ไม่เสมอไปค่ะ เพราะการแพ้-ชนะมีหลายแบบ แล้วแต่ว่าจะแข่งอะไร เกณฑ์การตัดสินคืออะไร วัดด้วยอะไร ณ จุดเวลาใด
คนเก่งและความเก่งก็มีหลายแบบเช่นกัน
บางคนเก่งเพราะ born to be มีพรสวรรค์ เก่งระดับ talent — เก่งแบบนี้จัดเป็น comparative คือต้องเปรียบเทียบกับคนอื่นจึงจะเห็นว่า คนๆนั้นเก่งกว่ามาตรฐานทั่วไป
แต่ประเภทที่เก่งเพราะฝึกฝน — นั่นก็คือเขามีวินัยเป็นองค์ประกอบตั้งแต่แรก รวมถึงการเรียนรู้ ทำซ้ำ ปรับปรุง พัฒนา ต่อยอด ฯลฯ จนกระทั่งความสามารถในระดับธรรมดาค่อยๆกลายเป็นความพิเศษโดดเด่นและยั่งยืน
เก่งเอาตัวรอด เก่งทำเรื่องโง่ๆโร้สาระประโยชน์ — ไม่ต้องใช้อะไรเลย แค่หายใจทิ้งขว้างไปวันๆ
ยังมีความเก่งแบบอื่นๆอีกเยอะค่ะ เช่น เก่งแต่ในตำรา เก่งภาคปฏิบัติ เก่งแก้ปัญหา เก่งสร้างสรรค์ เก่งเพราะ logic ดี หรือเก่งจากประสบการณ์ที่สะสม ฯลฯ
ขอ'ยาดอธิบายด้วยภาพนี้ค่ะ ⇣
เก่งแบบ talent เหมือนแทรมโพลีน มีพรสวรรค์ก็จริง กระโดดทีเดียวข้ามเหวได้ แต่ถ้ากะผิด จังหวะพลาดก็ร่วงเลย จบเกม!! แต่วินัย (discipline) เหมือนสร้างสะพานทีละขั้น ไม่หวือหวาแต่มั่นคง ก้าวเล็กๆต่อเนื่อง สุดท้ายก็ถึงเป้าหมายแน่
สื่อว่า..
"ความสามารถพิเศษไม่ใช่ตัวชี้ชะตา สิ่งที่ชนะระยะยาวคือวินัย" เพราะวินัยทำให้เราสร้างระบบที่ไม่พังง่าย ถึงวันไหนพลังอาจจะแผ่วลงไปบ้าง แต่ก็ยังเดินต่อได้ พรสวรรค์เปรียบเหมือนจรวด แต่ไม่มีวินัยก็ลงจอดไม่ได้ วินัยคือเครื่องยนต์ดีเซล วิ่งไม่เร็วแต่ไปได้ไกล
อันนี้แถมค่ะ
ความสำเร็จไม่ได้มาจากแรงบันดาลใจ แต่มาจากวินัย คุณไม่ต้องทำดีครั้งเดียวให้โลกจำ แต่ต้องทำซ้ำ ทุกวันจนมันกลายเป็นตัวคุณ
— อริสโตเติล
คนที่เคลื่อนไปช้า ก็ยังแซงคนที่ไม่เคลื่อนไหวเลย โลกนี้ไม่ได้ต้องการคนที่เก่งที่สุด แต่มันเป็นของคนที่ไม่หยุดพัฒนา อย่ากลัวว่าตัวเองเดินช้า เพราะทุกก้าวคือความก้าวหน้า แม้จะช้ากว่าคนอื่นสิบเท่า แต่ถ้ายังเดิน คุณก็ยังนำหน้าคนที่ยืนอยู่ที่เดิมเสมอ
— ขงจื๊อ
ไม่ว่าแพ้หรือชนะ ก็ไม่ได้เปลี่ยนชีวิตเรา
เท่ากับการเปลี่ยนนิสัยเล็กๆที่เราทำทุกวัน
เพราะตัวเราคือสิ่งที่เราทำซ้ำๆในทุกๆวัน
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
