กับชิงช้าเหงาๆ
แล้วก่ะใครบางคนที่
เอาแต่นั่งเฝ้าจากเช้า
จนย่ำค่ำไม่รู้หาย
สายตาละห้อยลอย
เลื่อนเคลื่อนไปพร้อม
กับสายน้ำริ้วลายไหล
เรื่อยเจื่อยเจ้าระริกฝัน
จนตื่นด้วยตะวันส่องตา
พลบค่ำยามค่ำคืนเหงา
มะรู้เจ้าล่ะเป็นเยี่ยงนั้น
รึไม่?
ที่เฝ้าคอยควรคร่ำถึงใคร
บางคนวันทั้งวันมิเคยได้
กร่นหลับตานอน
เจ้าล่ะ คนึงหาเหมือนใครบ้างรึเปล่า?
ถ้าเราเป็นเหมือนเช่น
อย่างเดียวกันนั่นแล้ว
ใครต่อใครจะมานั่ง
ชะเง้อชะแง้แลตานั่งมอง
สงสัยจังเขามานั่งคอยอันใดกันน้อ
เจ้าผีเสื้อตัวงาม
บินมาถามมานั่งทำไม
อยู่ที่นี่
ก่ะมานั่ง นั่งอยู่ตรงนี้
อย่างนี้ทุกที
เหงาด้วยเหงาด้วยละ
นี่ก่ะปาเข้าไปหลายปี
คอยอยู่ตรงนี้ยังมิเห็น
จะตุยสักที
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
