นิทาน: คนเก็บแสงจันทร์
มีชายคนหนึ่งชื่อ “เรย์” ทำงานหนักทุกวัน
เขาเชื่อว่าการจะมอบความรักให้คนรักได้อย่างมั่นคง
คือการต้อง “มีให้พอ” ก่อน
มีเงินพอ
มีเวลาเมื่อพร้อม
มีความสำเร็จในชีวิตก่อน
เขาจึงมักบอกกับแฟนของเขาว่า
“รอฉันอีกนิดนะ… เมื่อฉันพร้อมแล้ว ฉันจะรักเธอให้ดีที่สุด”
หญิงสาวคนนั้นชื่อ “มีณา”
เธอรักเรย์มาก และไม่เคยต้องการสิ่งหรูหรา
ทุกวันที่เรย์กลับบ้านดึก เพราะทำงานเพิ่มเติม
เธอจะจุดโคมไฟดวงเล็กที่หน้าบ้าน ใช้แสงอ่อน ๆ นั้นคอยเขาเสมอ
คืนหนึ่ง เรย์กลับบ้านดึกกว่าเดิม
เขาเห็นหญิงสาวหลับไปบนเก้าอี้
มือยังกำไส้ตะเกียงไว้ เพื่อให้แสงไม่ดับ
เรย์มองเธอแล้วรู้สึกเจ็บแปลบในใจ
วันต่อมา เรย์ตัดสินใจถามเธอว่า
“เธอไม่เบื่อเหรอ ที่ต้องรอฉันทุกคืน? ฉันยังไม่พร้อมเลยสักอย่าง”
มีณายิ้มอ่อน ๆ แล้วตอบว่า
“ฉันไม่ต้องการให้เธอพร้อม
ฉันต้องการแค่เธอ… ในวันที่เธอยังไม่พร้อมนี่แหละ
เพราะถ้าจะรักกันจริง ๆ เราต้องเติบโตไปพร้อมกัน ไม่ใช่รอให้ใครสักคนเสร็จก่อน”
คำพูดนั้นทำให้เรย์เข้าใจว่า
ความรักไม่ใช่การสะสมความพร้อม
แต่คือการแบ่งปันช่วงเวลาที่ไม่พร้อมให้กันโดยไม่ปล่อยมือ
ตั้งแต่นั้น
เรย์หยุดพยายามเป็น “คนที่เพอร์เฟ็กต์”
และเริ่มเป็น “คนที่อยู่ตรงนั้น”
เขานั่งกินข้าวมื้อเล็ก ๆ กับมีณาทุกคืน
แม้จะเหนื่อย แม้ยังไม่สำเร็จ
แต่ความรักกลับเติบโตขึ้นอย่างเงียบสงบ
---
🌙 ข้อคิดสอนใจเรื่องความรัก
❤️ ความรักต้องการการอยู่ด้วย “หัวใจ” ไม่ใช่ความพร้อม
คนเราจะไม่มีวันพร้อมสมบูรณ์แบบ แต่เราสามารถรักกันได้เสมอ
❤️ ความรักไม่ใช่การแข่งขันว่าใครมีมากกว่า
แต่คือการแบ่งปันช่วงที่ยากลำบากให้กัน
❤️ บางครั้งคนที่เรารัก… ไม่ได้ต้องการของล้ำค่า
เขาต้องการ “ตัวเรา” ในวันที่ธรรมดาที่สุด
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
