นานมาแล้ว คุณ sarawut ไอ้เพื่อนยาก
เขาเคยบอกผมว่า...
“การโอ้อวดคือความภาคภูมิใจของคนโง่”
ฟังดูเหมือนประชด แต่ยิ่งนานวันผมยิ่งเห็นว่า มันคือความจริงในสังคมไทยแบบที่เถียงไม่ได้เลย
เพราะในสังคมนี้ เรามักเจอ “ผู้รู้ทุกเรื่อง” ที่พอใครถามอะไรก็รีบตราหน้าว่าเป็นคำถามโง่ ทั้งที่จริงแล้วไม่มีคำถามไหนโง่ มีแต่คนที่ใจมันแคบเกินกว่าจะเปิดรับความจริง
และมันตลกร้ายยิ่งกว่า
ตรงที่ คนที่ชอบด่าว่า “คนอื่นอวดฉลาด” นี่แหละ
คือพวกที่ กดข่ม ปกป้องอัตตา และใช้ความคิดเห็นเป็นเวทีโชว์ความเหนือกว่า
คนพวกนี้เล่าเรื่องความสำเร็จของตัวเองราวกับเป็นบทสวดมนต์ไล่ผี ไม่ใช่เพื่อให้ใครได้ความรู้ แต่เพื่อไม่ให้ถามต่อ ไม่ให้ใครคุยต่อ ไม่ให้ขัดใจตัวเองต่างหาก
ในสังคมไทย…
คนที่โง่แต่เสียงดังมักได้ขึ้นเป็นใหญ่
คนที่ยิ่งไม่ยอมรับว่าตัวเองผิดยิ่งได้ตำแหน่งสูงลิบ
ส่วนคนที่พูดความจริงกลับต้องถูกทำให้เป็น
“ตัวปัญหา”
ถามอะไรก็ไม่ได้
คัดค้านอะไรก็ไม่ได้
เพราะอำนาจถูกใช้เป็นยาวิเศษ
กฎหมายถูกใช้เป็นผ้าปิดตา
และความเห็นต่างถูกทำให้เป็นบาปหนักที่สุดในจักรวาลสยาม
นี่แหละ “ความอวดฉลาดแบบขลาดเขลา” ที่ฝังรากในสังคมไทยมานานจนกลายเป็นระบบ
แต่พอมีใครมาพูดตรง พูดจริง
ไม่โกหก ไม่ประจบ
กลับถูกตราหน้าว่า “อวดฉลาด” ซะงั้น
มันช่างหัวเราะทั้งน้ำตา เพราะในประเทศนี้
พูดความจริง = อวดฉลาด
โกหกสวยๆ = ฉลาดจริง
นี่แหละสังคมไทยที่คนโง่เป็นใหญ่ คนใหญ่แกล้งโง่ และคนจริงใจต้องอยู่เงียบๆ ไม่งั้นจะโดนด่าเอา
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
