
เงินไม่ได้ทำให้เจ้าดีขึ้นเพียงเพราะมีมาก
แต่มันทำให้เจ้าดีขึ้น…เมื่อเจ้าใช้มันอย่างมีความหมาย”
ไฟยิ้มกว้างที่สุดเท่าที่เคยยิ้ม
เพราะเขาเพิ่งค้นพบว่า
ความสุขจากการให้…มีค่ามากกว่าการได้ของเล่นใหม่
ข้อคิดของนิทาน
เงินมีค่า แต่ยิ่งมีความหมายมากขึ้นเมื่อรู้จักใช้และรู้จักออมและสุดท้าย…ความสุขจากการ “ใช้เงินเพื่อช่วยเหลือผู้อื่น”มักมีค่ามากกว่าการใช้มันเพื่อตัวเอง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
