**เห็นด้วยไหมกับคำที่ว่า “จงวางใจในจักรวาล”?
คำตอบคือ—มันขึ้นอยู่กับว่าเรามองจักรวาลด้วยสายตาของใคร
1) สายที่มองว่า ‘จักรวาลดีโดยเนื้อแท้’
บางปรัชญาเชื่อว่าโลก แม้จะโหดร้าย แต่ก็ถูกออกแบบมาด้วยเหตุผลลึกซ่อนอยู่
Stoicism บอกว่าเบื้องหลังความวุ่นวายทั้งปวง
มี “Logos” หรือเหตุผลสากลประคองอยู่
แม้เหตุการณ์จะเลวร้าย แต่ระบบใหญ่กำลังพาเราไปสู่ความสมดุลบางอย่าง
Leibniz กล้าประกาศว่า
นี่คือโลกที่ “ดีที่สุดที่เป็นไปได้” แม้เราจะไม่เข้าใจทุกฉากของมันก็ตาม
ดังนั้นมุมนี้จะตอบว่า:
วางใจได้…เพราะโลกกว้างกว่าความเจ็บปวดชั่วคราวของเราเสมอ
2) สายที่มองว่า ‘จักรวาลไร้สาระ’
แต่มุมหนึ่ง—มนุษย์อาจกำลังพยายามตีความ “ความเงียบของจักรวาล”
ให้เป็นประโยคที่มันไม่เคยพูด
Albert Camus เตือนเราว่า
จักรวาลไม่ตอบ ไม่อธิบาย และไม่ให้เหตุผลอะไรกับเราเลย
มันเพียงเงียบ
และปล่อยให้มนุษย์เผชิญความไร้เหตุผลของโลกด้วยศักดิ์ศรีของตัวเอง
ในมุมนี้คำว่า “วางใจจักรวาล”
อาจฟังดูเหมือนการฝากชีวิตไว้กับสิ่งที่ไม่เคยมองกลับมาหาเราเลยสักครั้ง
มุมนี้จะตอบว่า:
อย่าไว้ใจจักรวาล—ไว้ใจตัวเราเองต่างหาก
3) สายกลางแบบ Alan Watts — ไว้ใจเหมือนไหลไปกับสายน้ำ
Watts ไม่บังคับให้มนุษย์เชื่อ
แต่ชวนให้เราเห็นว่าโลกนี้ไม่ใช่สนามรบ
มันคือ “การไหลรวมกัน” ของทุกอย่างที่เชื่อมถึงกัน
คุณไม่ต้องควบคุมสายน้ำ
เพียงลอยตัวอย่างไว้วางใจ และปล่อยให้ธรรมชาติพาไปสู่ฝั่งของมันเอง
แนวนี้บอกว่า:
บางเรื่องไม่ต้องฝืน
เพราะจักรวาลทำงานของมันได้ดีอยู่แล้ว
4) แล้วฉันเลือกแบบไหน?
ฉันเลือกทั้งสอง
เพราะชีวิตจริงไม่ได้เดินตรงเหมือนเส้นเรขาคณิต
แต่คดเคี้ยวเหมือนรากไมซีเลียมใต้ดินของเห็ด
บางวันฉัน “เข้มแข็งแบบ Camus”
ไม่ไว้วางใจจักรวาล
ไม่ฝากชีวิตไว้กับโชคชะตา
ฉันเดินต่อด้วยขาของฉันเอง
แต่บางวัน…
เมื่อชีวิตหนักจนทิ่มใจเหมือนก้อนหินในอก
ฉันก็ “ปล่อยวางแบบ Tao”
หายใจแทนการดิ้นรน
ไว้ใจการไหลของสรรพสิ่งแทนการควบคุมโลกทั้งใบ
เพราะกระบี่เล่มเดียว
ต่อให้คมเพียงใด
ก็อาจบาดมือเราเอง
มนุษย์ควรมีดาบสำรอง
หนึ่งเล่มสำหรับวันที่แข็งแรง
อีกเล่มสำหรับวันที่ต้องให้อภัยตัวเอง
บทสรุป
วางใจจักรวาลได้—ถ้าเราพร้อมจะวางใจตัวเองด้วย
บางเรื่องต้องยืนด้วยกำลังใจของเราเอง
แต่บางเรื่อง…ปล่อยให้จักรวาลทำงานแทนเราบ้างก็ได้
ชีวิตไม่ได้ต้องเลือกข้าง
แต่ต้องเลือก*จังหวะ*
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
