การศึกษาไทยกับความเท่าเทียมทางสังคม: ฐานรากของการพัฒนาประเทศ
การศึกษาเป็นกลไกพื้นฐานที่สุดของการสร้างความเท่าเทียมทางสังคม เนื่องจากเป็นเครื่องมือที่สามารถเปลี่ยนทุนชีวิตของมนุษย์ได้โดยไม่ขึ้นกับชนชั้นหรือฐานะของครอบครัว อย่างไรก็ตาม ในบริบทสังคมไทย ระบบการศึกษายังสะท้อนความเหลื่อมล้ำเชิงโครงสร้างหลายประการ
ตั้งแต่คุณภาพโรงเรียน ครู ทรัพยากร การสอบคัดเลือก
ไปจนถึงโอกาสในการเข้าศึกษาระดับอุดมศึกษา บทความนี้วิเคราะห์ว่าความเหลื่อมล้ำทางการศึกษาเป็นปัจจัยที่ทำให้ความไม่เท่าเทียมทางสังคมดำรงอยู่ และเสนอแนวคิดว่าการปฏิรูประบบการศึกษาต้องเริ่มจากการลดความเหลื่อมล้ำเชิงโครงสร้างมากกว่าการแข่งขันระหว่างปัจเจกบุคคล
ความเท่าเทียมทางสังคมเป็นหนึ่งในหลักการสำคัญของการพัฒนาประเทศยุคใหม่ การที่ประชากรในชาติสามารถเข้าถึงโอกาสอย่างเป็นธรรมย่อมส่งผลโดยตรงต่อการเติบโตของเศรษฐกิจ คุณภาพชีวิต และความมั่นคงในระยะยาว ทว่าในประเทศไทย ความเหลื่อมล้ำยังคงปรากฏเด่นชัดในหลายมิติ โดยเฉพาะ “การศึกษา” ซึ่งมีบทบาทในการกำหนดเส้นทางชีวิตของประชาชนตั้งแต่วัยเด็ก
การศึกษาไม่ได้เป็นเพียงการเรียนรู้เนื้อหา แต่คือ ระบบที่กำหนดว่าคนคนหนึ่งจะมีสิทธิเลือกเส้นทางชีวิตได้มากน้อยเพียงใด นั่นหมายความว่า หากคุณภาพการศึกษาไม่เท่าเทียมกันตั้งแต่ต้น โครงสร้างสังคมก็จะไม่เท่าเทียมตามไปด้วย
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
